امام(علیه السلام) در پاسخ به مأمون عباسی به این نکته اشاره کرده و می فرمایند:«جهاد همراه امام عادل واجب است. هرکس برای دفاع از مالش کشته شود، شهید است. در هنگام تقیّه، کشتن کفار جایز نیست؛ مگر این که فتنه و فساد پیشه کنند یا مسلمانان را بکشند. این درصورتی است که بر خود و مسلمانان ایمن باشی. تقیّه در جایی که باید، واجب است و اگر از روی تقیّه یا برای دفع ظلم از خودش سوگند بخورد، کفاره ندارد».[ عیون أخبار الرضا(علیه السلام)، ج 2، ص 121 تا 127. ]امام رضا(علیه السلام) درباره علت حرام بودن فرار از جهاد و میدان جنگ می فرمایند:
«خداوند به این دلیل فرار از جهاد را تحریم کرده که موجب ستمی در دین و تحقیر برنامه پیامبران و امامان و پیشوایان عادل می گردد و نیز سبب می شود که آنها نتوانند بر دشمنان اسلام پیروز شوند و دشمن را به خاطر مخالفت با دعوت به توحید واجرای عدالت و ترک ستمگری و از میان بردن فساد کیفر دهند».[ همان، ص 88.]