برای تبیین پاسخ، نخست به این دو آیه بنگرید: «موسی بی خبر از اهل شهر و ناشناس وارد شهر شد و دید دو نفر به نزاع مشغول اند: یکی از پیروان [بنی اسرائیل] و دیگری از دشمنانش بود. آن که از پیروانش بود، در برابر دشمنش از او یاری خواست. موسی مشت محکمی بر دشمن زد و با آن مشت، او را کُشت. موسی گفت: این از عمل شیطان بود و او دشمن و گمراه کننده ی آشکاری است. موسی گفت: پروردگارا، به خود ظلم و ستم کردم. از من درگذر. خدا از او درگذشت که او بسیار بخشنده و مهربان است.»[ قصص (28)، آیات 15 و 16.]این نکته در محضر امام رضا(علیه السلام) مطرح شد و پاسخ حضرت در تبیین و دفاع از عصمت حضرت موسی(علیه السلام) است. ابن جهم می گوید: در مجلس مأمون حضور یافتم. وقتی امام رضا(علیه السلام) هم نزد او بود، مأمون به آن جناب عرضه داشت: «یا بن رسول الله، آیا اعتقاد تو آن نیست که انبیا، معصوم از گناه اند؟»
امام فرمودند: «بلی.»
گفت: «پس بگو که معنای آیه ی (((فَوَکَزَهُ مُوسی فَقَضی عَلَیْهِ قالَ هذا مِنْ عَمَلِ الشَّیْطانِ)))؛ «موسی مشت محکمی بر دشمن زد و با آن مشت، او را کشت. موسی گفت: این از عمل شیطان بود» چیست؟»
امام رضا(علیه السلام) پاسخ دادند:
«موسی(علیه السلام) وارد یکی از شهرهای فرعون شد. هنگامی وارد شد که مردم از ورودش غافل بودند؛ یعنی بین مغرب و عشا بود. در همان موقع، دو نفر را دید که یکدیگر را می زنند: یکی از پیروانش و دیگری از دشمنانش بود. دشمن را به حکم خدای تعالی دفع کرد و لطمه ای به او زد که به مرگش منجر شد. موسی(علیه السلام) با خود گفت: این از عمل شیطان بود. منظورش این بود که نزاع در گرفته بین این دو نفر، نقشه ی شیطان بود، نه این که کشتن من از عمل شیطان بود «إنه»، یعنی شیطان، دشمنی گمراه کننده و آشکار است.»
مأمون گفت: «پس چه معنا دارد که موسی(علیه السلام) بگوید: (((رَبِّ إِنِّی ظَلَمْتُ نَفْسِی فَاغْفِرْ لِی)))؛ «پروردگارا، به خود ستم کردم. مرا بیامرز»؟
امام فرمودند: «معنایش این است که پروردگارا، با ورود به این شهر، خود را در غیر از آن موقعیتی که باید در آن می بودم، قرار داده ام. فَاغْفِرْ لِی، یعنی پس مرا از دشمنانت پنهان کن [غفران به معنای پوشاندن است] تا به من دست نیابند و مرا به قتل نرسانند. (((…فَغَفَرَ لَهُ إِنَّهُ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحِیمُ)))؛[ قصص (28)، آیه 16.] «…پس خدا هم او را از چشم دشمنان پوشانید که او پوشاننده ی رحیم است.»