با عرض سلام.
ولایت، آیینه‌ی توحید است؛ و به آیینه، دو گونه می‌توان نگاه کرد؛ یک بار به آیینه نگاه می‌شود برای مشاهده‌ی خود در آن، و بار دیگر نگاه می‌شود به عنوان یک کالا. وقتی شما در آیینه، به خود نگاه می‌کنید، حقیقتاً به خود نگاه می‌کنید نه به آیینه امّا وقتی می‌روید برای خرید آیینه، به خود آیینه نظر دارید و آن را به عنوان یک کالا نگاه می‌کنید تا عیب و ایرادی نداشته باشد. لذا توجّه به ولایت با نگرش اوّل، توجّه به غیر خدا نیست بلکه توجّه به خداست در آیینه‌ی خدانما. در اذان و اقامه و تشهد و سلام نماز هم که توجّه به رسول و آل رسول می‌شود، ازاین باب است. در ذکر سجده‌ی سهو هم توجّه به رسول الله صلی الله علیه و آله است به عنوان آیینه و خلیفة الله.
حضرت رسول الله صلی الله علیه و آله فرمودند: « یَقُولُ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَ لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ حِصْنِی فَمَنْ دَخَلَ حِصْنِی أَمِنَ مِنْ عَذَابِی ــ خدای عزّ و جلّ می‌فرماید: «لا اله الّا الله» قلعه‌ی من است؛ پس هر کس در قلعه‌ی من داخل شود، از عذاب من در امان است.»
و فرمودند: «یَقُولُ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَ وَلَایَةُ عَلِیِّ بْنِ أَبِی طَالِبٍ حِصْنِی فَمَنْ دَخَلَ حِصْنِی أَمِنَ مِنْ عَذَابِی ـــ خدای عزّ و جلّ می‌فرماید: «ولایت علیّ بن ابی اطالب» قلعه‌ی من است؛ پس هر کس در قلعه‌ی من داخل شود، از عذاب من در امان است.»
از اینجا معلوم می‌شود که توحید و ولایت، در حقیقت، یک چیزند؛ یکی اصل است و دیگری تصویر آیینه‌ای آن است. ولایت زهرا ـ سلام علیها ـ و فرزندان معصومشان هم همان ولایت علی ـ علیه السّلام ـ است.
خلاصه آنکه، نه تنها توجّه به ولایت، منافاتی با توجّه به توحید ندارد، بلکه جدا دانستن این دو از همدیگر، خلاف توحید است. لذا اگر کسی شهادت به توحید دهد ولی رسالت رسول الله ـ صلّی الله علیه و آله ـ را که ولیّ الله است، قبول نکند، کافر است. کما اینکه طبق آیه‌ی 55 مائده، انکار ولایت علی علیه السلام هم در حکم انکار ولایت خدا و رسول است. فرمود: «إِنَّما وَلِیُّکُمُ اللَّهُ وَ رَسُولُهُ وَ الَّذینَ آمَنُوا الَّذینَ یُقیمُونَ الصَّلاةَ وَ یُؤْتُونَ الزَّکاةَ وَ هُمْ راکِعُونَ ــــ جز این نیست که ولىّ شما، خدا و پیامبر اوست و کسانى که ایمان آورده‌ اند؛ همان کسانى که نماز را برپا مى ‌دارند و در حال رکوع، زکات مى ‌دهند.» شیعه و سنّی اتّفاق نظر دارند که این آیه زمانی نازل شد که علی علیه السلام در حال رکوع انگشتر خودشان را صدقه دادند. در این آیه، ولایت خدا و رسول و امام معصوم، در ردیف هم واقع شده‌اند؛ لذا انکار هر یک، در حکم انکار دیگری است.