این روایات بسیار و متعدد است و مشکلی ندارد .در روایات متعددی با سند های معتبر این جمله تکرار شده که «هر کسی لقمه ای از شحم بخورد به همان مقدار بیماری از بدن او خارج می شود»[محاسن2 ص464] و [کافی6 ص311 ح4] .البته در این که نوع این شحم چه چیزی است در روایت دیگری تعیین شده که منظور شحم و چربی گاو است.در روایتی از امام صادق علیه السلام اینگونه سوال شد که آن شحم (چربی) که به اندازه آن بیماری از بدن خارج می شود کدام است؟و امام علیه السلام جواب می دهند «آن شحم (پی) گاو است قبل از تو کسی این سوال را از من نپرسیده بود»[کافی6 ص311 ح6]در روایت معروفی از پیامبر (ص) اینگونه آمده که : گاو گوشتش مرض، شیرش شفا و شحمش دوا است.[مکارم الاخلاق 159] که منظور از شحم بنا بر گفته های مذکور همان چربی اطراف گوشت گاو می باشد. پس معلوم می شود که اهمیت این روغن به قدری زیاد است که خاصیت دارویی دارد. علاوه بر اینکه تجربه استاد معظم آیت الله تبریزیان و دقت در روایات نشان می دهد که در بیماری های فشار خون و چربی خون این روغن با ارزش، بخش مهمی از درمان به شمار می رود. و نه تنها ضرری ندارد بلکه چربی های مضر را از بدن خارج می کند.از این روایت دو نکته مهّم برداشت می شود:1ـ مصرف پیه ی گاو برای بیماران به صورت نامحدود (و البتّه با حفظ اعتدال) مورد تأکید است. 2ـ کنار هم قرار گرفتن روغن حیوانی و قرائت قرآن در کنار یکدیگر نشانه ای از تأثیر بسیار زیاد روغن حیوانی در سلامت انسان است. روایت دیگری از امام صادق (ع) بر تأثیر روغن پیه ی قلوه گاه گاو همراه با برنج در رشد عضلانی و مطلوب بدن تأکید دارد.روغن شحم (پی) گاو گنجی بی نظیر! برگرفته شده از tebeslami-es.comدکتر مهدی فهیمی رئیس انستیتو بین المللی طب سنتی ایرانیان ماد در مجموعه ی سفیر سلامت در مورد پیه ی گاو می گوید: «شاید جهان غرب برای پیشرفت خود از برداشت هیچ نکته ای از شرقی ها، خصوصاً جهان اسلام فروگذار نکردند… و در حال حاضر چیزی را به ما می دهند که توصیه ی پیشوایان ما بوده است، به عنوان نمونه، از امام صادق (ع) سوال شد: چه پیه ای هست که اگر ما آن را بخوریم مفید باشد؟امام می فرمایند: مصرف پیه ی گاو که وقتی وارد بدن بشود، همتراز خود بیماری را از بدن بیرون می کند. در کشور ما کسی به این نکته توجه نکرده است، این کالای با ارزش خیلی ارزان از کشور ما خارج می شود، ولی کشور سوئیس به این مسأله پرداخته و دارویی را آماده کرده است که متخصصین روماتولوژیست و ارتوپد ما آن را زیاد تجویز می کنند و نام آن سلدرین است، امّا مایه ی اصلی این دارو پیه ی گاو است و این یک نمونه از مطالعات کاربردی غربی ها روی احادیث پیشوایان است».هم چنین در جای دیگر می گوید: «یکی از اجزای اصلی غذاهای امروزی روغن هاست… آن چیزی که بسیار حائز اهمیّت است روغن های حیوانی است… مصرف روغن های حیوانی در طب سنتی بسیار تأکید می شود یعنی حجم کم امّا کیفیت خوب… مثل روغن های پیه و دنبه ، این روغن ها در حجم کم می تواند انرژی بسیار بالایی را به وجود بیاورد… و سلامت مردم را بسیار متأثر کند».دکتر حسین روازاده رئیس مؤسسه پژوهشی درمانی احیای طب جامع ایرانیان و پزشک با تجربه درزمینه تغذیه انسان می گوید: «روغن شحم گاو به روغن چربی اطراف قلوه گاه گاو اطلاق می شود که روغن بسیار لطیفی است. این روغن یکی از بهترین روغن های مفید برای انسان است و برای آب کردن چربی زیر شکم و تناسب اندام استفاده خوراکی ازآن توصیه شده است».سیّد محمّد موسوی پزشک با تجربه طب سنتی و نویسنده ی چندین جلد کتاب، در کتاب « فن پیشگیری و راز طول عمر (ص 33)» و در کتاب «گزیده ی طب ایرانی- اسلامی (ص 17)»، روغن حیوانی را جزء روغن های مناسب دانسته و توصیه می کند.
موارد منع مصرف:
در طب اسلامی مصرف روغن حیوانی برای اشخاصی که بدن آن ها به شرایط پیری رسیده توصیه نشده و نیز مصرف شبانگاه آن برای افراد با سن بالای 50 سال منع شده است.