در روایتى از امام صادق(ع) تفأل زدن به قرآن مورد نهى قرار گرفته است «لا تتفأل بالقرآن». بنا به آنچه برخى از فقیهان و اهل حدیث فرموده اند، مراد از تفأل در این حدیث آینده نگرى و پیش بینى آینده به وسیله قرآن است. مثل تفأل زدن به جهت این که براى ما معلوم شود مریض خوب مى شود یا مى میرد و یا گمشده اى پیدا مى شود یا نه. این گونه تفأل زدن به قرآن مورد نهى قرار گرفته است و این غیر از استخاره گرفتن به وسیله قرآن است. برخى تفأل را در این روایت این گونه نیز معنى کرده اند که شخص هنگام خواندن یا شنیدن آیه اى، آن آیه را تفأل به چیزى بزند و بگوید فلان طور خواهد شد. از این رو با تفأل به قرآن نمى توان مسیر زندگى خود را تعیین کرد و به یافته هاى خود اعتماد پیدا کرد, و آنچه مورد نهی واقع شده همین است که شخص بجای تفکر و مشاوره به تفأل روی آورد و امور خود را به فال واگذارد و الا صرف بازکردن قرآن و تطبیق با خواسته خود مانعی ندارد و بالاتر آن که انس با قرآن و تلاوت آیات الهى را وابسته به امور زودگذر و ناپایدار نکنید بلکه با نگاه معرفت یابى و انس با یاد خداوند قرآن بخوانید، در این صورت خداوند نظر لطف و رحمت به شما دارد و بیش از انتظار زندگى شما سامان مى یابد.براى توضیح بیشتر در این زمینه ر.ک: 1ـ بحار الانوار، ج 91، ص 241 به بعد، علامه مجلسى .
2ـ مفاتح الغیب در آداب، استخاره علامه مجلسى.
3ـ کند و کاوى در باب استخاره و تفأل ابوالفضل طریقه دار .