نباید اهل ایمان، مؤمنان را وا گذاشته و از کافران دوست گزینند، و هر که چنین کند رابطه او با خدا مقطوع است مگر برای در حذر بودن از شرّ آنها (تقیه کنند). و خدا شما را از (عقاب) خود می‌ترساند و بازگشت همه به سوی خدا خواهد بود.بر اساس این آیه که در مدینه و در زمان تشکیل حکومت اسلامی پیامبر نازل شده است و همچنین برخی آیات دیگر و روایات متعددی که در این زمینه وجود دارد تقیه برای حفظ دین اسلام و موارد دیگر جایز است.پیام های مهمی که در آیه فوق وجود دارد و نباید با بحث تقیه مخالطه شود عبارتند از:1.پذیرش ولایت کفّار از سوى مؤمنان، ممنوع است. «لا یَتَّخِذِ الْمُؤْمِنُونَ الْکافِرِینَ أَوْلِیاءَ» (اگر مسلمانان جهان تنها به این آیه عمل مى‌کردند الآن وضع کشورهاى اسلامى این چنین نبود).
2. در جامعه اسلامى، ایمان شرط اصلى مدیریّت و سرپرستى است. «لا یَتَّخِذِ الْمُؤْمِنُونَ الْکافِرِینَ أَوْلِیاءَ»
3. ارتباط سیاسى نباید مُنجرّ به سلطه پذیرى یا پیوند قلبى با کفّار شود. «لا یَتَّخِذِ الْمُؤْمِنُونَ الْکافِرِینَ أَوْلِیاءَ»
4. ارتباط یا قطع رابطه باید بر اساس فکر و عقیده باشد، نه بر اساس پیوندهاى فامیلى، قومى و نژادى. «الْمُؤْمِنُونَ، الْکافِرِینَ»
5. هرکس به سراغ کفّار برود، خداوند او را به حال خود رها واز امدادهاى غیبى خود محروم مى‌سازد. «وَ مَنْ یَفْعَلْ ذلِکَ فَلَیْسَ مِنَ اللَّهِ فِی شَیْ‌ءٍ»
6. ارتباط ظاهرى با کفّار براى رسیدن به اهداف والاتر، در مواردى جایز است. «إِلَّا أَنْ تَتَّقُوا مِنْهُمْ تُقاةً»
7. تقیّه، براى حفظ دین است. مبادا به بهانه‌ى تقیّه، جذب کفّار شوید و از نام تقیّه سوء استفاده کنید. «یُحَذِّرُکُمُ اللَّهُ نَفْسَهُ»
8. در مواردى که اصل دین در خطر باشد، باید همه چیز را فدا کرد و فقط باید از خدا ترسید. «یُحَذِّرُکُمُ اللَّهُ نَفْسَهُ»
9. یاد معاد، بهترین عامل تقواست. «یُحَذِّرُکُمُ اللَّهُ نَفْسَهُ وَ إِلَى اللَّهِ الْمَصِیرُ»
10. مبادا به خاطر کامیابى و رفاه چند روزه‌ى دنیا، سلطه‌ى کفّار را بپذیرید که بازگشت همه‌ى شما به سوى اوست. «وَ إِلَى اللَّهِ الْمَصِیرُ».(1)
پاورقی:
(1) تفسیر نور، محسن قرائتی، (دوره 10جلدى)، ج‌1، ص: 496.