قوی ترین طلسمات+قویترین دعا و طلسم+قوی ترین کتاب طلسم و دعانویسی مطالب مذهبی+طلسم سیاهی و طلاق+طلسم احضار محبت معشوق+دانلود کتاب طلسم محبت و طلاق قوی
۱۳۹۷/۰۷/۰۹
–
۸۰۸ بازدید
مردد هستم که برای نامزدی حلقه بخرم یا انگشتر. درباره ی این دو توضیح می دهید؟ وظیفه ی شرعی من چیست؟
برادر ارجمند؛ خوشحالیم با جوانی همکلامیم که تلاش می کند چارچوب های دین و منطق را در زندگی اش حفظ کند.
همان گونه که می دانید، نامزدی نشانه ای دارد که تقریباً بین مردم تمام کشورها مشترک است. این نشانه، همان «حلقه ی نامزدی»[ engagement rings.] است. استفاده از حلقه به عنوان نشان نامزدی از یک رسم قدیمی مشتق شده است که از یک حلقه برای صحّه گذاشتن یا مُهر و موم کردن هر قرارداد مهم یا مقدس استفاده می شد.
از گذشته این رسم بوده که وقتی دو نفر جهت ازدواج با یکدیگر موافقت می کردند، پسر معمولاً به دختر حلقه ای به عنوان قول خود به ازدواج تقدیم می داشت، اما مشخص و قطعی نیست که این رسم از چه زمانی آغاز شده است. در انجیل اشاره ای به حلقه ی نامزدی نشده، اما در سِفر پیدایش (تورات) به حلقه به عنوان نماد وفاداری و دوستی اشاره شده است[ غفاری (1386، ص 12). ].
گویا ترویج حلقه ی ازدواج از روم باستان آغاز شد که در ابتدا، حلقه ای ساده از آهن بود و بعدها به حلقه های طلایی و زینتی تغییر یافت.
تقدیم و پذیرش حلقه به معنای برجسته کردن مراسم نامزدی و ایجاد یک تعهد بوده است که طرفین باید به آن وفادار می شدند و به آن عمل می کردند. در ایران گاهی بین خانواده ها این گفته رواج دارد که می گویند «فلان دختر را نشان کنیم». وسیله ی این نشان، همان حلقه ی معروف است.
برای حلقه ی نامزدی از سنگ های قیمتی زیادی استفاده می شده، اما الماس از همه محبوب تر بوده است. یک افسانه قدیمی اروپایی می گوید که تلألؤ الماس از آتش کیمیاگران قدیم، موسوم به آتش عشق، منشاء دارد. زمانی که زوجین ازدواج می کنند مجدداً داماد به عروس حلقه ی دیگری هدیه می دهد که به حلقه ی ازدواج موسوم است. در مقابل عروس نیز به او حلقه ای اهداء می کند که تا پایان زندگی مشترک به انگشت آن ها می ماند. گاهی نیز حلقه ی نامزدی و ازدواج، در یک مصداق جمع می شود.
در هنر گرافیک، دایره به معنای ابدیت و ماندگاری است لذا در نظر برخی، گردی حلقه، سمبل اتحاد ابدی زوجین است. حلقه ی نامزدی در انگشت چهارم دست چپ قرار می گیرد؛ زیرا روزگاری مردم فکر می کردند که یک رگ یا عصب در این انگشت مستقیماً با قلب ارتباط دارد. البته این واقعیت هم وجود دارد که حلقه در انگشت و دستی که کم تر از دست و انگشتان دیگر استفاده می شود، کم تر دچار صدمه و آسیب می شود.
