گناهانی که افراد مرتکب شده اند وکارهای بدی که انجام داده اند اگر از راه توبه و اعمال نیک آثار آنرا از بین برده باشند دیگر در پرونده انها باقی نمی ماند تادر قیامت مجازات شوند، مگر کسانی که جنایاتی را مرتکب شده باشند که در دنیا قابل بخشش نباشد وباید در آخرت به آنها رسیدگی شود. در هر صورت اگر گناهانی مانده باشد ،مجازات می شوند مگر اینکه بستگان او کاری انجام دهند که آثار گناه را از بین ببرد ،مثل اینکه دیون او را پرداخت کنند ویا از صاحبان آنها حلالیت بطلبند ونماز وروزه ودیگر اعمال اورا تدارک کنند تا سبب نجات او گردد.1- در سوره زلزال 7و8 ،« فَمَنْ یَعْمَلْ مِثْقالَ ذَرَّةٍ خَیْراً یَرَهُ -وَ مَنْ یَعْمَلْ مِثْقالَ ذَرَّةٍ شَرًّا یَرَه» پس هر کس هموزن ذرّه اى کار خیر انجام دهد آن را مى بیند!-و هر کس هموزن ذرّه اى کار بد کرده آن را مى بیند! اعمال ظاهری انسانها، یک صورت برزخی ویاحقیقی نیز دارند، ودیدن عمل فاسد، ملازم با دیدن عذاب آن است ،ودیدن عمل صالح ، ملازم با دیدن بهشت آن است؛ وچون شخص مؤمن گناهکار، در جهنم خالد نیست ؛ پس درآن، به اندازه« دیدن اعمالش» عذاب می بیند، سپس وارد بهشت شده واعمال صالحش را می بیند وبه خاطر عقیده اش در بهشت جاودانه می ماند . در پایان می گوییم که ممکن است هر دو نظریه درست باشد البته از دو حیث و با لحاظ نوع گناه . به این معنا که بعضی از گناهان قابلیت این رانداشته باشد که بخشیده شود ویا به قول شما خنثی شود ، لذا باید عین آن عذاب را ببیند، وبعض دیگر چنین قابلیتی راداشته باشند که به واسطه بعضی از اسباب ( مثل حسنات دیگر و هول و هراس قیامت و شفاعت و… ) زدوده شوند و اثر سوء انها از بین برود.