درحدیث قدسی آمده است :« قال اللّه تبارک و تعالی: یابن ادم کلّ یوم ینقص من عمرک و انت لاتدری و یأتی کلّ یوم رزقک من عندی و انت لا تحمده فلا بالقلیل تقنع و لا بالکثیر تشبع.یابن ادم ما من یوم جدید الّا و یأتیک من عندی رزق جدید و ما من لیلة الّا و یأتینی ملائکتی من عندک بعمل قبیح. تأکل رزقی و تعصینی. و انت تدعونی فاستجیب، لک. خیری الیک نازل و شرّک الی صاعد، فنعم المولی انا. و بئس العبد انت، تسئلنی فاعطیک و استر علیک سوء بعد سوء و قبیحاً بعد قبیح. انا استحیی منک و انت لا تستحی منّی. »« ای فرزند آدم هر روز که می گذرد از ایام عمرت کم می گردد و تو خبر نداری و هر روز، روزی من به تو می رسد ولی تو شکر آن را به جای نمی آوری، نه به کم قانع می شوی و نه به زیاد سیر می گردی.ای فرزند آدم هیچ روز جدیدی نیست مگر اینکه از ناحیه من روزی جدیدی به تو می رسد و هیچ شبی نیست مگر اینکه ملائکه من عمل قبیحی از ناحیه تو به من گزارش می کنند، رزق مرا می خوری و نافرمانی مرا می کنی و هر وقت مرا بخوانی درخواست تو را اجابت می کنم.
خیر من به سوی تو سرازیر است و حال آنکه شر تو به سوی من بالا می آید. چه خوب مولائی هستم، من و چه بد بنده ای هستی، تو. (هرگاه) از من خواسته ای داشتی به تو عطا کردم و بدی های تو را یکی پس از دیگری می پوشانم، من از تو خجالت می کشم ولی تو از من حیا نمی کنی. »
ر. ک: جواهر السنیة .