پاسخ اول:

در دستورهاى عبادى و احکام الهى گاهى هدف تسلیم و پذیرش دستور و تمرین براى جلب رضایت خداوند و اطاعت محض از آفریدگار است و گاهى تمرین براى متابعت از سنت و روش پیامبر(صلى الله علیه وآله)است و جهر و اخفات در نماز – چنان چه از بعضى از روایات استفاده میشود – یکى از سنت هایپیامبر اکرم(صلى الله علیه وآله) است که خداوند خواسته با این سنت امت را نسبت به پایبندى به سیره و سنت پیامبرش آزمایش کند کما این که پیامبر خدا در خصوص نماز مى فرمودند: که طبق حدیث نبوى «صلوا کما رأیتمونى اصلى». بحارالأنوار، ج 82، ص 279.؛ ( نماز بخوانید آن گونه که من مى خوانم» پاسخ دوم:
در علل الشرایع و عیون اخبار الرضا از امام رضا علیهالسلام نقل شده که حضرت فرمود:
«علت این که بعضى نمازها باید بلند و بعضى آهسته خوانده شود این است که نمازهایى که باید بلند خوانده شوند (صبح، مغرب، عشاء) در اوقاتى است که هوا نسبتاً تاریک و واجب است بلند خوانده شوند که اگر کسى از آنجا عبور میکند، بداند که جماعتى در آنجا نماز میخوانند تا اگر خواست به آنها ملحق شود؛ چون تاریکى مانع دیدن اوست و بلند خواندن باعث مى شود او صداى نمازگزاران را بشنود. ولى دو نمازى که آهسته خوانده میشوند (ظهر و عصر) به دلیل این که روز است و عملشان کاملاً قابل رؤیت است، احتیاج به بلند خواندن ندارد. ». علل الشرائع-ترجمه ذهنى تهرانى، ج 1، ص 833- وسائل الشیعه، ج 6، ص 82، ح 7406.

پاسخ سوم:

در روایت است که از امام صادق علیهالسلام سؤال شد که چرا باید نمازهاى جمعه، مغرب، عشاء و صبح را بلند خواند ولى نماز ظهر و عصر را آهسته؟ حضرت فرمود: «زیرا پیامبر (صلى الله علیه وآله) وقتى به معراج رفتند اولین نمازى که خدا بر او واجب کرد، نماز جمعه بود؛ آنگاه خداوند به ملائکه امر کرد تا پشت سر پیامبر (صلى الله علیه وآله) بایستند و به پیامبر (صلى الله علیه وآله) دستور داد که نمازش را بلند بخواند تا فضل و برترى خود را به ملائکه نشان دهد. سپس نماز عصر را بر او واجب کرد، ولى کسى را به پیامبر اضافه نکرد تا به وى اقتدا کند؛ از این رو دستور داد تا آهسته قرائت کند. سپس نماز مغرب را واجب کرد و ملائکه را به پیامبر (صلى الله علیه وآله) افزود. پس امر کرد تا بلند بخواند و همین طور در نماز عشاء. وقتى فجر نزدیک شد، پیامبر (صلى الله علیه وآله) از آسمان نزول کرد، آنگاه خداوند نماز صبح را بر او واجب کرد و امر کرد تا بلند بخواند تا فضل خود را به مردم نشان دهد، چنان که به ملائکه فضل خود را نشان داده بود. ». وسائل الشیعه، ج 6، ص 83، ح 7407.