در جلسه ای، مأمون از حاضران پرسید: «معنای آیه (((ثُمَّ أَوْرَثْنَا الْکِتَابَ الَّذِینَ اصْطَفَیْنَا مِنْ عِبَادِنَا)))[ فاطر (35)، آیه 32. ] را برایم بازگو کنید.» علما در پاسخ او گفتند: «منظورِ خداوند همه امت است.» مأمون گفت: « ای اباالحسن، شما چه می گویید؟» حضرت رضا(علیه السلام) فرمودند:
«لا أقول کما قالوا و اما أقول: أراد الله تبارک و تعالی بذلک العترة الطاهرة»؛ «سخن آنان را نمی پسندم؛ بلکه می گویم: مراد خدای بزرگ از این آیه، عترت طاهره است.»
مأمون گفت: «چگونه مراد عترت باشد، بدون در نظر گرفتن امت؟»
حضرت رضا(علیه السلام) پاسخ دادند: اگر امت مراد باشد، باید همه آنان به بهشت بروند؛ به دلیل فرموده ی خداوند: «برخی از آنان بر خود ستم می کنند و برخی دیگر میانه رو و گروه سومی به فرمان خداوند پیشگام اند؛ این همان تفضّل بزرگ است»[ همان. ]. سپس ایشان را در بهشت قرار داد و فرمود: در بهشت های جاویدانی که در آن ها درخواهند آمد. پس وراثت تنها برای عترت طاهره است، نه غیر.
سپس علی بن موسی(علیه السلام) فرمودند: ایشان کسانی هستند که خداوند آنان را در کتابش چنین می ستاید: «خدا فقط مى خواهد آلودگى را از شما خاندان [پیامبر] بزداید و شما را پاک و پاکیزه گرداند.»[ احزاب (33)، آیه 33. ] رسول خدا(صلی الله علیه و آله و سلم) درباره ی آنان فرمودند: من دو چیز گران بها میان شما وامی گذارم: کتاب خدا و اهل بیتم. این دو هرگز از یکدیگر جدا نمی شوند تا در کنار حوض نزد من آیند. پس مراقب باشید که پس از من، چگونه با این دو رفتار خواهید کرد. ای مردم، شما به ایشان علم نیاموزید؛ زیرا اینان از شما داناترند.
در پایان، امام رضا(علیه السلام) خاطرنشان کردند: خدای عزیزِ جبّار در کتاب محکمش، عترت را بر مردم برتری داده است.
مأمون گفت: «در کجای کتاب خدا آمده است؟»
حضرت رضا(علیه السلام) فرمودند: در این فرموده ی خدای متعال است:
(((إِنَّ اللَّهَ اصْطَفَى آدَمَ وَ نُوحاً وَ آلَ إِبْرَاهِیمَ وَ آلَ عِمْرَانَ عَلَى الْعَالَمِینَ ذُرِّیَّةً بَعْضُهَا مِنْ بَعْضٍ[ آل عمران (3)، آیات 33 و 34. ])))»[ عیون أخبار الرضا(علیه السلام)، ج1، ص229. ].