استخاره در امور مباح صحیح است. اما استخاره درباره واجبات و محرمات، مستحب و مکروه وجهی ندارد. حتی در امور اعتقادی نیز معنا ندارد؛ بنابر این در موردی که شخص از انجام عملی نهی شده است، نباید انجام دهد و نمی توان استخاره کرد؛ یا امر الهیِ وجوبی، وجود دارد، در اینجا نیز استخاره جایز نیست و واجب و حرام را نمی شود با استخاره ترک کرد و یا مرتکب شد.همچنین استخاره درباره امور بی اهمیت و پیش پا افتاده نیز صحیح نیست. و نیز در کاری که می توان با عقل و مشورت و علم به آن رسید، استخاره جایگاهی ندارد. بنابراین استخاره باید بعد از تعقل، مشورت و طی کردن راه حل های معمول مسائل و مشکلات باشد و اگر شخص به مرز تحیر و سرگردانی رسید آنگاه به استخاره رو آورد.