خانه » همه » مذهبی » محبت خداوند به بندگان

دانلود کتاب های امتحان شده

محبت خداوند به بندگان


محبت خداوند به بندگان

۱۳۹۷/۱۲/۰۸


۳۸۶۳ بازدید

۱) این حدیث درسته که خدا گفته اگه بنده هام بفهمن چقدر دوسشون دارم همشون از خوشحالی میمیرن؟
ممنون

ابتدا باید عرض شود که مضمون این جمله دست خوش تغییراتی شده است. آنچه در روایات و در برخی احادیث قدسی بیان شده است چنین است: «اگر بندگانِ گناهکارم بدانند که چقدر مشتاق توبه و بازگشت آنان هستم، از شدت شوق می‌مُردند»(1)
اظهار محبت و دوستی در میان انسان ها، راه های مختلفی دارد؛ گاهی کلمات آتشین و سخنان محبت آمیز در قالب شعر و نثر، پیام محبت را می رساند و گاهی ریزش بی امان اشک سوزان و شراره های قلب فروزان، پیک خوش خبر صفا و محبت است. هدیه دادن، احترام نمودن و پذیرایی کردن، از دیگر نشانه های محبت ورزی می باشند.
اظهار محبت خداوند به بندگانش، از نوع انفعالات و تأثراتی نیست که در میان انسان ها شایع است؛ چون خدا منزّه و مبرّا از این گونه حالات است. محبت خداوند به مخلوقاتش، به این جهت است که هر علتی به معلول و هر صانعی به مصنوع خود علاقه مند است. هر معلولی، ظهور و تراوشی از علت خود است و با آن، سنخیت و مشابهت دارد.
بنابراین، به علت خود علاقه مند و وابسته است؛ چون هستی و سرمایه وجودش را از او می داند. هر چه علت، قوی تر و ادراک معلول بیشتر باشد، دوستی و محبت میان آن دو شدیدتر است؛ پس بالاترین و قوی ترین نوع دوستی، محبتی است که خداوند نسبت به بندگان خود دارد.
خداوند، در آیات و روایات فراوانی، محبتش را به بندگانش ابراز کرده است؛ مانند این آیات: «إِنَّ اللَّهَ یُحِبُّ التَّوَّابِینَ»(2)، «فَإِنَّ اللَّهَ یُحِبُّ الْمُتَّقِینَ»(3) و «وَ اللَّهُ یُحِبُّ الْمُحْسِنِینَ»(4). هم چنین در حدیث قدسی دیگری نیز چنین آمده است: «اگر آنان که از من روی گردانیده اند، می دانستند که چه قدر منتظر آنان هستم، از شوق می مردند».(5)
بنابراین آنچه از روایات با این مضمون به دست می آید این است که محبت خداوند به بندگانش، دارای آثار و نشانه هایی است مانند: اطاعت از خداوند و پیروی از اولیای او، زیاد به یاد خدا بودن، آرامش درونی و شکیبایی، داشتن قلبی پاک و اخلاقی متعادل و دوست داشتن مطیعان و دشمنی با دشمنان خداوند و اولیایش.
پاورقی:
(1) میزان الحکمه، جلد ۴،ح ۲۷۹۷.
(2) سوره بقره/ آیه 222.
(3) سوره آل عمران/ آیه 76.
(4) همان/ آیه 134.
(5) محمدی ری شهری، میزان الحکمه، ج 4، ح 2798.

ممکن است این مطالب هم برای شما مفید باشد:

درباره admin

دیدگاهتان را ثبت کنید

آدرس ایمیل شما منتشر نخواهد شد

تازه ترین ها