قدرت بر متعلق قدرت تعلق دارد . یعنی هیچ استاد تمام ریاضی نمیتواند حاصل جمع عدد 2 با 2 را هفت نماید . اگر چه داناتر و تواناتر از خیلی از مردم بخصوص در علم ریاضیات است .
خدای متعال وجود محض و واجب الوجود است ؛ لذا عدم بردار نیست. چون هر چیزی که بتوان برای او فرض عدم نمود یقیناً وجود محض نیست بلکه ماهیّت است. یعنی فرض موجودی که نابودی برای او قابل فرض باشد ، فرض موجودی غیر از خداست. پس معنی سوال فوق این است که: آیا خدایی که عدم بردار نیست ، عدم بردار است؟ و روشن است که « عدم بردار بودن» با «عدم بردار نبودن» متناقضند.
یا اینکه چون گرد بودن داخل در تعریف ِ دایره بودن است. (( دایره شکلی منحنی است که فاصله تمام نقاط روی آن از یک نقطه ی ثابت ، یکسان است. )) بنا بر این ، دایره غیر گرد ، یعنی دایره ای که دایره و منحنی نیست. و تناقض این امر روشن است.
۴. آیا خدا می تواند موجودی قادرتر از خود را خلق کند؟
قادر بودن خدا به این معنی است که او بالفعل مبداء موجودات است و علّتی مافوق او نیست. پس اگر قادری فوق خدا باشد لازمه اش این است که علّتی فوق خدا موجود باشد. ولی از آن جهت که این موجود قادرتر از خدا ، مخلوق خداست ، معلول اوست. و رتبه وجودی هر معلولی پایین تر از رتبه وجودی علّتش است . پس لازمه سوال فوق این است که یک موجود ، در آن واحد ، هم بالاتر از خدا باشد هم پایین تر از خدا. و بالا و پایین ضدّ همند و اجتماع ضدّین محال است ؛ چرا که منجر به اجتماع نقیضین می شود.
این پرسشها در زبان مردم کوچه و بازار می چرخد و نزد اهل دانش ارزشی ندارد. چون در واقع بر یک اصل استوارند ، و آن جایز دانستن اجتماع نقیضین است. و اگر کسی اجتماع نقیضین را جایز بداند سر از سفسطه در می آورد. استحاله اجتماع نقیضین اساس تمام اندیشه های بشری و اذن دخول تمام علوم است.