قوی ترین طلسمات+قویترین دعا و طلسم+قوی ترین کتاب طلسم و دعانویسی مطالب مذهبی+طلسم سیاهی و طلاق+طلسم احضار محبت معشوق+دانلود کتاب طلسم محبت و طلاق قوی
وظایف در مقابل سایر ادیان-امتیازات سایر ادیان-محدودیت های سایر ادیان
۱۳۹۶/۰۹/۲۵
–
۲۶۴ بازدید
وظیفه انسان هایی که دین های مختلفی دارند نسبت به یکدیگر چیست؟
باسلام واحترام حضورپرسشگرگرامی؛
دوست عزیز! وظایف ما نسبت به سایر ادیان در دو بخش امتیازات و محدودیت های این اقلیت ها بیان میشود. اقلیت های دینی غیر مسلمان در نظام جمهوری اسلامی از امتیازات بسیار متعدد و محدودیت های اندکی برخوردارند:
1. امتیازات: نظام جمهوری اسلامی ایران، با الهام از آموزه ها و تعالیم حیات بخش اسلام، اهمیت و جایگاه ویژه ای در احترام و رعایت حقوق اقلیت های مذهبی قائل بوده و این مهم با مراجعه به اصول قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران و سایر قوانین عادی و عملکردها و اقدامات نظام اسلامی بعد از پیروزی انقلاب، در قبال این دسته از هموطنانمان به خوبی قابل اثبات است:
1ـ1. براساس اصل سیزدهم قانون اساسی، اقلیت های دینی (زرتشتی، کلیمی و مسیحی) به رسمیت شناخته شده اند که در حدود قانون در انجام مراسم دینی خود آزادند ودر احوال شخصی و تعلیمات دینی، بر طبق آیین خود عمل می کنند: «قُولُوا آمَنّا بِاللّهِ وَ ما أُنْزِلَ إِلَیْنا وَ… وَ ما أُوتِیَ النَّبِیُّونَ مِنْ رَبِّهِمْ لا نُفَرِّقُ بَیْنَ أَحَدٍ مِنْهُمْ وَ نَحْنُ لَهُ مُسْلِمُونَ ؛ ». بقره(2)، آیة 136
1ـ2. اقلیت های دینی در برگزاری مراسم و مناسک مذهبی خود آزاد بوده و نظام اسلامی چنین حقی را برای آنان محترم می شمارد و آنان می توانند به صورت کاملاً آزاد در معابد رسمی خود (کلیسا، کنیسه و…) به انجام مراسم دینی خود بپردازند.
1ـ3. در احوال شخصی و تعلیمات دینی، بر طبق آیین خود عمل می کنند.
1ـ4. براساس اصل 26 حق تشکل دارند: «… انجمن های … اقلیت های دینی شناخته شده آزادند، مشروط به اینکه اصول استقلال، آزادی، وحدت ملی، موازین اسلامی و اساسی جمهوری اسلامی را نقض نکند…». به موجب ماده 4 قانون فعالیت احزاب مصوب 7/6/1360 «انجمن اقلیت های دینی موضوع اصل 13 قانون اساسی تشکیلاتی است که مرکب از اعضای داوطلب همان اقلیت دینی که هدف آن حل مشکلات و بررسی مسائل دینی، فرهنگی، اجتماعی و رفاهی ویژه آن اقلیت باشد».
1ـ5. حق نمایندگی مجلس شورای اسلامی بر اساس اصل 64 قانون اساسی و شرکت در تمام انتخابات؛ اعم از شوراها، ریاست جمهوری، همه پرسی، خبرگان رهبری و… .
