الف ) معنای طلبیده شدنمعنای طلبیده شدن و توفیق زیارت از طرف اولیای الهی برای زیارت قبر پاک آنها توفیق دادن آنها و فراهم کردن زمینه زیارت و بر طرف شدن موانع موجود بر سر راه این عبادت ارزشمند است . البته منظور توفیق دادن برای انجام زیارتی مقبول و مورد نظر آن انوار مقدس و تابناک و تاثیر این عمل روحانی در دل وجان زائر است نه صرف حضور فیزیکی در کنار مرقد مطهر آنها و بی بهره بودن از برکات و فیوضات آنها . بنا براین صرف حضور یافتن در بارگاه آنها به معنای طلبیدن آنها نمی باشد بلکه آن کس واقعا از طرف آنها طلبیده شده که با دل و جانی پاک و مالی حلال و طیب و از سر شوق و ارادت سر بر آستان ملکوتی آنها بگذارد و شمیم و عطر این دیدار را با مشام جانش احساس نماید . از طرفی ممکن است افرادی با وجود میل فراوان و اشتیاق زیاد بنا به دلایل و مصالحی موفق به زیارت بارگاه ملکوتی آنها نشوند ولی روح و جانشان در آن فضای روحانی سیر کند و بر طبق گفته برخی روایات اجر و پاداش زیارت را به آنها عنایت کنند. گاهی آماده نشدن زمینه و اسباب زیارت اولیای الهی به منظور زیاد کردن عطش و اشتیاق برای زیارت آنها و کسب معرفت بیشتر قبل از سفر است تا آمادگی بیشتری برای این سفر روحانی و معنوی پیدا کنیم و به فیض بیشتری از زیارت آنها نائل گردیم. هر چند زیارت اولیای الهی ارزش والایی دارد و بر آن تاکید بسیار شده است ولی مهمتر از آن هماهنگی اعمال و رفتار ما با رهنمود ها و دستورات آنها است زیرا زیارت ائمه –ع- با همه اهمیت مستحب ولی اطاعت از دستورات آنها و پیروی ازخواست آنها واجب است لذا نباید با کارها و اعمال ناشایست خدای نکرده اسباب نارضایتی و بی احترامی آنان را فراهم آوریم.باید در راه اطاعت و پیروی از اولیای الهی بود و درمسیر خشنودی آنها که همان خشنودی خداوند است گام برداشت و به وظایف الهی خود عمل نمود و این کار از مهم ترین وظایفی است که ما در قبال آنها داریم و هدف از زیارت نیزتجدید عهد با انها برای همین منظور و هدف است .

ب ) اسباب کسب توفیق
براى کسب توفیق اسبابى مى باشد که بعضى از آنها عبارتند از:
1- اطاعت از اوامر الهى
مولاعلى(ع) مى فرمایند:«ایها الناس انه من استنصح الله وفق و من اتخذ قوله دلیلاً هدى للتى هى اقوم فان جارالله آمن و عدوه خائف»؛ «اى مردم هر کس خداوند تعالى را نصیحت گر خود پذیرد موفق شده است (و به توفیق دست یافته است) و هر کس قول خداوند تعالى را راهنماى خود گیرد به چیزى هدایت یافته که پابرجاتر و مستحکم تر مى باشد زیرا پناهنده به خدا ایمن و دشمنش ترسو و دل نگران است »، (شرح نهج البلاغه ابن ابى الحدید، ج 9، ص 106). در روایت شماره بعد مى فرمایند: «من استنصح الله حاز التوفیق »؛ «هرکس خداوند تعالى را ناصح خود گیرد توفیق را کسب کرده است» بنابراین اولین سبب کسب توفیق اطاعت از اوامر الهى و گوش به فرمان خداوند بودن است.
2- تجربه هاى توفیق بخش
تجربه هاى توفیق گذشته را باید حفظ کرد امام على(ع) مى فرمایند: «من التوفیق حفظ التجربه»؛ «از جمله توفیق تجربه مى باشد» گاهى تغییر محیط از یک سو و رنگ پذیرى انسان از سوى دیگر زمینه ها و علل توفیقات گذشته را به طاق نسیان مى سپارد به خوبى اندیشیده شود که چه زمنیه ها و تجربه هایى به شما توفیق بخشیده بود الان هم همان ها را ایجاد نمایید در سیر تحولات گذشته و حال خود تأملى کنید قطعاً به تجربه ها و علل توفیق بخش گذشته خواهید رسید.
3- برنامه ریزى و نظم
چه تجربه هاى توفیق آور گذشته را کشف کردید اولاًبر طبق هدف خود که آنرا توفیق مى شمارید برنامه بریزید این برنامه از روى دقت، مطالعه و مشورت با متخصصین متعهد و علما باشد تا از یک طرف از افراط و تفریط به دور باشد و از طرفى قابل عمل باشد ثانیاً نظم داشته باشید و بطور منظم و مرتب به این برنامه عمل کنید اگر یک روز هم کوتاهى شود به همان اندازه از توفیقات شما کاسته مى گردد کوشایى، استقامت شرط توفیق است بر این نظم و عمل دقیق به برنامه پاى فشارید امام على(ع) مى فرمایند: «من طلب شیئاً ناله او بعضه» هر کس طالب چیزى باشد و واقعاً بخواهد به آن چیز یا به بعضى از آن چیز خواهد رسید.
4- در خواست از خدا
دعا و درخواست مخصوصاً با تضرع و حال و اشک چشم و دل شکسته علاوه بر آثار مادى و معنوى استجابت دل را بر انجام اوامر الهى رقیق و آماده مى سازد و دل را از کدورات تعلق و تشویش و اضطراب هاى ناشى از وسوسه هاى یأس آور شیطان و نفس اماره پالایش مى دهد توسل به ائمه اطهار(ع) هم در همین راستا مى باشد فقط غفلت نشود که «… و من سأل الله التوفیق و لم یجتهد فقد استهزاء بنفسه…» امام رضا(ع) مى فرمایند: هر کس از خدا توفیق را مسئلت کند در حالى که کوشا و تلاش گر نیست خود را به استهزاء و شوخى گرفته است. شرط نتیجه بخشیدن این چند دستور فقط و فقط عمل به آن مى باشد.