1 ـ چنین کاری از نظر علم ریاضی، شدنی است. صورت چهار بعدی جهان ما، به راحتی در درون صورت پنج بعدی تخم مرغ جا می شود. همان گونه که بر سطح دو بعدی تخم مرغ می توان خطّی به طول بی نهایت ترسیم نمود؛ بلکه بر روی آن، می توان بی نهایت خطّ به طول بی نهایت ترسیم نمود. حالا اگر بخواهید جهان چهار بعدی خودمان را در درون یک تخم مرغ شش بعدی یا هفت بعدی یا هشت بعدی یا … قرار دهید، کار باز هم ساده تر می شود.
جالب است بدانید که در نگاه اهل بیت علیهم السلام زمین ما کروی نیست بلکه مسطّح است. چون در نگرش اهل بیت علیهم السلام موجودات ظاهراً سه بعدی یا چهار بعدی، در واقع ابعادی بیش از این دارند. لذا آنچه ظاهراً کره به نظر می رسد، معلوم نیست واقعاً کره باشد.
در فیزیک نوین نیز صحبت از جهان یازده بعدی است.
در روایات نیز مطالبی آمده که بعید نیست با این مطلب در ارتباط باشد.
ابلیس از حضرت مسیح علیه السلام پرسید: « آیا خدای تو می تواند زمین را در درون تخم مرغی جا دهد؟» حضرت مسیح علیه السلام فرمودند: « وای بر تو روا نیست خدا را به عجز وصف کنی ، چه کسی قدرتمندتر از خدایی که در آن صورت زمین را لطیف سازد و تخم مرغ را سنگین نماید.»

2ـ امّا اگر مراد این است که همین جهان چهار بعدی قابل درک عموم مردم در درون همین تخم مرغ چهار بعدی جا بگیرد، لازمه ی منطقی اش آن است که بزرگ در عین بزرگ بودن، کوچک باشد، یا کوچک در عین کوچک بودن، بزرگ باشد. و کبیر یعنی لاصغیر و صغیر یعنی لاکبیر. پس لازمه ی این سوال آن است که کبیر در عین کبیر بودن، لاکبیر باشد، یا صغیر در عین صغیر بودن، لاصغیر باشد. و چون کبیر، و لاکبیر و نیز صغیر و لاصغیر، نقیض یکدیگرند، لذا لازمه ی این مطلب آن است که دو نقیض با هم جمع شوند؛ که ذاتاً محال است. به نحوی که از انکار محال بودن اجتماع نقیضین هم اثبات آن لازم می آید.