مقایسه بین جراحی اسلیو معده و بالن معده

افرادی که BMI بالای ۳۰ دارند و بیماری های ناشی از چاقی (مثل دیابت نوع ۲، فشار خون بالا یا آپنه خواب) گریبان گیر آنها شده است. افراد چاقی که BMI کمتر از ۳۰ دارند اما مشکلات سلامتی جدی جان آن ها را تهدید می کند، می توانند این جراحی را انجام دهند. 

علت نامگذاری عمل اسلیو معده 

بعد از برداشتن بخشی از حجم معده، چیزی که از آن باقی میماند شبیه به یک موز یا آستین پیراهن است. در انگلیسی به آستین، اسلیو گفته میشود به همین خاطر در تمام دنیا به این جراحی، عمل جراحی اسلیو معده گفته میشود. شما با انجام این عمل، میتوانید تا ۸۰ درصد از اضافه وزن خود را از دست دهید و در ایده آل ترین وزن ممکن قرار بگیرید. 

روش انجام جراحی اسلیو معده 

معمولا به روش لاپاراسکوپی و از طریق برش‌های کوچک انجام می شود. جراح، این شکاف ها را در بالای شکم ایجاد می کند و ابزار ظریفی را از آن ها به داخل شکم فرو می برد. 

در روش جراحی اسلیو معده قسمت‌های از معده شامل قسمت بالایی معده به نام فوندوس(Fundus) حذف می شود که هورمون گرلین در آنجا تولید و ترشح می گردد. این هورمون، کنترل کننده‌ی اشتهاست و علامت گرسنگی را به مغز می فرستد. %۸۰-۷۵ ظرفیت معده طی جراحی اسلیو حذف شده و فقط یک لوله‌ی باریک باقی می ماند. 

میزان کاهش وزن بعد از عمل 

امکان کاهش وزن تا ۵۰ درصد بعد از دو سال. موفقیت عمل به پایبندی بیمار به تغییرات لازم در سبک زندگی و عادت های غذایی بستگی دارد. 

دوره نقاهت 

در هفته اول بعد از عمل، بیمار باید غذاهای آبکی بدون شکر و کربوهیدرات مصرف کند. در طول سه هفته بعدی تنها مجاز به خوردن غذاهای پوره شده خواهد بود. پس از آن، به رژیم غذایی معمول خود بازمی گردد. در ماه های اول، بیمار باید چکاپ‌های مرتب انجام دهد. 

غذاهایی که باید از آنها پرهیز شود 

مواظب کالری نوشیدنی ها باشید. کالری نوشیدنی ها فرد را نسبت به غذاهای جامد کمتر راضی می کند و مواد مغذی زیادی هم ندارند. دیگر غذاهایی که باید از آنها پرهیز کنید عبارتند از: نان و غلات سفید میان وعده های قندی غذاهای بسته بندی شده مانند چیپس سیب زمینی روغن های آشپزی غذاهای سرخ شده نوشابه دسرها غذاهای بسیار پرکالری    

عوارض جانبی 

تا ۶ ماه بعد از جراحی امکان نازک شدن تارهای مو، احساس سردی، خشکی پوست، حالت تهوع و استفراغ وجود دارد. اما همه این حالات موقتی هستند. مصرف روزانه یک قرص برای کاهش اسید معده. 

مزایای اسلیو معده  

– معده کوچک می‌شود و حجم معده به اندازه یک کاسه ماست خوری کوچک می‌شود، لذا با خوردن چند قاشق غذا سریعا پر شده و احساس سیری به وجود می‌آید. 

– عملکرد معده تغییری نمی‌کند، چون آناتومی سیستم گوارش حفظ می‎گردد. 

– انجام عمل به شیوه لاپاروسکوپی است و عمل دردناک نیست. 

– روش جراحی آن ساده است و اکثر جراحان می‌توانند آن را انجام دهند. 

– زمان عمل جراحی کوتاه و معمولا بیش از یک ساعت نمی‌باشند. 

– مدت اقامت بیماران در بیمارستان معمولا یک یا دو شب است. 

– جسم خارجی در معده مانند روش باندینگ وجود ندارد، لذا احتمال حساسیت به مواد خارجی وجود ندارد. 

– در این روش چون بی اشتهایی ایجاد خواهد کرد، لاغر شدن عذاب آور نیست. 

– اگر به هر دلیلی در آینده نیاز به آندوسکوپی و بررسی قسمت‌های پایین معده و روده لازم شود می‌توان آندوسکوپی را انجام دهیم و مسیر آن باز خواهد بود. 

روش انجام جراحی بالن معده 

یک کیسه‌ی سیلیکونی پر از محلول سالین درون معده بیمار قرار می گیرد. این کیسه باعث می شود که فرد خیلی زودتر احساس سیری کند. به علاوه، مدت زمان هضم غذا و خالی شدن شکم افزایش می یابد. هورمون اشتها کمتر از قبل تولید خواهد شد. تمامی این ها منجر به لاغری بیمار می شوند. بالن معمولا تا ۶ ماه در معده بیمار باقی می ماند و پس از آن، به روش آندسکوپی خارج می‌گردد. 

کاندیدای ایده آل این جراحی، BMI بین ۳۰ تا ۴۰ دارد. کسی که برای رسیدن به وزن مناسب مصمم بوده و در گذشته، هیچ گونه جراحی بر روی معده یا مری خود نداشته است. 

میزان کاهش وزن بعد از عمل 

تا ۶ ماه بعد از جراحی، کاهش حدود ۱۰ الی ۱۵ درصد از وزن بیمار. میزان دقیق کاهش وزن بستگی به عادت های غذایی بیمار و تغییراتی دارد که در سبک زندگی خود ایجاد می‌کند. 

دوره نقاهت 

در هفته اول، بیمار باید غذاهای آبکی مصرف کند. سپس، برای مدتی باید به غذاهای نرم روی آورد. بعد از حدود ۳ هفته، بیمار می تواند رژیم غذایی و فعالیت‌های همیشگی خود را از سر بگیرد. 

عوارص جانبی عمل بالن معده 

احساس درد و تهوع در روزهای اول. امکان ترکیدن بالن در معده. احتمال بسیار بالای افزایش وزن بعد از خارج کردن بالن. نیاز به رژیم های غذایی سخت و ورزش مداوم.

بیمارانی که به الکل یا دارو اعتیاد دارند. 

بیمارانی که زخم معده یا اثنی‌عشر و یا بیماری التهابی روده دارند. 

بیمارانی که مدت زمان طولانی، داروی ضد انعقاد خون مصرف می‌کنند. 

بیمارانی که به سیروز کبدی مبتلا هستند. 

بیمارانی که دچار نارسایی مزمن کلیه هستند. 

بیمارانی که حامله می‌باشند. 

بیمارانی که قبلا عمل جراحی معده شده‌اند.