قوی ترین طلسمات+قویترین دعا و طلسم+قوی ترین کتاب طلسم و دعانویسی مطالب مذهبی+طلسم سیاهی و طلاق+طلسم احضار محبت معشوق+دانلود کتاب طلسم محبت و طلاق قوی
کلمه امام در لغت به معنای پیشوا , پیشرو ,( فرهنگ معین ج1 ص 346و347)مقتدا, قیم , مصلح , الگو و راهنما ( لسان العرب ج1 ص 213و215) است و به امام جماعت امام می گوید چون در جلوی نمازگزاران می ایستد و آنها به او اقتدا می کنند . بر این اساس واژه «امام» از نظر لغوى به معناى پیشواست؛ چه پیشواى ایمان و چه پیشواى کفر همانگونه که در قرآن کریم در مورد پیشوایان تعبیر(فقاتلوا ائمه الکفر) به کار رفته است.
اصطلاح امام یک اطلاق خاص دارد که مربوط به حضرت ابراهیم و پیامبر اکرم و ائمه اطهار است . اما یک اصطلاح عام دارد که ناظر به معنای لغوی آن است که به هر پیشوا و رهبر اطلاق می شود . از این رو این کلمه، در بین عرف و اصطلاح رایج میان مسلمانان گاهى به رهبران دینى – که داراى نقش برجسته اى بودند – نیز اطلاق شده است که البته معناى لغوى آن مراد است؛ نه این که کسى در مرتبه معصومین و یا پیامبران قرار گرفته باشد. مثلا در جوامع سنی امام غزالی یا در جوامع شیعه امام موسی صدر و … به دلیل برجستگی علمی و مقبولیت اجتماعی آنان میان مسلمانان بکار برده می شود
بنا براین همانگونه که ملاحظه می نمایید کاربرد لفظ امام برای غیر معصومین در صورتی که نسبت عصمت به آنان داده نشود، صحیح است. و مادامی که برای مخاطب چنین موضوعی تبین شود ضمن احترام و بزرگداشت رهبران مذهبی و سیاسی جامعه اسلامی ، هیچ گونه شبهه و ابهامی نظیر عصمت این قبیل رهبران یا امام سیزدهم و …پیش نخواهد آمد و بهترین دلیل بر صحت چنین موضوعی کاربرد بسیار گسترده این لفظ در آیات و روایات معصومین (ع) برای افراد غیر معصوم می باشد .
همانگونه که حضرت امام در مورد تبیین ولایت مطلقه فقیه فرمودند:« وقتى مى گوییم ولایتى را که رسول اکرم (ص) و ائمه (ع) داشتند، بعد از غیبت، فقیه عادل دارد، براى هیچ کس این توهم نباید پیدا شود که مقام فقها همان مقام ائمه (ع) و رسول اکرم (ص) است. زیرا اینجا صحبت از مقام نیست؛ بلکه صحبت از وظیفه است «ولایت»، یعنى حکومت و اداره کشور و اجراى قوانین شرع مقدس، یک وظیفه سنگین و مهم است؛ نه اینکه براى کسى شأن و مقام غیر عادى به وجود بیاورد و او را از حد انسان عادى بالاتر ببرد. به عبارت دیگر، «ولایت» مورد بحث، یعنى حکومت و اجرا و اداره، بر خلاف تصورى که خیلى از افراد دارند، امتیاز نیست بلکه وظیفه اى خطیر است.» (خمینی ، سید روح الله ، ولایت فقیه ، تهران: مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی (ره) ، 1377، ص 51-52)
اینکه امام خمینى(ره) به این لقب شهرت یافتند، به خاطر شرایط انقلاب و نقش ویژه و ممتازی که امام خمینی (ره) به عنوان رهبر سیاسی و مذهبی در ایجاد و ترویج ایدئولوژی دینی انقلاب ، بسیج و فرماندهی مردم و هدایت نهضت برعهده داشتند که باعث گردید در بستر فرهنگ اسلامی حاکم بر آن این جریان ، خودبه خود اصطلاح امام برای ایشان از سوی احاد مردم اطلاق گردد که در حقیقت ریشه این موضوع در فرهنگ عمومى جامعه و آمادگى آن، جهت پذیرش این لقب براى حضرت امام(ره) دارد.
بر این اساس اولاً ؛ هیچ کس ادعا ننموده که منظور از امام در امام خمینی(ره) ، امام معصوم می باشد . ثانیاً ؛ شکل گیری و ترویج گسترده این اصطلاح برای ایشان ، امری کاملاً خودجوش و مردمی به دلیل خصوصیات مربوط به نقش و جایگاه سیاسی و مذهبی ایشان و فرهنگ دینی بوده نه اینکه کسی یا سازمانی این اصطلاح را برای ایشان اعطا کرده باشد .
