قوی ترین طلسمات+قویترین دعا و طلسم+قوی ترین کتاب طلسم و دعانویسی مطالب مذهبی+طلسم سیاهی و طلاق+طلسم احضار محبت معشوق+دانلود کتاب طلسم محبت و طلاق قوی
۱۳۹۶/۱۲/۰۳
–
۴۴۷ بازدید
در مورد آیه ۳۴ لقمان که در مورد عدم آگاهی بشر بر جنسیت جنین و نیز نزول باران است و تناقض آن با آگاهی انسان از جنسیت جنین با استفاده از امکانات کنونی از قبیل سونوگرافی و… و زمان بارندگی توضیح فرماید؟
آیه 34 سوره مبارکه لقمان می فرماید: « إِنَّ اللَّهَ عِنْدَهُ عِلْمُ السَّاعَةِ وَ یُنَزِّلُ الْغَیْثَ وَ یَعْلَمُ ما فِی الْأَرْحامِ وَ ما تَدْری نَفْسٌ ما ذا تَکْسِبُ غَداً وَ ما تَدْری نَفْسٌ بِأَیِّ أَرْضٍ تَمُوتُ إِنَّ اللَّهَ عَلیمٌ خَبیرٌ »
ترجمه:
آگاهى از زمان قیام قیامت مخصوص خداست، و اوست که باران را نازل مى کند، و آنچه را که در رحم ها (ى مادران: و در مورد کمیت و کیفیت، جنسیت، سلامت، و …) است (به طور کامل) مى داند، و هیچ کس نمى داند فردا چه به دست مى آورد، و هیچ کس نمى داند در چه سرزمینى مى میرد! خداوند عالم وآگاه است !
ما معتقدیم که دستیابی انسان ها به قسمت های کوچکی از دانش؛ که آن هم بدون اجازه خداوند ممکن نیست؛ با دانش بیکران الاهی در تضاد نیست، بلکه خداوند از همه چیز آگاه است، خواه بشر آن را بداند و خواه نداند!
اگر خداوند بیان نماید که او از درگوشی سخن گفتن افراد آگاه است (1) و یا این که آن چه بر خاطر انسان ها نیز می گذرد، از دایره دانش او خارج نیست (2)، آیا این بدان معنا است که خود آن افراد نیز از مطالب رد و بدل شده و یا آن چه بر دلشان خطور کرده، آگاه نباشند؟!
بر این اساس، اگر خداوند بیان فرموده که او به تمام امور آگاه است، این امکان نیز وجود خواهد داشت که بشر بتواند به بخشی از آنها دست یافته و آن را در زندگی خود مورد استفاده قرار دهد که صد البته، همان هم بدون خواست خدا عملی نخواهد شد.
نکته دیگر این که علیرغم پذیرش تمام پیشرفت های بشری، باید بدانیم که این دانش محدود، با آگاهی و علم پروردگار؛ حتی در همان زمینه های کشف شده نیز؛ تفاوت های اساسی دارد و قابل مقایسه با آن نیست که به عنوان نمونه می توان این تفاوت ها را در دو سرفصل زیر بررسی نمود:
الف – در عمومیت و کلیت:
یک دانشمند، شاید بتواند کشفیاتی در منظومه شمسی و یا برخی ستاره های دیگر داشته باشد، اما این تنها خداوند است که چون همه جهان، آفریده اوست، به تمام آنها آگاهی دقیق دارد. به عبارتی، ما شاید بتوانیم جدا شدن یک برگ را از درختی پیگیری نموده و به محل سقوط آن آگاهی یابیم، اما تنها خداوند است که دانشش به اندازه ایست که به سرانجام تمام برگ های درختان آگاه است (ما تسقط من ورقه الا یعلمها) (3) و یا شاید پزشک متخصصی بتواند با دقت فراوان، به مشکل بیماری رسیدگی نموده و او را درمان نماید، ولی مطمئنا نمی تواند در زمان واحد، به درمان بیش از چند نفر مشغول شود، اما رسیدگی به امور یک شخص، خداوند را از کارهای دیگر باز نمی دارد (4).
ب – در دقت و صحت:
شما، اندک پیشرفت بشر را در مورد تعیین جنسیت جنین ( و یا تشخیص برخی بیماری های او را)؛ که آن هم در بسیاری از موارد ناکارآمد است؛ مستندی قرار دادید تا دانش بیکران خداوندی را به چالش طلبید!