1ـ6. براساس اصل تساوی عموم در مقابل قانون (اصل 3 و 14) و تساوی و برخورداری همه افراد ملت از حقوق مساوی، در تمام زمینه ها (اصول 19 و 20) آنان در زمره افراد ملت از این حقوق برخوردار هستند. سید محمد هاشمی، حقوق اساسی جمهوری اسلامی ایران، ج 1، ص 186، سال 1378
1 ـ7. پیرو این اصول و با الهام از ارزش ها و تعالیم اسلامی، بهترین حسن سلوک و حسن رفتار و همزیستی مسالمت آمیز را با پیروان اقلیت های دینی داشته است و این واقعیتی است که اکثریت این هموطنان بدان اذعان دارند. به عنوان نمونه در زمانی که ایالات متحده آمریکا، اتهام نقض حقوق یهودیان و نحوه غیرقانونی محاکمه آنها را بر ایران وارد می کرد، خاخام های یهودی وابسته به گروه «نتوریاکارتا» ـ که در آمریکا مستقر هستند ـ پس از بازدید دو هفته ای خود از ایران در بازگشت به نیویورک در یک کنفرانس خبری از مقامات ایران به جهت میهمان نوازی از جامعه یهودیان ایران تشکر و تأکید کردند که در دیدار با اقشار مختلف، شاهد بوده اند که یهودیان ایران نسبت به یهودیان سایر کشورها، از وضع بهتری برخوردار هستند و جو سازی رسانه های دربارة وضع یهودیان ایران، بی مورد و سیاسی می باشد. /حمید عبادی، چالش های ایران و آمریکا، مرکز اسناد انقلاب اسلامی، 1381، ص 188
این در حالی است که سایر مسلمانان جهان ـ که در کشورهای مسیحی نشین و… زندگی می کنند ـ نه تنها از حقوق اجتماعی یکسان با سایر شهروندان آن کشورها برخوردار نیستند و حق داشتن نماینده در مجالس قانون گذاری و… را ندارند؛ بلکه معمولا مورد خشونت و آزار واقع شده و حتی از عمل به تعالیم مذهبی خویش نیز ممنوع می باشند، (مانند قضیه حجاب در فرانسه و یا اعمال خشونت شدید نسبت به مسلمانان در آمریکا و…). با مقایسة آمار کلیساهای ایران نسبت به مساجد مسلمانان در فرانسه، روشن می شود که مسیحیان ایران به رغم تعداد بسیار اندکی که دارند ـ در مقابل جمعیت عظیم مسلمانان فرانسه، از اماکن مذهبی بسیار بیشتری برخوردارند.
2. محدودیت ها: وجود برخی محدودیت های ظاهری، برای اقلیت های دینی ناشی از دلایل منطقی و دینی است؛ زیرا، با توجه به رسمیت دین اسلام و مذهب شیعه ـ براساس خواست و اراده اکثریت مردم کشور ـ طبعاً اقلیت های دینی کشور، در امور سیاسی و اجتماعی خود ناگزیر به تبعیت از این رسمیت و انصراف از قسمتی از آیین خویش هستند. / سید محمد هاشمی، همان، ص 174. و این امری کاملاً منطقی است و نمی شود انتظاری غیر از این داشت. از طرفی سکونت اقلیت های دینی غیر مسلمان در دارالاسلام و کشورهای اسلامی، تابع عقد قرارداد ذمه است که براساس آن اقلیت های دینی غیر مسلمان در چارچوب رعایت شرایط و مقررات خاصی ـ که در مقابل آن تعهدات و امتیازات بیشماری از طرف دولت اسلامی برای آنان وجود دارد ـ می توانند در کشورهای مسلمان زندگی مسالمت آمیز و دوستانه ای داشته و از حسن همجواری و معاشرت با مسلمانان برخوردار باشند. /ر.ک: عمید زنجانی، فقه سیاسی، حقوق تعهدات بین الملل و دیپلماسی در اسلام، نشر سمت، 1379، ص 88 به بعد
* بررسی تاریخی وضعیت اقلیت های دینی در کشورهای اسلامی، بیانگر کمال آسایش، امنیت و رضایت آنان از حکومت های اسلامی است تا جایی که عدة زیادی از این اقلیت ها ـ به رغم آزادی و زندگی قابل قبول ـ به مرور زمان مسلمان شدند. از این رو در تاریخ اسلام به کمتر موردی هست که اقلیت های دینی برای احقاق حقوق و آزادی های خود دست به مبارزه و قیام و درگیری های منظم زده باشند. معابد و اماکن مقدسه اهل کتاب نیز مورد احترام مسلمین است و قرآن مجید یکی از زمینه های جهاد علیه اشرار را حفظ همه اماکنی می داند که پیروان ادیان توحیدی به عبادت می پردازند و نام مبارک خداوند را بر زبان می آورند: «… وَ لَوْ لا دَفْعُ اللّهِ النّاسَ بَعْضَهُمْ بِبَعْضٍ لَهُدِّمَتْ صَوامِعُ وَ بِیَعٌ وَ صَلَواتٌ وَ مَساجِدُ یُذْکَرُ فیهَا اسْمُ اللّهِ ؛». حج(22)، آیة 40 / بر این اساس حفظ امنیت و مصونیت همه جانبه معابد و اموال و موقوفات آنان، از مسئولیت ها و وظایف مسلمین است. با توجه به مطالب گفته شده، درباره پوشش زنان اهل کتاب در مجامع عمومی مسلمانان، مشخص می شود که از یک سو در سرزمین اسلامی زندگی می کنند و از کلیه امکانات، حقوق مادی و معنوی، امنیت و… برخوردارند؛ از این رو موظف اند مانند همگان به قوانین آن احترام بگذارند و از سوی دیگر هیچ محدودیتی در حریم خصوصی آنان وجود ندارد و آنها هرگونه می خواهند، می توانند براساس آیین و کیش خود عمل کنند! اما انتقال این گونه مسائل به حوزه اجتماعی جامعه اسلامی، در واقع توطئه و توهین به مقدسات و ارزش های اسلامی است که براساس قرارداد ذمه متعهد به پرهیز از آن می باشند.