برخی افراد ترجیح می دهند که به جای حلقه نامزدی، انگشتر نامزدی در دست داشته باشند. یکی از سنت های پیامبر(صلی الله علیه و آله و سلم) و ائمه(علیهم السلام) انگشتر به دست کردن بوده که در روایات ما اشاره هایی در مورد جنس، شکل و طرح روی آن وجود دارد. البته تمام احکامی که اسلام درباره ی استفاده از انگشتر بیان کرده است جنبه استحبابی دارد و تنها مردان از به دست کردن انگشتر طلا (و سایر زیور آلاتی که از جنس طلا هستند) به صورت الزامی نهی شده اند. بنابراین اگر از جهت عُرف جامعه باید حلقه ی نامزدی را در دست چپ داشته باشید از جهت شرع این کار اشکالی ندارد، ولی چه بهتر که انگشتر عقیقی هم در دست راست خود، به نشانه مسلمان بودن و برای بهره مندی از دیگر ثواب ها و فواید آن داشته باشید.
برخی آداب استفاده از انگشتر، چنین است:
– مستحب است انگشتر در دست راست باشد[ این رفتار، از نشانه های شیعه بودن شمرده شده است. در روایاتی به نقل از امام موسی کاظم(علیه السلام) آمده: «فَقَالَ إِنَّمَا کَانَ یَتَخَتَّمُ بِیَمِینِهِ لِأَنَّهُ إِمَامُ أَصْحَابِ الْیَمِینِ بَعْدَ رَسُولِ اللَّهِ(صلی الله علیه و آله و سلم) وَ قَدْ مَدَحَ اللَّهُ أَصْحَابَ الْیَمِینِ وَ ذَمَّ أَصْحَابَ الشِّمَالِ وَ قَدْ کَانَ رَسُولُ اللَّهِ(صلی الله علیه و آله و سلم) یَتَخَتَّمُ بِیَمِینِهِ وَ هُوَ عَلَامَة لِشِیعَتِنَا یُعْرَفُونَ بِهِ: حضرت علی(علیه السلام) در دست راست انگشتری می کرد، چون او بعد از رسول الله(صلی الله علیه و آله و سلم) امام اصحاب یمین بوده … و این علامت شیعیان ما است» (حر عاملی، 1409ق.، ج 5، ص 82 )
یعنی در دست راست کردن انگشتر به تبعیت از امیر المومنین(علیه السلام) و پیامبر(صلی الله علیه و آله و سلم) است. به این ترتیب که پیامبر(صلی الله علیه و آله و سلم) و حضرت علی(علیه السلام)، امام اصحاب یمین هستند و در دست راست کردن انگشتر ایشان نماد و نشان دهنده این مطلب است و شیعیان برای اتحاد و تمسّک به روش امامان خود از این روش تبعیت کنند.].
– مکروه است انگشتر در انگشت شهادت (اشاره) و یا انگشت میانى باشد.
– مستحب است رکاب آن، از جنس نقره باشد[ درباره طرح روی آن به ذکر هایی با مضامین مثل «اَللهُ المَلِک» (خداست که پادشاه است) – عن الحسن بن علی بن مهران قال: دَخَلتُ عَلى ابی الحسن موسى(علیه السلام) و فی أصبَعِهِ خاتَمٌ فصه فیروزَجٌ نَقشُهُ (الله الملک) (حر عاملی، 1409ق.، ج 5، ص 94) – یا «مُحَمّدٌ نَبیُ اللهِ وَ علیٌ وَلیُ اللهِ» (حر عاملی، 1409ق.، ج 5، ص 91) توصیه شده است.].
