مهمترین دلیل موفق نشدن به قرائت قرآن، بی برنامگی است و تنها راه موفقیت در قرآن خواندن، برنامه ریزی برای قرآئت روزانه و پایبندی به آن برنامه است. مهم پایبندی به برنامه است و لو اینکه سخت و خسته کننده باشد، ولی کم کم انسان عادت می‌کند و اگر همراه با دقت در معنای آیات و تدبر هم باشد نه تنها خسته کننده نیست بلکه لذت آور نیز خواهد بود، چرا که هر روز معرفت جدید و نورانیت بیشتری ‌‌‌‌ حاصل می‌شود و این خودش انگیزه انسان را تقویت می‌کند. چطور ما هر روز دو سه وعده غذا می‌خوریم و لذت هم می‌بریم و با وجود اینکه بعد از هر وعده سیر می‌شویم و دیگر میلی به غذا نداریم، ولی دوباره بعد از چند ساعت گرسنه شده، غذا می‌خوریم؛ چون احساس نیاز می‌کنیم و می‌دانیم که اگر غذا نخوریم به بدن ما آسیب می‌رسد و اگر غذا نخوردن ادامه پیدا کند، می‌میریم. در مورد قرآن خواندن نیز چنین است؛ یعنی اگر ما به این باور برسیم که قرآن، غذای روح ماست و این غذای معنوی هر روز باید به روح ما برسد تا رشد کنیم و از تاریکی بیرون آمده به سوی نور برویم، به راحتی قرآن خواندن را ترک نمی‌کنیم و خود را موظف می‌دانیم که حتما روزانه قرآن بخوانیم و بالا برویم ان‌شاءالله.تنها کافی است روزی یک صفحه قرآن بخوانیم تا در کمتر از دو سال یک دوره کامل قرآن را ختم کنیم. در این صورت در طی بیست سال، بیش از ده دوره کامل، قرآن را خوانده‌ایم.