موفق ومؤید باشید.
دوست عزیز! وظایف ما نسبت به سایر ادیان در دو بخش امتیازات و محدودیت های این اقلیت ها بیان میشود. اقلیت های دینی غیر مسلمان در نظام جمهوری اسلامی از امتیازات بسیار متعدد و محدودیت های اندکی برخوردارند:
1. امتیازات: نظام جمهوری اسلامی ایران، با الهام از آموزه ها و تعالیم حیات بخش اسلام، اهمیت و جایگاه ویژه ای در احترام و رعایت حقوق اقلیت های مذهبی قائل بوده و این مهم با مراجعه به اصول قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران و سایر قوانین عادی و عملکردها و اقدامات نظام اسلامی بعد از پیروزی انقلاب، در قبال این دسته از هموطنانمان به خوبی قابل اثبات است:
1ـ1. براساس اصل سیزدهم قانون اساسی، اقلیت های دینی (زرتشتی، کلیمی و مسیحی) به رسمیت شناخته شده اند که در حدود قانون در انجام مراسم دینی خود آزادند ودر احوال شخصی و تعلیمات دینی، بر طبق آیین خود عمل می کنند: «قُولُوا آمَنّا بِاللّهِ وَ ما أُنْزِلَ إِلَیْنا وَ… وَ ما أُوتِیَ النَّبِیُّونَ مِنْ رَبِّهِمْ لا نُفَرِّقُ بَیْنَ أَحَدٍ مِنْهُمْ وَ نَحْنُ لَهُ مُسْلِمُونَ ؛ ». بقره(2)، آیة 136
1ـ2. اقلیت های دینی در برگزاری مراسم و مناسک مذهبی خود آزاد بوده و نظام اسلامی چنین حقی را برای آنان محترم می شمارد و آنان می توانند به صورت کاملاً آزاد در معابد رسمی خود (کلیسا، کنیسه و…) به انجام مراسم دینی خود بپردازند.
1ـ3. در احوال شخصی و تعلیمات دینی، بر طبق آیین خود عمل می کنند.
1ـ4. براساس اصل 26 حق تشکل دارند: «… انجمن های … اقلیت های دینی شناخته شده آزادند، مشروط به اینکه اصول استقلال، آزادی، وحدت ملی، موازین اسلامی و اساسی جمهوری اسلامی را نقض نکند…». به موجب ماده 4 قانون فعالیت احزاب مصوب 7/6/1360 «انجمن اقلیت های دینی موضوع اصل 13 قانون اساسی تشکیلاتی است که مرکب از اعضای داوطلب همان اقلیت دینی که هدف آن حل مشکلات و بررسی مسائل دینی، فرهنگی، اجتماعی و رفاهی ویژه آن اقلیت باشد».
1ـ5. حق نمایندگی مجلس شورای اسلامی بر اساس اصل 64 قانون اساسی و شرکت در تمام انتخابات؛ اعم از شوراها، ریاست جمهوری، همه پرسی، خبرگان رهبری و… .
1ـ6. براساس اصل تساوی عموم در مقابل قانون (اصل 3 و 14) و تساوی و برخورداری همه افراد ملت از حقوق مساوی، در تمام زمینه ها (اصول 19 و 20) آنان در زمره افراد ملت از این حقوق برخوردار هستند. سید محمد هاشمی، حقوق اساسی جمهوری اسلامی ایران، ج 1، ص 186، سال 1378
1 ـ7. پیرو این اصول و با الهام از ارزش ها و تعالیم اسلامی، بهترین حسن سلوک و حسن رفتار و همزیستی مسالمت آمیز را با پیروان اقلیت های دینی داشته است و این واقعیتی است که اکثریت این هموطنان بدان اذعان دارند. به عنوان نمونه در زمانی که ایالات متحده آمریکا، اتهام نقض حقوق یهودیان و نحوه غیرقانونی محاکمه آنها را بر ایران وارد می کرد، خاخام های یهودی وابسته به گروه «نتوریاکارتا» ـ که در آمریکا مستقر هستند ـ پس از بازدید دو هفته ای خود از ایران در بازگشت به نیویورک در یک کنفرانس خبری از مقامات ایران به جهت میهمان نوازی از جامعه یهودیان ایران تشکر و تأکید کردند که در دیدار با اقشار مختلف، شاهد بوده اند که یهودیان ایران نسبت به یهودیان سایر کشورها، از وضع بهتری برخوردار هستند و جو سازی رسانه های دربارة وضع یهودیان ایران، بی مورد و سیاسی می باشد. /حمید عبادی، چالش های ایران و آمریکا، مرکز اسناد انقلاب اسلامی، 1381، ص 188
این در حالی است که سایر مسلمانان جهان ـ که در کشورهای مسیحی نشین و… زندگی می کنند ـ نه تنها از حقوق اجتماعی یکسان با سایر شهروندان آن کشورها برخوردار نیستند و حق داشتن نماینده در مجالس قانون گذاری و… را ندارند؛ بلکه معمولا مورد خشونت و آزار واقع شده و حتی از عمل به تعالیم مذهبی خویش نیز ممنوع می باشند، (مانند قضیه حجاب در فرانسه و یا اعمال خشونت شدید نسبت به مسلمانان در آمریکا و…). با مقایسة آمار کلیساهای ایران نسبت به مساجد مسلمانان در فرانسه، روشن می شود که مسیحیان ایران به رغم تعداد بسیار اندکی که دارند ـ در مقابل جمعیت عظیم مسلمانان فرانسه، از اماکن مذهبی بسیار بیشتری برخوردارند.