– مستحب است نگین آن از عقیق[ برطرف شدن فقر و نفاق، برکت آوری، عاقبت به خیری، برآورده شدن حاجت و ایمنی در سفر، برخی از فوایدی است که حضرات معصومین(علیهم السلام) برای استفاده از انگشتر عقیق بیان فرموده اند (حر عاملی، 1409ق، ص 85-87).] باشد. یاقوت[ در حدیث معتبری از حضرت رضا(علیه السلام) نقل شده که انگشتر یاقوت در دست کنید که فقر را زایل می کند (حر عاملی، 1409ق.، ج 5، ص 92).]، زبرجد[ امام رضا(علیه السلام): انگشتر زبرجد در دست داشتن فقر را به توانگری بدل می کند (طبرسى، ترجمه میرباقرى، 1365، ج 1، ص 169).]، درّ[ از حضرت صادق(علیه السلام) نقل شده که؛ در نگاه به انگشتر دُرّ نجف، ثواب حج و عمره داده می شود (ابن طاووس، ترجمه علامه مجلسى،1379 ، ص 109 ).]، زمرّد[ از حضرت کاظم(علیه السلام) منقول است که انگشتر زمرد در دست کردن موجب آسانی زندگی است (حر عاملی، 1409ق.، ج 5، ص 93).] و فیروزه[ از حضرت صادق(علیه السلام) منقول است که هر کس انگشتر فیروزه در دست کند، دستش فقیر نشود.
در حدیثی از پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) آمده است که خدای متعال می فرماید: من شرم می کنم از دستی که به سوی من بلند شود به دعا و در آن دست انگشتر فیروزه باشد و او را ناامید برگردانم (حر عاملی، 1409ق.، ج 5، ص 95).] نیز داراى فضیلت است.
برخی افراد تمایل به استفاده از حلقه ی نامزدی طلا(ی زرد و سفید) یا پلاتین دارند.
نظر فقهی مراجع عظام در این باره، چنین است:
پلاتین غیر از ماده ى طلا است؛ لذا براى مرد حلال است و نماز با آن هم اشکال ندارد؛ ولى طلاى سفید حرام و نماز با آن هم باطل است[ امام خمینی (1380، ج 1، سؤال 50 و 51)؛ خامنه ای (1389، سؤال 443)؛ مکارم شیرازی (1379، ج1، سؤال 118)؛ گلپایگانی (1362، ج 4، سؤال 248)؛ تبریزی (1378، ج 1، سؤال 450)؛ فاضل لنکرانی (1376، ج1، سؤال 969)؛ صافی (1378، ج 2، سؤال 1737 و 1739)؛ بهجت (1386، ج 2، سؤال 1612).].
همان گونه که می دانید، نامزدی نشانه ای دارد که تقریباً بین مردم تمام کشورها مشترک است. این نشانه، همان «حلقه ی نامزدی»[ engagement rings.] است. استفاده از حلقه به عنوان نشان نامزدی از یک رسم قدیمی مشتق شده است که از یک حلقه برای صحّه گذاشتن یا مُهر و موم کردن هر قرارداد مهم یا مقدس استفاده می شد.
از گذشته این رسم بوده که وقتی دو نفر جهت ازدواج با یکدیگر موافقت می کردند، پسر معمولاً به دختر حلقه ای به عنوان قول خود به ازدواج تقدیم می داشت، اما مشخص و قطعی نیست که این رسم از چه زمانی آغاز شده است. در انجیل اشاره ای به حلقه ی نامزدی نشده، اما در سِفر پیدایش (تورات) به حلقه به عنوان نماد وفاداری و دوستی اشاره شده است[ غفاری (1386، ص 12). ].
گویا ترویج حلقه ی ازدواج از روم باستان آغاز شد که در ابتدا، حلقه ای ساده از آهن بود و بعدها به حلقه های طلایی و زینتی تغییر یافت.
تقدیم و پذیرش حلقه به معنای برجسته کردن مراسم نامزدی و ایجاد یک تعهد بوده است که طرفین باید به آن وفادار می شدند و به آن عمل می کردند. در ایران گاهی بین خانواده ها این گفته رواج دارد که می گویند «فلان دختر را نشان کنیم». وسیله ی این نشان، همان حلقه ی معروف است.
