امام رضا(علیه السلام) در پاسخ به پرسش هیثم بن عبدالله رمانی به علت مهم سکوت امیر مؤمنان اشاره می کنند: «علی بن ابی طالب(علیه السلام) در این زمینه به حضرت رسول(صلی الله علیه و آله و سلم) اقتدا کردند. پیامبر(صلی الله علیه و آله و سلم) مدت سیزده سال در مکه و نوزده ماه در مدینه، با کفار و مشرکان جهاد نکردند. خودداری آن جناب به علت اندک بودن یارانشان بود. علی(علیه السلام) نیز به همین سبب با دشمنان نجنگیدند. همان طور که نبوت حضرت رسول(صلی الله علیه و آله و سلم) با ترک جهاد باطل نشد، امامت علی(علیه السلام) نیز این گونه بود.»[ علل الشرایع، ج1، ص 148. ]
امیر مؤمنان(علیه السلام) به چرایی سکوت خود نیز اشاره کرده اند:
«پس از وفات پیامبر(صلی الله علیه و آله و سلم) و بی وفایی یاران، به اطراف خود نگاه کردم و یاوری جز اهل بیت خود ندیدم.»[ نهج البلاغه، خطبه 26. ]
البته در فرمایش امام علی(علیه السلام)، به حفظ اتحاد اسلامی و جلوگیری از خطر انحراف در اسلام نیز اشاره شده است.[ ابن ابی الحدید، شرح نهج البلاغه، ج1، ص308.]