منظور از یار امام زمان علیه السلام چیست؟به چه کسی یار امام زمان علیه السلام بودن را نسبت میدهند؟از کجا متوجه می‌شویم که یار ایشان ( حضرت بقیه الله ) شده ایم یا نه؟

ظهور یک امر جهانی و اجتماعی است و شامل همه انسان هاست؛ یعنی در رابطه با سرنوشت همه بشر است و در ظهور نیز این عموم مردم هستند که نقش و تاثیر دارند. به اندازه ای که یاد آن حضرت عجل الله تعالی فرجه الشریف باشیم ، بیش از آن به یاد ما هستند . به نظر می‌رسد اگر ما وظیفه خود را در زمان و دوران انتظار بدانیم و بدان وظایف عمل کنیم، در واقع خود را برای زمان ظهور آماده کرده‌‌ایم. آمادگی برای ظهور مستلزم انتظاری صحیح و شایسته است.
فهرست‌ برخی وظایف منتظران :
اول، تحصیل شناخت صفت و آداب و ویژگی‌های امام عصر؛ 
دوم، رعایت ادب نسبت به یاد او؛ 
سوم، ایجاد محبت او به‌طور خاص در خود؛ 
چهارم، محبوب‌نمودن او در میان مردم؛ 
پنجم، انتظار فرج و ظهور آن حضرت؛
ششم، اظهار اشتیاق به دیدار آن بزرگوار؛ 
هفتم، ذکر مناقب و فضایل آن حضرت؛ 
هشتم، اندوهگین‌بودن از فراق آن حضرت؛ 
نهم، حضور در مجالس فضایل و مناقب آن حضرت؛ 
دهم، تشکیل مجالس ذکر مناقب و فضایل آن حضرت؛
یازدهم و دوازدهم، سرودن و خواندن شعر در فضایل و مناقب آن حضرت؛ 
سیزدهم: ایستادن، هنگام یاد شدن نام یا القاب آن حضرت؛ 
چهاردهم، پانزدهم و شانزدهم: گریستن و گریانیدن و خود را به گریه‌کنندگان شبیه‌نمودن در فراق آن حضرت؛
هفدهم، درخواست معرفت امام‌ عصر از خداوند؛
هجدهم، تداوم درخواست معرفت آن حضرت؛ 
نوزدهم، مداومت به خواندن دعای غریق (یاالله و یارحمن و یارحیم یا مقلب‌القلوب ثبت قلوبی علی دینک)؛ 
بیستم، دعا در زمان غیبت آن حضرت؛ 
بیست و یکم ، شناختن علامت‌های ظهور آن حضرت؛ 
بیست‌ودوم، تسلیم‌بودن و عجله‌نکردن؛ 
بیست‌وسوم، صدقه‌دادن به نیابت از آن حضرت؛ 
بیست‌وچهارم، صدقه‌دادن به قصد سلامتی آن حضرت؛ 
بیست‌وپنجم و بیست‌وششم، حج‌رفتن به نیابت از آن حضرت و فرستادن نایب که از طرف آن جناب حج کند؛ 
بیست‌وهفتم و بیست‌وهشتم، طواف بیت‌الله‌الحرام به نیابت از امام و نایب ساختن دیگری تا از طرف آن حضرت طواف نماید؛
بیست‌ونهم، زیارت مشاهد رسول‌ خدا و امامان به نیابت از مولایمان صاحب‌الزمان؛ 
سی‌ام، استحباب اعزام نایب برای زیارت از سوی آن حضرت؛
سی‌ویکم، سعی در خدمت‌کردن به آن حضرت؛ 
سی‌ودوم، اهتمام ورزیدن به یاری آن امام؛ 
سی‌وسوم، تصمیم قلبی بر یاری‌کردن آن جناب در زمان حضور او؛
سی‌وچهارم، تجدید بیعت با آن حضرت ژس از نمازها همه‌روزه و هرجمعه؛ 
سی‌وپنجم، صله آن حضرت به وسیله مال؛ 
سی‌وششم، صله شیعیان و دوستان صالح امامان به وسیله مال؛ 
سی‌وهفتم، خوشحال کردن مؤمنین؛ 
