حضرت رضا (علیه

السلام) در روایات متعددی به موضوع فضیلت انتظار فرج اشاره کرده اند. در

پاشخ پرسش شما، به سه نمونه آن اشاره مى کنیم :

الف. امام خطاب به حسن بن جهم می فرماید:

«أولست تعلم أنّ انتظار الفرج من الفرج؟ قلت: لا أدری إلاّ أن تعلّمنی.

فقال: نعم إنتظار الفرج من الفرج؛[1] آیا می دانی که

انتظار فرج (جزیی) از فرج است؟ گفتم: نمی دانم مگر اینکه شما به من

بیاموزید. فرمود: آری انتظار فرج، جزیی از فرج است.

ب. حضرت رضا (علیه السلام) در روایت دیگرى می فرماید:

ما أحسن الصبر و انتظار الفرج أما سمعت قول العبد الصالح: «و ارتقبوا إنّی

معکم رقیب»[2] «وانتظروا إنّی معکم من المنتظرین»[3]

فعلیکم بالصبر إنّما یجی ء الفرج علی الیأس و قدکان الذین من قبلکم أصبر

منکم…[4].

چه نیکوست صبر و انتظار فرج، آیا سخن بنده صالح خدا (شعیب) را نشنیدی که

فرمود: «و انتظار برید که من (هم)با شما منتظرم» و «پس منتظر باشید که من (هم)

با شما از منتظرانم»، بر شما باد به صبر و بردباری؛ چرا گشایش بعد از

ناامیدی فرا می رسد و به تحقیق کسانی که پیش از شما بودند از شما بردبارتر

بودند.

ج. امام در روایت زیبایی فضیلت انتظار را این گونه بیان می کنند:

… أما یرضی أحدکم أن یکون فی بیته ینفق علی عیاله ینتظر أمرنا فإن أدرکه

کان کمن شهد مع رسول اللّه، صلی اللّه علیه و آله، بدرا، و إن لم یدرکه کان

کمن کان مع قائمنا فی فسطاطه..؛[5] آیا هیچیک از شما

خوش ندارد که در خانه خود بماند، نفقه خانواده اش را بپردازد و چشم به راه

امر ما باشد؟ پس اگر در چنین حالی از دنیا برود مانند کسی است که به همراه

رسول خدا(صلى الله علیه وآله) در (نبرد بدر به شهادت رسیده است. و اگر هم

مرگ به سراغ او نیاید مانند کسی است که به همراه قائم ما و در خیمه او باشد.

پی نوشت ها

[1] کتاب الغیبة، ص 276

[2] هود، آیه 93.

[3] اعراف، آیه 71

[4] عبداللّه بن جعفر الحمیری، قرب الاسناد، ص 224

[5] کافى ، ج 4، ص 260، ح 34.