نور عقلانیت و معرفت

عصراسلام: عقلانیت و معرفت دو نوری است که هیچ کدام ، انسان را از دیگری بی نیاز نمیکند.

دو چلچراغ عقلانیت و معرفت است که هر کدام یک سوی و جهت حرکت را روشن میکند و بدیهی است که آدمی یک سویه نیست 

 

“عقلانیت”؛ از آسمانِ تفکر و استدلال ، ستاره می‌چیند و “معرفت”؛ از دریای “ارادت و محبت” به اولیاء، ناب ترین گوهره‌ها صید می‌کند. در نتیجه؛ نگاه “روشنفکری”، ما را از کیمیای “معرفت” محروم نسازد.

چه زیبا استاد مطهری گفت:

“نسل جدید با هزاران قر و ناز و غمزه میخواهد زیر بار دین برود وبا معلومات محدود خود همه تار و پود عالم را بسنجد. آنچه به نام ماوراء طبیعت و روح و معنویات و ملائکه و وحی و غیره گفته شده چون در علوم مادی او پیدا نیست همه را منکر شود و در عین حال متدین هم بوده باشد. در جواب باید گفت: معنای تدین این نیست که دین را با مقیاس مادیات بسنجیم. اول باید دین را یاد گرفت و بعد وارد معقولات شد.”

راد مردِ عقلانیت و معرفت که “تفکر و شهود” او زبان زد است یعنی؛ علامه طباطبائی، به زیبایی گفت: “تمام سرمایه و دارایی من این است مانند ترک‌های پشت کوه صاف و بی غل و غش به حضرت ابوالفضل العباس ارادت و ایمان دارم.”

هادی سروش