اگر خداوند بیان می فرماید که او به آنچه در شکم مادران است، آگاه می باشد، این تنها بدان معنی نیست که او فقط جنسیت آنان را می داند که با به وجود آمدن دانش سونوگرافی بخواهیم دانش خدا را چیزی همانند دانش بشری جلوه دهیم! بلکه او؛ به فرموده امام علی(ع)؛ علاوه بر آنکه جنسیت جنینها را می داند، آگاه است که آیا آنها زیبایند یا زشت؟ سخاوتمندند یا خسیس؟ شقاوتمندند یا سعادتمند؟ هیزم جهنم اند یا رفیق پیامبران در بهشت (5)؟ و نیز خداوند از ابتدا، دقیقا می داند که جنین، تا چه زمانی در شکم مادر باقی می ماند. آیا قبل از نه ماه، به هر دلیلی سقط شده و یا نارس به دنیا می آید؟ آیا در مدت مقرر پا به جهان می گذارد؟ و یا مدت بیشتری در شکم مادر باقی می ماند (6)!
آیا هیچ پزشک متخصصی می تواند چنین ادعایی داشته باشد و آیا بشر هیچ گاه می تواند به این حد از دانش دست یابد؟!
شاید بشر بتواند تا حدی وضعیت آب و هوایی را پیش بینی نموده و یا حتی با بارور نمودن ابرها، قطراتی از باران را جابجا نماید، اما آیا او می تواند تشکیل ابر داده و آنها را به حرکت در آورد؟ مانع حرکت زمین و برخورد سیاره آن با سایر اجرام آسمانی شده و یا مراقب منحرف نشدن کره خاکی از مسیر تعیین شده خود باشد؟!
بنابر این، باید با هر پیشرفت جدیدی در دانش، به این باور درست نیز دست یابیم که نایافته های بسیار دیگری وجود دارد که تا رسیدن به آن، باید راه درازی را بپیمائیم و همین امر را دلیل توقف نا پذیری علم و دانش بدانیم و هر یافته جدیدی، ما را بیشتر به وجود قدرتی که این نظم را به وجود آورده، رهنمون گردد، نه اینکه با داشتن دانشی محدود، خود را از خداوند بی نیاز تلقی نماییم یا وحی الهی را منکر شویم(7).
پی نوشت ها
[1] – مجادله، 7.
[2] – نمل، 25 و طه، 7 و …
[3] – انعام، 59.
[4] – کلینی، محمد بن یعقوب، کافی، ج 2، ص 293، دار الکتب الاسلامیه، تهران، 1365 ه ش،{لا یشغله شیء عن شیء و لا سمع عن سمع و …}.
[5] – نهج البلاغه، بخشی از خطبه 128.
[6] – رعد، 8 (الله یعلم ما تحمل کل انثی و ما تغیض الارحام و ما تزداد و کل شیء عنده بمقدار).
[7] – جهت اطلاع بیشتر ر. ک: تفسیر المیزان یا نمونه ذیل آیه 8 سوره رعد.
ترجمه:
آگاهى از زمان قیام قیامت مخصوص خداست، و اوست که باران را نازل مى کند، و آنچه را که در رحم ها (ى مادران: و در مورد کمیت و کیفیت، جنسیت، سلامت، و …) است (به طور کامل) مى داند، و هیچ کس نمى داند فردا چه به دست مى آورد، و هیچ کس نمى داند در چه سرزمینى مى میرد! خداوند عالم وآگاه است !
ما معتقدیم که دستیابی انسان ها به قسمت های کوچکی از دانش؛ که آن هم بدون اجازه خداوند ممکن نیست؛ با دانش بیکران الاهی در تضاد نیست، بلکه خداوند از همه چیز آگاه است، خواه بشر آن را بداند و خواه نداند!
اگر خداوند بیان نماید که او از درگوشی سخن گفتن افراد آگاه است (1) و یا این که آن چه بر خاطر انسان ها نیز می گذرد، از دایره دانش او خارج نیست (2)، آیا این بدان معنا است که خود آن افراد نیز از مطالب رد و بدل شده و یا آن چه بر دلشان خطور کرده، آگاه نباشند؟!
بر این اساس، اگر خداوند بیان فرموده که او به تمام امور آگاه است، این امکان نیز وجود خواهد داشت که بشر بتواند به بخشی از آنها دست یافته و آن را در زندگی خود مورد استفاده قرار دهد که صد البته، همان هم بدون خواست خدا عملی نخواهد شد.
