درپاسخ سؤال شما برادر محترم گفته می شود که: از ناجوانمردهای دشمن و لشکر این بوده است که تلاش کردند آب را از امام حسین (ع) و یارانشان منع کنند که در تاریخ هم آمده است: ابوصخنف می نویسد: ابن زیاد به این مضمون برای عمر بن سعد نوشت: چون نامه مرا خواندی، اگر حسین بر حکم من گردن نهاد و اطاعت کرد که هیچ و گرنه بی درنگ او را از آب منع کن آب برهر نصرانی ویهودی حلال است مگر بر حسین و اهل بیتش. به تعقیب این دستور عمر بن سعد نهایت سخت گیری را به خرج داد و فوراً عمر بن حجاج زبیدی را مأمور کرد تا آب فرات را به حسین (علیه السلام) ببندند و پانصد سوار از جنگجویان را نیز تحت امر او قرار داد که شریعه را احاطه کرده، مراقبت بسیار شدیدی را اعمال نمایند، بدین ترتیب از هفتم محرم، آب بر اهل خیام بسته شد. شدت گرما اهل خیام، به ویژه کودکان و زنان شیرده را که در خیمه های پر حرارت به سر می بردند تحت فشار قرار داد امام به ناچار به حفرچاهی اقدام نمود تا شاید آبی بدست آید و عطش اهل خیام را مرتفع سازد. امام حسین (علیه السلام) به پشت خیمه های زنان رفت و به فاصله نوزده قدم اقدام به کندن و کاویدن زمین نمود دیر نپائید که آب گوارا و شرینی پیدا شد همگی آب نوشیدند و مشک را پر کرده و ذخیره نمودند سپس آب فرونشت آن چنان که هیچ اثری از آن دیده نشد. بعد از آن هم در عصر تاسوعا دستور داد که آب به خیمه ها برسانید که زنان و اطفال در معرض نابودی قرار دارند حضرت عباس (علیه السلام) با سی نفر سوار و بیست و پنج نفر پیاده بیست مشک آب همراه برد و شبانه به سوی شریعه فرات رهسپار شدند و . مشک های آب را به خیام رسانیدند.(1)
بعد از ذکر وضعیت آب در کربلا گوئیم که:
اولاً: امام حسین (علیه السلام) هفتم محرم اقدام به کندن و کاویدن زمین نمود و آب گوارا و شیرینی پیدا شد و همگی آب نوشیدند و مشک ها را پر کرده و ذخیره نمودند اگر چه سپس آب فرو نشست آن چنان که هیچ اثری از آن دیده نشد.
و ثانیاً :درشب دهم هم حضرت عباس (علیه السلام) با عده ای دیگر آب به خیام رساندند.
ثالثاً: علت این که امام حسین(علیه السلام) بعد از کندن آن چاه برای آب دیگر اقدام به چنین کاری نکردند(2) ظاهراً به خاطر این باشد که می خواهد به دیگران ناجوانمردی لشکر دشمن و یزید و ابن زیاد را برساند که آن ها مانع آب شدند اگر چاه حفر می کرد و مسئله تشنگی حل می شد این خباثت و ناجوانمردی لشکر فراموش می شد و علاوه این که انسان برای تحرک خویش، اگر نیاز به عامل شناختی دارد نیاز به عامل عاطفی هم دارد و عوامل عاطفی کمتر از عامل شناختی نیست. امام حسین(علیه السلام) هم برای بر انگیختن احساسات آشکار کردن اوج ظلم و جنایت آن ها در مقابل قوم دشمن ایستاد و فرمود : یا قوم ان لم تر حمونی فارحموا هذا الطفل کیف تینطی عطشانا. ای قوم اگر به من رحم نمی کنید چرا به این طفل رحم نمی کنید که از تشنگی چنین حالتی را پیدا کرده است . امام سجاد(علیه السلام) هم برای این که تشنگی پدرش به فراموشی سپرده نشود بعداز دفن بر روی قبر نوشت: هذا قبر حسین بن علی الذی قتلوه عطشاناً . برای نمونه قرآن برای شکرگذاری ، چه زحمات پدر و مادر برای فرزندان ملموس است
بلا فاصله بعد از سپاسگذاری و شکر خدا ، امر به سپاسگذاری از پدرو مادر می کند چرا که زحمات پدر و مادر برای فرزند ملموس و محسوس است و این محسوس و ملموس بدان زحمات پدرو مادر، عواطف فرزند را برای شکرگذاری بر می انگیزاند. فرمود: ان اشکر لی والدیک (3)
و نهایت آن که شاید امام حسین (علیه السلام) مأمور به کندن چاه و به دست آوردن آب نبودند .چرا که شاید تشنگی در کربلا موضوعیت داشت و به این خاطر دست به اقدام حفر چاه متعدد نزدند .
منابع:
2و1ــ تحقیقی در نهضت عاشورا، جمعی از محققین گروه تاریخ.صفحه 62و63 به نقل ازفضل خوارزمی و مقتل ابی صخنف
3ــ لقمان – 14.
به نقل از اداره پاسخگویی آستان قدس رضوی