حضرت رضا(علیه السلام) می فرمودند: پدرم می گفت: «نظر شما درباره ی لباس زیبا چیست؟» گفتم: «در اخبار رسیده که امام حسن(علیه السلام) لباس های زیبا می پوشید و جعفر بن محمد(علیه السلام) لباس های تازه می خرید و در آب فرو می برد و سپس در بر می کرد و به من می گفت تو هم بپوش و خود را نو کن. زیرا علی بن الحسین(علیه السلام) جُبّه های خز را پانصد درهم می خرید و در برمی کرد و مُطرَفِ خز[ ردایی که از خز درست می شود و روی آن نقش و نگار است.] را پنجاه درهم می خرید و زمستان می پوشید و بعد آن را می فروخت و به فقرا انفاق می نمود و می فرمود: (((مَنْ حَرَّمَ زِینَة الله الَّتِی أَخْرَجَ لِعِبادِهِ وَ الطَّیِّباتِ مِنَ الرِّزْقِ))).[ اعراف(7)، آیه 32. ]»[ کافی، ج6، ص 451. ] با دقت در این روایت باید توجه کرد که مسلمان می تواند با انتخاب لباس خوب و مناسب، ساده زیست باشد.
یاسر خادم گوید که حضرت رضا(علیه السلام) فرمودند: «برای خود یک جبّه خز بخرید و اگر خواستید پارچه های نقش دار تهیه کنید.» عرض کردم: «هر پارچه ی نقش داری را بخرم؟»
ایشان فرمودند: «مگر پارچه ی نقش دار چیست؟» گفتم: «پارچه های نقش داری که در آن پنبه نباشد، می گویند حرام است.»
ایشان فرمودند: «تو از آن پارچه هایی بپوش که در آن پنبه هست.»[ کافی، ج6، ص 452. ]
یاسر خادم می گوید: امام رضا(علیه السلام) لباس را از سمت راست خود می پوشیدند و هرگاه می خواستند لباس جدیدی بپوشند، یک کاسه آب طلب می کردند و ده بار (((إِنَّا أَنْزَلْناهُ)))، ده بار (((قُلْ هُوَ الله))) و ده بار (((قُلْ یا أَیُّهَا الْکافِرُونَ))) بر آن می خواندند. سپس آب را بر آن لباس می پاشیدند و می فرمودند: «هرکس قبل از این که لباسش را بپوشد، چنین کند، مادامی که یک نخ از آن لباس باقی باشد، زندگیِ باوسعت و راحتی خواهد داشت.»[ عیون أخبار الرضا(علیه السلام)، ج1، ص 315. ]