بر این اساس کار بردن این تعبیر برای مرحوم امام به این دلیل بود که ایشان پیشوا و رهبر مردم در جریان مبارزه با رژیم ستمشاهی بود و نقش رهبری و هدایتگری در جریان نهضت اسلامی را بر عهده داشت و مقتدا و الگوو راهنمای مردم بودند بنابر این بکار بردن این تعبیر برای ایشان به این معنا نیست که ایشان همردیف امامان معصوم قرار داده شود و کسی چنین تلقی و برداشتی از این تعبیر ندارد زیرا کسی قابل مقایسه و همردیف معصومین علیهم السلام نیست و حتی اگر از مردم عادی سوال شود, این تعبیر را به دلیل رهبر و پیشوا بودن امام در جریان نهضت اسلامی می دانند .
اصطلاح امام یک اطلاق خاص دارد که مربوط به حضرت ابراهیم و پیامبر اکرم و ائمه اطهار است . اما یک اصطلاح عام دارد که ناظر به معنای لغوی آن است که به هر پیشوا و رهبر اطلاق می شود . از این رو این کلمه، در بین عرف و اصطلاح رایج میان مسلمانان گاهى به رهبران دینى – که داراى نقش برجسته اى بودند – نیز اطلاق شده است که البته معناى لغوى آن مراد است؛ نه این که کسى در مرتبه معصومین و یا پیامبران قرار گرفته باشد. مثلا در جوامع سنی امام غزالی یا در جوامع شیعه امام موسی صدر و … به دلیل برجستگی علمی و مقبولیت اجتماعی آنان میان مسلمانان بکار برده می شود
بنا براین همانگونه که ملاحظه می نمایید کاربرد لفظ امام برای غیر معصومین در صورتی که نسبت عصمت به آنان داده نشود، صحیح است. و مادامی که برای مخاطب چنین موضوعی تبین شود ضمن احترام و بزرگداشت رهبران مذهبی و سیاسی جامعه اسلامی ، هیچ گونه شبهه و ابهامی نظیر عصمت این قبیل رهبران یا امام سیزدهم و …پیش نخواهد آمد و بهترین دلیل بر صحت چنین موضوعی کاربرد بسیار گسترده این لفظ در آیات و روایات معصومین (ع) برای افراد غیر معصوم می باشد .
همانگونه که حضرت امام در مورد تبیین ولایت مطلقه فقیه فرمودند:« وقتى مى گوییم ولایتى را که رسول اکرم (ص) و ائمه (ع) داشتند، بعد از غیبت، فقیه عادل دارد، براى هیچ کس این توهم نباید پیدا شود که مقام فقها همان مقام ائمه (ع) و رسول اکرم (ص) است. زیرا اینجا صحبت از مقام نیست؛ بلکه صحبت از وظیفه است «ولایت»، یعنى حکومت و اداره کشور و اجراى قوانین شرع مقدس، یک وظیفه سنگین و مهم است؛ نه اینکه براى کسى شأن و مقام غیر عادى به وجود بیاورد و او را از حد انسان عادى بالاتر ببرد. به عبارت دیگر، «ولایت» مورد بحث، یعنى حکومت و اجرا و اداره، بر خلاف تصورى که خیلى از افراد دارند، امتیاز نیست بلکه وظیفه اى خطیر است.» (خمینی ، سید روح الله ، ولایت فقیه ، تهران: مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی (ره) ، 1377، ص 51-52)
اینکه امام خمینى(ره) به این لقب شهرت یافتند، به خاطر شرایط انقلاب و نقش ویژه و ممتازی که امام خمینی (ره) به عنوان رهبر سیاسی و مذهبی در ایجاد و ترویج ایدئولوژی دینی انقلاب ، بسیج و فرماندهی مردم و هدایت نهضت برعهده داشتند که باعث گردید در بستر فرهنگ اسلامی حاکم بر آن این جریان ، خودبه خود اصطلاح امام برای ایشان از سوی احاد مردم اطلاق گردد که در حقیقت ریشه این موضوع در فرهنگ عمومى جامعه و آمادگى آن، جهت پذیرش این لقب براى حضرت امام(ره) دارد.
بر این اساس اولاً ؛ هیچ کس ادعا ننموده که منظور از امام در امام خمینی(ره) ، امام معصوم می باشد . ثانیاً ؛ شکل گیری و ترویج گسترده این اصطلاح برای ایشان ، امری کاملاً خودجوش و مردمی به دلیل خصوصیات مربوط به نقش و جایگاه سیاسی و مذهبی ایشان و فرهنگ دینی بوده نه اینکه کسی یا سازمانی این اصطلاح را برای ایشان اعطا کرده باشد .
بر این اساس کار بردن این تعبیر برای مرحوم امام به این دلیل بود که ایشان پیشوا و رهبر مردم در جریان مبارزه با رژیم ستمشاهی بود و نقش رهبری و هدایتگری در جریان نهضت اسلامی را بر عهده داشت و مقتدا و الگوو راهنمای مردم بودند بنابر این بکار بردن این تعبیر برای ایشان به این معنا نیست که ایشان همردیف امامان معصوم قرار داده شود و کسی چنین تلقی و برداشتی از این تعبیر ندارد زیرا کسی قابل مقایسه و همردیف معصومین علیهم السلام نیست و حتی اگر از مردم عادی سوال شود, این تعبیر را به دلیل رهبر و پیشوا بودن امام در جریان نهضت اسلامی می دانند .