۱۳۹۵/۰۷/۱۱
–
۱۳۶۳ بازدید
چرا تو ایران اجازه داده نمی شه تا ما دخترها مثل دانشجویان دختر کشورهای غربی آزادنه و با پوشش دلخواه خود در محیط دانشگاه تردد کنیم؟
دانشگاه محیطی جوان، پر انرژی و با نشاط و مرتبط با فکر و اندیشه، می باشد که نقش تأثیرگذار و تعیین کننده ای در وضعیت آینده کشور دارد؛ لذا هم دلسوزان به آن امید دارند و هم دشمنان به آن طمع دارند و چنین است که دانشگاه آوردگاه جبهه های متقابل بوده و دانشگاه ها اگر به مفهوم واقعی کلمه اسلامی باشد، می تواند حافظ دستاوردهای انقلاب و نظام مقدس جمهوری اسلامی و حافظ خون و آرمان شهدا باشد.
نکته حائز اهمیت این است که یک جوینده علم در صورتی می تواند متمرکز در درس و فعالیت علمی باشد که حواسش از مسائل حاشیه ای به دور باشد.
از مهمترین مسائل حاشیه ای نیز، بروز رفتارهای جنسی است که به کلی تمرکز انسان را تحت الشعاع قرار داده و مانع کار و تلاش علمی مفید می گردد. ازاینروست که نه تنها در ایران بلکه تقریبا تمامی مراکز علمی و دانشگاهی دنیا، قوانین جدی برای پوشش دانشجویان خود اعم از دختر و پسر وضع کرده و بدان عمل می نمایند.
بنابراین تصور آزادی پوشش در دانشگاه های غربی نیز تصوری غلط می باشد که برای اثبات خلاف واقع بودن چنین تصوری به چند مورد انگشت شمار از قوانین دانشگاه های معروف دنیا – که از طریق صفحه ((Student hand book یا (Student dress code)؛ سایت دانشگاه ها قابل دسترسی عموم است- اشاره می کنیم:
در مقررات دانشگاه آکسفورد انگلیس آمده است:
– دانشجویان بایستی لباس بلند، گشاد و روپوش های رنگی مصوب دانشگاه را بپوشند. اعضای دانشگاه نیز لباس بلندی را می پوشند که معاون دانشگاه بعد از مشاوره ها و صلاحدید با روسای دانشکده ها، انجمن های دیگر و موسسات تصویب کرده اند.
– مردان باید از کت و شلوار تیره و پیراهن سفید ساده و کراوات و جوراب استفاده کنند.
– زنان باید دامن تیره یا شلوار، بلوز سفید، کراوات سیاه، کفش سیاه و در صورت نیاز یک کت سیاه بپوشند.
– مو باید رنگ طبیعی داشته باشد و از مدل های افراطی پرهیز شود.
مقررات دانشگاه گرین ویل شمالی آمریکا مقرر می دارد:
– هرگونه لباس یا زینتی که نشان دهنده هر نوع بی حرمتی یا در برگیرنده نشانه های شهوت انگیز، تبلیغات مشروبات الکی، تنباکو، مواد مخدر یا دیگر نمادهای نامناسب باشد مجاز نمی باشد.
– لباسی که به صورتی نامناسب اندام هارا نشان دهد مجاز نمی باشد. دامن ها باید زیبا، موقرانه و با اندازه مناسب بوده و کوتاه نباشد. رنگ کردن مو مجاز نیست.
در اکثر دانشگاه های امریکایی و اروپایی پوشیدن تیشرت یا لباس های سبک گوتیک برای مردان و زنان ممنوع است. پوشیدن زیورآلات غیر از گوشواره جایز نیست و…
با مراجعه به ده ها دانشگاه دیگر نیز، مقرراتی از این قبیل یا در برخی موارد بسیار سختگیرانه تر در مورد شکل پوشش بانوان و آقایان پیش بینی شده است که بررسی آنها در مجال این مختصر نمی گنجد.[ ر.ک: خانم نیره قوی، مقررات 42 دانشگاه معتبر امریکایی و اروپایی، نشر معارف.]
معمولاً آیین نامه های ناظر به پوشش، به علت این سختگیری ها اشاره می کنند. قانون پوشش در دانشگاه ماهاریشی آمریکا در این زمینه مقرر می دارد: «دانشجویان به عنوان نماینده دانشگاه در اماکن عمومی شهر، رویدادهای ورزشی و یا سایر فعالیت های اجتماعی، فرهنگی و تفریحی می باشند. پوشش آراسته و توام با وقار یکی از مهمترین شیوه های ادای احترام نسبت به دانش مورد تحصیل، استادان و سایر دانشجویانی است که شما نیز همچون آنان از نعمت کسب دانش بهره مند شده اید».
دانشگاه ویرجینای جنوبی، لزوم ارائه دانش در محیطی آرام و پایدار را علت اصلی وضع مقررات پوشش مقرر می دارد و دانشگاه بایلور آمریکا، اجرای برنامه های اموزشی را مهمترین هدف دانشگاه برشمرده که هدفی بسیار متعالی تر از اهداف دیگر است و ازاینرو مقررات محدودکننده متعددی برای پوشش مقرر داشته است.
