یکم. «ابن و بنى» به فرزند پسر و «بنت» به فرزند دختر اطلاق مى شود؛ اما در زبان عربى، گاهى که درباره گروهى از پسران و دختران صحبت به میان مى آید، لفظ «بنى» و «ابناء» در مورد مذکّر و مؤنث به کار مى رود. براى مثال تعبیراتى چون «بنى آدم» و «بنى اسرائیل» در مورد پسران آدم یا پسران اسرائیل نیست؛ بلکه در مورد فرزندان آنان است، اعم از پسر و دختر چنان که سوره توبه آمده است:«قُلْ إِنْ کانَ آباؤکُمْ وَ أَبْناؤکُمْ وَ إِخْوانُکُمْ وَ أَزْواجُکُمْ وَ عَشِیرَتُکُمْ وَ…»(1)«بگو اگر پدران و فرزندان و برادران و همسران و طایفه شما و…»
همان گونه که ملاحظه مى شود، چه بسا ممکن است منظور از «ابناؤم» در آیه فقط پسران نباشند؛ بلکه علاوه بر پسران شامل دختران نیز بشود.
در پاسخ به پرسش دوم باید گفت: موضوع مباهله بود که از اهمیت ویژه اى برخوردار بود. از این رو تمامى همراهان پیامبر صلى الله علیه و آله در آن واقعه، معصوم بودند؛ چنان که لفظ «نساءنا» نیز در آیه به صورت جمع آمده؛ اما از زنان فقط فاطمه علیهاالسلام حضور داشت و زنان پیامبر صلى الله علیه و آله با وى نبودند.
البته در این آیه لطایف دیگرى نیز در بیان فضیلت اهل بیت عصمت و طهارت وجود دارد که براى فهم دقیق آنها، باید به کتاب هاى تفسیرى مراجعه کرد.
پی نوشت:
(1) توبه 9، آیه 24.