برای حلقه ی نامزدی از سنگ های قیمتی زیادی استفاده می شده، اما الماس از همه محبوب تر بوده است. یک افسانه قدیمی اروپایی می گوید که تلألؤ الماس از آتش کیمیاگران قدیم، موسوم به آتش عشق، منشاء دارد. زمانی که زوجین ازدواج می کنند مجدداً داماد به عروس حلقه ی دیگری هدیه می دهد که به حلقه ی ازدواج موسوم است. در مقابل عروس نیز به او حلقه ای اهداء می کند که تا پایان زندگی مشترک به انگشت آن ها می ماند. گاهی نیز حلقه ی نامزدی و ازدواج، در یک مصداق جمع می شود.
در هنر گرافیک، دایره به معنای ابدیت و ماندگاری است لذا در نظر برخی، گردی حلقه، سمبل اتحاد ابدی زوجین است. حلقه ی نامزدی در انگشت چهارم دست چپ قرار می گیرد؛ زیرا روزگاری مردم فکر می کردند که یک رگ یا عصب در این انگشت مستقیماً با قلب ارتباط دارد. البته این واقعیت هم وجود دارد که حلقه در انگشت و دستی که کم تر از دست و انگشتان دیگر استفاده می شود، کم تر دچار صدمه و آسیب می شود.
برخی افراد ترجیح می دهند که به جای حلقه نامزدی، انگشتر نامزدی در دست داشته باشند. یکی از سنت های پیامبر(صلی الله علیه و آله و سلم) و ائمه(علیهم السلام) انگشتر به دست کردن بوده که در روایات ما اشاره هایی در مورد جنس، شکل و طرح روی آن وجود دارد. البته تمام احکامی که اسلام درباره ی استفاده از انگشتر بیان کرده است جنبه استحبابی دارد و تنها مردان از به دست کردن انگشتر طلا (و سایر زیور آلاتی که از جنس طلا هستند) به صورت الزامی نهی شده اند. بنابراین اگر از جهت عُرف جامعه باید حلقه ی نامزدی را در دست چپ داشته باشید از جهت شرع این کار اشکالی ندارد، ولی چه بهتر که انگشتر عقیقی هم در دست راست خود، به نشانه مسلمان بودن و برای بهره مندی از دیگر ثواب ها و فواید آن داشته باشید.
برخی آداب استفاده از انگشتر، چنین است:
– مستحب است انگشتر در دست راست باشد[ این رفتار، از نشانه های شیعه بودن شمرده شده است. در روایاتی به نقل از امام موسی کاظم(علیه السلام) آمده: «فَقَالَ إِنَّمَا کَانَ یَتَخَتَّمُ بِیَمِینِهِ لِأَنَّهُ إِمَامُ أَصْحَابِ الْیَمِینِ بَعْدَ رَسُولِ اللَّهِ(صلی الله علیه و آله و سلم) وَ قَدْ مَدَحَ اللَّهُ أَصْحَابَ الْیَمِینِ وَ ذَمَّ أَصْحَابَ الشِّمَالِ وَ قَدْ کَانَ رَسُولُ اللَّهِ(صلی الله علیه و آله و سلم) یَتَخَتَّمُ بِیَمِینِهِ وَ هُوَ عَلَامَة لِشِیعَتِنَا یُعْرَفُونَ بِهِ: حضرت علی(علیه السلام) در دست راست انگشتری می کرد، چون او بعد از رسول الله(صلی الله علیه و آله و سلم) امام اصحاب یمین بوده … و این علامت شیعیان ما است» (حر عاملی، 1409ق.، ج 5، ص 82 )
یعنی در دست راست کردن انگشتر به تبعیت از امیر المومنین(علیه السلام) و پیامبر(صلی الله علیه و آله و سلم) است. به این ترتیب که پیامبر(صلی الله علیه و آله و سلم) و حضرت علی(علیه السلام)، امام اصحاب یمین هستند و در دست راست کردن انگشتر ایشان نماد و نشان دهنده این مطلب است و شیعیان برای اتحاد و تمسّک به روش امامان خود از این روش تبعیت کنند.].
– مکروه است انگشتر در انگشت شهادت (اشاره) و یا انگشت میانى باشد.
