غم و غصه خوردن برای دیگران تا چه حد از نظر اسلام خوب و ارزشی است؟ آیا اگر این غم باعث ایجاد سر درد در انسان گردد و ناراحتی های دیگر … مطلوب است؟

آن چه از نطر اسلام مطلوب است و در سخنان پیشوایان دین بر آن تاکید شده همدلی و همکاری با مسلمانان و مساعدت و یاری نمودن و رفع نیاز آنها در حد توان و امکان است نه غصه خوردن و خود خوری کردن . البته گاهی دلسوزی و مهربانی و ترحم بر بلاها و مصائب و شدایدی که بر مسلمانان وارد می شود به صورت گریه و غصه , اندوه جلوه گر می شود و به طور طبیعی انسان محزون و غمگین می شود ولی این عکس العملی عاطفی و طبیعی است و ما نسبت به آن وظیفه ای نداریم ؛ آن چه وظیفه ما است آن است که در برابر وضعیت و شرایط مسلمانان بی تفاوت نباشیم و در دفاع از آنان و رفع مشکلات و گرفتاری آنها بکوشیم و همه آنها را از افراد خانواده بزرگ اسلامی بدانیم به گونه ای که درد آنها را درد خود و رنج آنها را رنج خود و مشکلات آنا ن را مشکل خود بدانیم . غصه خوردن بی حاصلی که نیروی ما را تحلیل ببرد و اعصاب ما را در هم بریزد و ثمره و نتیجه ای در رفع مشکل مسلمانان به دنبال نداشته باشد مطلوب نیست بلکه باید به دنبال راه های عملی دفاع از آنان و رفع گرفتاری و مشکلات آنها بود . این ریایت از رسول گرامی اسلام -ص- معروف و مشهور است که می فرماید : من اصبح و لم یهتم بامور المسلمین فلیس بمسلم ؛ هر مسلمانی که صبح کند و به امور مسلمانان توجه و اهتمامی نداشته باشد مسلمان نیست .