اعلام شده که قیمت چهار قلم کالا اعم از مرغ، تخممرغ، روغن و لبنیات افزایش پیدا میکند و اشاره شده که هیچکس حق ندارد هیچ خدمت یا کالای دیگر را افزایش دهد. میخواهم اشاره کنم که سادهانگارانه راجع به این موضوع تصمیم گرفته شده است.
سادهانگارانه است از این باب که مگر میشود محصولی که با تخممرغ یا مرغ درست میشود، افزایش قیمت پیدا نکند؟ مگر میشود صنایعی که در این موضوع مرتبط هستند، قیمتهای خود را در تولیدات مختلف افزایش ندهند؟ یا افزایش هزینههای دیگر برای تولید همین چهار قلم کالا، حمل و نقل و ایاب و ذهاب و نگهداری و بهویژه آنان که مواد اولیه نیاز دارند، رخ ندهد؟ طبیعی است که قیمت آنها هم افزایش پیدا خواهد کرد. بهویژه اینکه عمده اینها توسط بخش خصوصی تولید میشود. لذا پرداخت یارانهها و آزادسازی اینگونه قیمتها که به نظرم دیگر قابل برگشت هم نیست، مشکلاتی را برای گروههای مختلف بهویژه دهکهای نیازمند ایجاد خواهد کرد.
موضوعی که واقعا باید نگران شویم از این باب که بسیاری از این خانوادهها حتی فرصتهای اشتغال خردشان را که در گذشته داشتند در دوران کرونا از دست دادند. لذا فشار این شرایط روی این گروهها به مراتب زیادتر خواهد بود. نگاهی به تجارب قبلی چنین پرداختهایی در کشور خودمان داشته باشیم، بخوبی به این موضوع پی میبریم که بیشترین گروهی که در نتیجه افزایش این قیمتها آسیب میبینند، گروههای نیازمند هستند.
نهایت اینکه دولت همت کرده و گفته که بجای 300 هزار تومان، 400 هزار تومان پرداخت میکند. آیا فرق هزینه خانوادههای نیازمند که قرار است با یارانه جبران شود، با این صد هزار تومان هست؟ طبیعتا پاسخ از نظر من به عنوان یک مددکار اجتماعی و یک شهروند هم، «خیر» خواهد بود. چون من هم تحت تاثیر افزایش قیمتها قرار گرفتم. نکته دیگری که خیلی اهمیت دارد این است که نمیتوانیم تحولات قیمت ارز را کنترل کنیم.
همانگونه که اخیرا به کانال 30 هزار تومان نزدیک شده بود و تورم ناشی از این چنین شرایطی، موضوع قابل مدیریت به شکل ساده نیست. حداقل نمیدانم با چه پشتوانه کارشناسی تصمیم به چنین کاری گرفته شده است؟ به نظر نگارنده این نوع پرداخت یارانهها فشار را بر قشر فقیر، حتی فقرای تحت پوشش سازمانهای حمایتی بیشتر خواهد کرد.
* منتشر شده در روزنامه آرمان ملی/ شنبه ۲۴ اردیبهشت ۱۴۰۱