2. محدودیت ها: وجود برخی محدودیت های ظاهری، برای اقلیت های دینی ناشی از دلایل منطقی و دینی است؛ زیرا، با توجه به رسمیت دین اسلام و مذهب شیعه ـ براساس خواست و اراده اکثریت مردم کشور ـ طبعاً اقلیت های دینی کشور، در امور سیاسی و اجتماعی خود ناگزیر به تبعیت از این رسمیت و انصراف از قسمتی از آیین خویش هستند. / سید محمد هاشمی، همان، ص 174. و این امری کاملاً منطقی است و نمی شود انتظاری غیر از این داشت. از طرفی سکونت اقلیت های دینی غیر مسلمان در دارالاسلام و کشورهای اسلامی، تابع عقد قرارداد ذمه است که براساس آن اقلیت های دینی غیر مسلمان در چارچوب رعایت شرایط و مقررات خاصی ـ که در مقابل آن تعهدات و امتیازات بیشماری از طرف دولت اسلامی برای آنان وجود دارد ـ می توانند در کشورهای مسلمان زندگی مسالمت آمیز و دوستانه ای داشته و از حسن همجواری و معاشرت با مسلمانان برخوردار باشند. /ر.ک: عمید زنجانی، فقه سیاسی، حقوق تعهدات بین الملل و دیپلماسی در اسلام، نشر سمت، 1379، ص 88 به بعد
* بررسی تاریخی وضعیت اقلیت های دینی در کشورهای اسلامی، بیانگر کمال آسایش، امنیت و رضایت آنان از حکومت های اسلامی است تا جایی که عدة زیادی از این اقلیت ها ـ به رغم آزادی و زندگی قابل قبول ـ به مرور زمان مسلمان شدند. از این رو در تاریخ اسلام به کمتر موردی هست که اقلیت های دینی برای احقاق حقوق و آزادی های خود دست به مبارزه و قیام و درگیری های منظم زده باشند. معابد و اماکن مقدسه اهل کتاب نیز مورد احترام مسلمین است و قرآن مجید یکی از زمینه های جهاد علیه اشرار را حفظ همه اماکنی می داند که پیروان ادیان توحیدی به عبادت می پردازند و نام مبارک خداوند را بر زبان می آورند: «… وَ لَوْ لا دَفْعُ اللّهِ النّاسَ بَعْضَهُمْ بِبَعْضٍ لَهُدِّمَتْ صَوامِعُ وَ بِیَعٌ وَ صَلَواتٌ وَ مَساجِدُ یُذْکَرُ فیهَا اسْمُ اللّهِ ؛». حج(22)، آیة 40 / بر این اساس حفظ امنیت و مصونیت همه جانبه معابد و اموال و موقوفات آنان، از مسئولیت ها و وظایف مسلمین است. با توجه به مطالب گفته شده، درباره پوشش زنان اهل کتاب در مجامع عمومی مسلمانان، مشخص می شود که از یک سو در سرزمین اسلامی زندگی می کنند و از کلیه امکانات، حقوق مادی و معنوی، امنیت و… برخوردارند؛ از این رو موظف اند مانند همگان به قوانین آن احترام بگذارند و از سوی دیگر هیچ محدودیتی در حریم خصوصی آنان وجود ندارد و آنها هرگونه می خواهند، می توانند براساس آیین و کیش خود عمل کنند! اما انتقال این گونه مسائل به حوزه اجتماعی جامعه اسلامی، در واقع توطئه و توهین به مقدسات و ارزش های اسلامی است که براساس قرارداد ذمه متعهد به پرهیز از آن می باشند.
موفق ومؤید باشید.