کعبه اوّلین خانه ای است که برای عبادت تودة مردم بنا نهاده شده و اوّلین مرکزی است که عبادت کنندگان را به سوی خود جذب کرده است؛ «إنَ أوَل بیًتٍ وُضِعَ لِلنُاس للَذی بِبَکَةَ مبارکاً و هُدی للعالَمین فیه ایاتّ بینات مقامُ إبراهیم و مَن دخله کان امِناًً وللهِ علی الناس حِجُّ البَیتِ مَنِ استطاع إلیه سبیلاََ و مَن کفر فإنَ الله غَنیّ عن العالَمین» آل عمران/96-97.

تعبیر از پایگاه کعبه به «بَکهِ» که به معنای «ازدحام و تراکم جمعیت» است نشان می دهد که کعبه، محوری جهانی بوده که از هر سوی عالم در گسترة زمان، به آن رجوع کرده اند و بر اثر انبوه جمعیت، جایگاه ان به «بکّه» نامگذاری شده است. (بحار96/77)

هنگامی که کعبه قبلة‌ رسمی مسلمانان شد، پیروان کیش موسای کلیم(ع) اعتراض کردند که چگونه عنوان قبله از بیت المقدس به کعبه انتقال یافت؟ وحی نازل شد که: سابقة کعبه بیش از دیگر بناهای مذهبی عمومی است و کعبه اوّلین خانه ای است که برای عبادت بندگان خدا و هدایت همگان تأ سیس شده است، چنانکه با برکتهای فراوان وگوناگون همراه است وهدایت آ ن برای همة جوامع بشری بوده، مخصوص به عصر خاص یا نژاد معینی نیست. به همین جهت از دیر باز همة اقوام و مللی که به پرستش خدا معتقد بودند به کعبه احترام می گذاشتند و به علل گوناگونی تکریم ان را لازم می دانستند که تطور تاریخی و نقل و نقد آراء و عقاید آنان از مدار بحث کنونی بیرون است.

خلاصه این که، با استدلال به تقدم کعبه بر بیت المقدس و قدمت تاریخی و سابقة‌کهن آن، به اعتراض پیروان برخی از ادیان آسمانی پاسخ رسایی داده شد و شاید از همین بعد قدمت تاریخی کعبه است که قرآن کریم آن را «بیت عتیق» می داند؛ یعنی خانه کهن و دیرپای و سابقه دار، زیرا هر چیز سابقه داری را که از اهمیت و ارزش بر خوردار است عتیق، که معادل غیر عربی آن «انتیک» است، می نامند.
آیة الله جوادی آملی،صهبای حج
به نقل از سایت تبیان