لَظى : شعله خالص و زبانه آتش است.راغب میگوید: «اللّظى: اللّهب الخالص».در لغت آمده: لظیت النّار: تلهّب» در قرآن فرموده: « کَلَّا إِنَّها لَظى»، ( معارج: 15)حقّا که آتش جهنّم شعله خالص و بى دود است.تلظّى: مشتعل شدن است.در قرآن آمده: « فَأَنْذَرْتُکُمْ ناراً تَلَظَّى»، ( لیل: 14)
شما را از آتش مشتعل می ترسانم. این لفظ دو بار بیشتر در قرآن نیامده است.
ر. ک: قاموس قرآن، ج 6، ص 190 .