نکته دیگر این که علیرغم پذیرش تمام پیشرفت های بشری، باید بدانیم که این دانش محدود، با آگاهی و علم پروردگار؛ حتی در همان زمینه های کشف شده نیز؛ تفاوت های اساسی دارد و قابل مقایسه با آن نیست که به عنوان نمونه می توان این تفاوت ها را در دو سرفصل زیر بررسی نمود:
الف – در عمومیت و کلیت:
یک دانشمند، شاید بتواند کشفیاتی در منظومه شمسی و یا برخی ستاره های دیگر داشته باشد، اما این تنها خداوند است که چون همه جهان، آفریده اوست، به تمام آنها آگاهی دقیق دارد. به عبارتی، ما شاید بتوانیم جدا شدن یک برگ را از درختی پیگیری نموده و به محل سقوط آن آگاهی یابیم، اما تنها خداوند است که دانشش به اندازه ایست که به سرانجام تمام برگ های درختان آگاه است (ما تسقط من ورقه الا یعلمها) (3) و یا شاید پزشک متخصصی بتواند با دقت فراوان، به مشکل بیماری رسیدگی نموده و او را درمان نماید، ولی مطمئنا نمی تواند در زمان واحد، به درمان بیش از چند نفر مشغول شود، اما رسیدگی به امور یک شخص، خداوند را از کارهای دیگر باز نمی دارد (4).
ب – در دقت و صحت:
شما، اندک پیشرفت بشر را در مورد تعیین جنسیت جنین ( و یا تشخیص برخی بیماری های او را)؛ که آن هم در بسیاری از موارد ناکارآمد است؛ مستندی قرار دادید تا دانش بیکران خداوندی را به چالش طلبید!
اگر خداوند بیان می فرماید که او به آنچه در شکم مادران است، آگاه می باشد، این تنها بدان معنی نیست که او فقط جنسیت آنان را می داند که با به وجود آمدن دانش سونوگرافی بخواهیم دانش خدا را چیزی همانند دانش بشری جلوه دهیم! بلکه او؛ به فرموده امام علی(ع)؛ علاوه بر آنکه جنسیت جنینها را می داند، آگاه است که آیا آنها زیبایند یا زشت؟ سخاوتمندند یا خسیس؟ شقاوتمندند یا سعادتمند؟ هیزم جهنم اند یا رفیق پیامبران در بهشت (5)؟ و نیز خداوند از ابتدا، دقیقا می داند که جنین، تا چه زمانی در شکم مادر باقی می ماند. آیا قبل از نه ماه، به هر دلیلی سقط شده و یا نارس به دنیا می آید؟ آیا در مدت مقرر پا به جهان می گذارد؟ و یا مدت بیشتری در شکم مادر باقی می ماند (6)!
آیا هیچ پزشک متخصصی می تواند چنین ادعایی داشته باشد و آیا بشر هیچ گاه می تواند به این حد از دانش دست یابد؟!
شاید بشر بتواند تا حدی وضعیت آب و هوایی را پیش بینی نموده و یا حتی با بارور نمودن ابرها، قطراتی از باران را جابجا نماید، اما آیا او می تواند تشکیل ابر داده و آنها را به حرکت در آورد؟ مانع حرکت زمین و برخورد سیاره آن با سایر اجرام آسمانی شده و یا مراقب منحرف نشدن کره خاکی از مسیر تعیین شده خود باشد؟!
بنابر این، باید با هر پیشرفت جدیدی در دانش، به این باور درست نیز دست یابیم که نایافته های بسیار دیگری وجود دارد که تا رسیدن به آن، باید راه درازی را بپیمائیم و همین امر را دلیل توقف نا پذیری علم و دانش بدانیم و هر یافته جدیدی، ما را بیشتر به وجود قدرتی که این نظم را به وجود آورده، رهنمون گردد، نه اینکه با داشتن دانشی محدود، خود را از خداوند بی نیاز تلقی نماییم یا وحی الهی را منکر شویم(7).
پی نوشت ها
[1] – مجادله، 7.
[2] – نمل، 25 و طه، 7 و …
[3] – انعام، 59.
[4] – کلینی، محمد بن یعقوب، کافی، ج 2، ص 293، دار الکتب الاسلامیه، تهران، 1365 ه ش،{لا یشغله شیء عن شیء و لا سمع عن سمع و …}.
[5] – نهج البلاغه، بخشی از خطبه 128.
[6] – رعد، 8 (الله یعلم ما تحمل کل انثی و ما تغیض الارحام و ما تزداد و کل شیء عنده بمقدار).
[7] – جهت اطلاع بیشتر ر. ک: تفسیر المیزان یا نمونه ذیل آیه 8 سوره رعد.