سی‌وهشتم، خیرخواهی برای آن حضرت؛ 
سی‌ونهم، زیارت کردن آن حضرت؛ 
چهلم، دیدار مؤمنین صالح و سلام‌کردن بر آنان؛ 
چهل‌ویکم، درود فرستادن بر آن حضرت؛ 
چهل‌ودوم، هدیه‌کردن ثواب نماز به آن جناب؛ 
چهل‌وسوم، نماز هدیه به آن حضرت به گونه مخصوص در وقت معین (نماز امام زمان)؛ 
چهل‌وچهارم، اهدای قرائت قرآن به آن حضرت؛ 
چهل‌وپنجم، توسل و طلب شفاعت از خداوند به وسیله آن حضرت؛ 
چهل‌وششم، دادخواهی و توجه‌نمودن و عرض حاجت بر آن حضرت؛ 
چهل‌وهفتم، دعوت‌کردن مردم به آن حضرت؛
چهل‌وهشتم، رعایت حقوق آن حضرت و مواظبت بر ادای آنها و رعایت وظایف نسبت به آن بزرگوار؛
چهل‌ونهم، خشوع دل هنگام یاد آن حضرت؛ 
پنجاهم، عالم باید عملش را آشکار سازد؛ 
پنجاه‌ویکم، تقیه‌کردن از اشرار و مخفی‌داشتن راز از اغیار؛ 
پنجاه‌ودوم، صبرکردن بر اذیت و تکذیب و سایر محنت‌ها؛ 
پنجاه‌وسوم، درخواست صبر از خدای تعالی؛
پنجاه‌وچهارم، سفارش یکدیگر به صبر در زمان غیبت حضرت؛ 
پنجاه‌وپنجم، پرهیز از مجالسی که نام آن حضرت در آنها مورد تمسخر باشد؛ 
پنجاه‌وششم، عدم ارتباط با ستمگران و اهل باطل؛
پنجاه‌وهفتم، ناشناس‌ماندن و پرهیز از شهرت یافتن؛ 
پنجاه‌وهشتم، تهذیب نفس؛ 
پنجاه‌ونهم، اتفاق و اجتماع بر نصرت آن حضرت؛
شصتم، متفق‌شدن بر توبه واقعی و بازگرداندن حقوق به صاحبان آنها؛ 
شصت‌و‌یکم و شصت‌ودوم، پیوسته به یاد آن حضرت بودن و به آدابش عمل‌کردن؛ 
شصت‌وسوم، دعا به درگاه الهی برای جلوگیری از یاد بردن آن حضرت؛ 
شصت‌وچهارم، خاشع بودن نسبت به آن جناب؛ 
شصت‌وپنجم، مقدم‌داشتن خواسته آن حضرت، بر خواسته خود؛ 
شصت‌وششم، احترام‌کردن نزدیکان و منسوبین به آن حضرت؛ 
شصت‌وهفتم، بزرگداشت اماکنی که به قدوم آن حضرت، زینت یافته‌اند؛ 
شصت‌وهشتم و نهم، وقت ظهور را تعیین‌نکردن و تکذیب وقت‌گذاران؛ 
هفتادم، تکذیب‌کردن مدعیان نیابت خاصه از آن حضرت در زمان غیبت کبری؛ 
هفتادویکم، درخواست دیدار آن حضرت با عافیت و ایمان؛ 
هفتادودوم، اقتدا به اخلاق و اعمال آن حضرت؛ 
هفتادوسوم، حفظ زبان از غیر یاد خداوند و مانند آن؛ 
هفتادوچهارم، نماز آن حضرت؛ 
هفتادوپنجم، گریستن در مصیبت مولایمان شهید مظلوم حضرت ابی‌عبدالله الحسین؛ 
هفتادوششم، زیارت قبر مولایمان امام‌حسین؛ 
هفتادوهفتم، بسیار لعنت‌کردن بر بنی‌امیه در آشکار و پنهان؛ 
هفتادوهشتم، اهتمام در ادای حقوق برادران دینی؛ 
. . . منابع :
٫ محاسن، برقی، ج۱، ص۲۵۱؛
بحارالانوار، علامه مجلسی، ج۲۳، ص۷۶ ؛
الصوارم‌المهرقة، شهید نورالله التستری، ص۲۶۳. ۲٫ مترجم، سید مهدی حائری قزوینی، ناشر مهر قائم اصفهان. 
بحارالانوار، علامه مجلسی، ج۵۲، ص۱۵۰. 
٫ کمال‌الدین، شیخ صدوق، ص۴۸۴. 
٫ بحارالانوار، علامه مجلسی، ج۵۱، ص۱۴۸.