بنابراین اگر دیده می شود نظام لیبرال سرمایه داری غرب برای پاسداشت ارزش های مادی و دنیاییاش، محیط آموزشی را از آسیبهای جنسی و جنسیتی مراقبت میکند. در نظام اسلامی برای پاسداشت ارزش ها شایسته است مراقبت بیشتری لحاظ شود.
نکته حائز اهمیت این است که یک جوینده علم در صورتی می تواند متمرکز در درس و فعالیت علمی باشد که حواسش از مسائل حاشیه ای به دور باشد.
از مهمترین مسائل حاشیه ای نیز، بروز رفتارهای جنسی است که به کلی تمرکز انسان را تحت الشعاع قرار داده و مانع کار و تلاش علمی مفید می گردد. ازاینروست که نه تنها در ایران بلکه تقریبا تمامی مراکز علمی و دانشگاهی دنیا، قوانین جدی برای پوشش دانشجویان خود اعم از دختر و پسر وضع کرده و بدان عمل می نمایند.
بنابراین تصور آزادی پوشش در دانشگاه های غربی نیز تصوری غلط می باشد که برای اثبات خلاف واقع بودن چنین تصوری به چند مورد انگشت شمار از قوانین دانشگاه های معروف دنیا – که از طریق صفحه ((Student hand book یا (Student dress code)؛ سایت دانشگاه ها قابل دسترسی عموم است- اشاره می کنیم:
در مقررات دانشگاه آکسفورد انگلیس آمده است:
– دانشجویان بایستی لباس بلند، گشاد و روپوش های رنگی مصوب دانشگاه را بپوشند. اعضای دانشگاه نیز لباس بلندی را می پوشند که معاون دانشگاه بعد از مشاوره ها و صلاحدید با روسای دانشکده ها، انجمن های دیگر و موسسات تصویب کرده اند.
– مردان باید از کت و شلوار تیره و پیراهن سفید ساده و کراوات و جوراب استفاده کنند.
– زنان باید دامن تیره یا شلوار، بلوز سفید، کراوات سیاه، کفش سیاه و در صورت نیاز یک کت سیاه بپوشند.
– مو باید رنگ طبیعی داشته باشد و از مدل های افراطی پرهیز شود.
مقررات دانشگاه گرین ویل شمالی آمریکا مقرر می دارد:
– هرگونه لباس یا زینتی که نشان دهنده هر نوع بی حرمتی یا در برگیرنده نشانه های شهوت انگیز، تبلیغات مشروبات الکی، تنباکو، مواد مخدر یا دیگر نمادهای نامناسب باشد مجاز نمی باشد.
– لباسی که به صورتی نامناسب اندام هارا نشان دهد مجاز نمی باشد. دامن ها باید زیبا، موقرانه و با اندازه مناسب بوده و کوتاه نباشد. رنگ کردن مو مجاز نیست.
در اکثر دانشگاه های امریکایی و اروپایی پوشیدن تیشرت یا لباس های سبک گوتیک برای مردان و زنان ممنوع است. پوشیدن زیورآلات غیر از گوشواره جایز نیست و…
با مراجعه به ده ها دانشگاه دیگر نیز، مقرراتی از این قبیل یا در برخی موارد بسیار سختگیرانه تر در مورد شکل پوشش بانوان و آقایان پیش بینی شده است که بررسی آنها در مجال این مختصر نمی گنجد.[ ر.ک: خانم نیره قوی، مقررات 42 دانشگاه معتبر امریکایی و اروپایی، نشر معارف.]
معمولاً آیین نامه های ناظر به پوشش، به علت این سختگیری ها اشاره می کنند. قانون پوشش در دانشگاه ماهاریشی آمریکا در این زمینه مقرر می دارد: «دانشجویان به عنوان نماینده دانشگاه در اماکن عمومی شهر، رویدادهای ورزشی و یا سایر فعالیت های اجتماعی، فرهنگی و تفریحی می باشند. پوشش آراسته و توام با وقار یکی از مهمترین شیوه های ادای احترام نسبت به دانش مورد تحصیل، استادان و سایر دانشجویانی است که شما نیز همچون آنان از نعمت کسب دانش بهره مند شده اید».
دانشگاه ویرجینای جنوبی، لزوم ارائه دانش در محیطی آرام و پایدار را علت اصلی وضع مقررات پوشش مقرر می دارد و دانشگاه بایلور آمریکا، اجرای برنامه های اموزشی را مهمترین هدف دانشگاه برشمرده که هدفی بسیار متعالی تر از اهداف دیگر است و ازاینرو مقررات محدودکننده متعددی برای پوشش مقرر داشته است.
بنابراین اگر دیده می شود نظام لیبرال سرمایه داری غرب برای پاسداشت ارزش های مادی و دنیاییاش، محیط آموزشی را از آسیبهای جنسی و جنسیتی مراقبت میکند. در نظام اسلامی برای پاسداشت ارزش ها شایسته است مراقبت بیشتری لحاظ شود.