– مستحب است رکاب آن، از جنس نقره باشد[ درباره طرح روی آن به ذکر هایی با مضامین مثل «اَللهُ المَلِک» (خداست که پادشاه است) – عن الحسن بن علی بن مهران قال: دَخَلتُ عَلى ابی الحسن موسى(علیه السلام) و فی أصبَعِهِ خاتَمٌ فصه فیروزَجٌ نَقشُهُ (الله الملک) (حر عاملی، 1409ق.، ج 5، ص 94) – یا «مُحَمّدٌ نَبیُ اللهِ وَ علیٌ وَلیُ اللهِ» (حر عاملی، 1409ق.، ج 5، ص 91) توصیه شده است.].
– مستحب است نگین آن از عقیق[ برطرف شدن فقر و نفاق، برکت آوری، عاقبت به خیری، برآورده شدن حاجت و ایمنی در سفر، برخی از فوایدی است که حضرات معصومین(علیهم السلام) برای استفاده از انگشتر عقیق بیان فرموده اند (حر عاملی، 1409ق، ص 85-87).] باشد. یاقوت[ در حدیث معتبری از حضرت رضا(علیه السلام) نقل شده که انگشتر یاقوت در دست کنید که فقر را زایل می کند (حر عاملی، 1409ق.، ج 5، ص 92).]، زبرجد[ امام رضا(علیه السلام): انگشتر زبرجد در دست داشتن فقر را به توانگری بدل می کند (طبرسى، ترجمه میرباقرى، 1365، ج 1، ص 169).]، درّ[ از حضرت صادق(علیه السلام) نقل شده که؛ در نگاه به انگشتر دُرّ نجف، ثواب حج و عمره داده می شود (ابن طاووس، ترجمه علامه مجلسى،1379 ، ص 109 ).]، زمرّد[ از حضرت کاظم(علیه السلام) منقول است که انگشتر زمرد در دست کردن موجب آسانی زندگی است (حر عاملی، 1409ق.، ج 5، ص 93).] و فیروزه[ از حضرت صادق(علیه السلام) منقول است که هر کس انگشتر فیروزه در دست کند، دستش فقیر نشود.
در حدیثی از پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) آمده است که خدای متعال می فرماید: من شرم می کنم از دستی که به سوی من بلند شود به دعا و در آن دست انگشتر فیروزه باشد و او را ناامید برگردانم (حر عاملی، 1409ق.، ج 5، ص 95).] نیز داراى فضیلت است.
برخی افراد تمایل به استفاده از حلقه ی نامزدی طلا(ی زرد و سفید) یا پلاتین دارند.
نظر فقهی مراجع عظام در این باره، چنین است:
پلاتین غیر از ماده ى طلا است؛ لذا براى مرد حلال است و نماز با آن هم اشکال ندارد؛ ولى طلاى سفید حرام و نماز با آن هم باطل است[ امام خمینی (1380، ج 1، سؤال 50 و 51)؛ خامنه ای (1389، سؤال 443)؛ مکارم شیرازی (1379، ج1، سؤال 118)؛ گلپایگانی (1362، ج 4، سؤال 248)؛ تبریزی (1378، ج 1، سؤال 450)؛ فاضل لنکرانی (1376، ج1، سؤال 969)؛ صافی (1378، ج 2، سؤال 1737 و 1739)؛ بهجت (1386، ج 2، سؤال 1612).].
یادگاری
علی(علیه السلام):
«العامِلُ عَلى غَیرِ بَصیرَةٍ کالسّائرِ عَلى سَرابٍ بِقِیعَةٍ، لا تَزیدُهُ سُرعَةُ سَیرِهِ إلاّ بُعدا: کسى که [در زندگی] بدون بصیرت عمل کند، مانند کسى است که به دنبال سراب بیابان راه پیماید. او هر چه تندتر برود، دورتر مى شود»[ حرعاملی (1409ق.، ج 27، ص 166).].