شاید منظور شما اشاره به قاعده فقهی حقوقی اسلام یعنی «لایبطل دم امرء مسلم» باشد. این قاعده در واقع بخشی از متن و نص احادیثی است که در زمینه حرمت خون انسان مسلمان از پیامبر اعظم (صلّ الله علیه و آله) و سایر معصومین (علیهم السلام) در منابع شیعی و اهل سنت وارد شده است.
قاعده «لایبطل دم امرء مسلم» به معنای «هدرنرفتن خون مسلمان»، در زمره مهمترین قواعد باب دیات و از نمونه های آشکار حمایت از بزه دیده در سیاست های جنایی اسلام است. در این قاعده گاهی بجای واژه «لایبطل» واژه «لایهدر» یا «لایذهب دم امرء مسلم هدراً» هم در روایات و احادیث بکار رفته است که مستند آن نیز آیه شریفه 33 سوره اسراء می باشد « وَلَا تَقْتُلُوا النَّفْسَ الَّتِی حَرَّمَ اللَّـهُ إِلَّا بِالْحَقِّ وَمَن قُتِلَ مَظْلُومًا فَقَدْ جَعَلْنَا لِوَلِیِّهِ سُلْطَانًا فَلَا یُسْرِف فِّی الْقَتْلِ إِنَّهُ کَانَ مَنصُورًا».
کاربردی این قاعده فقهی حقوقی اسلام، با توجه به فروعات مختلف و شقوق متعددی که دارد این است که اگر در جاهایی مسلمانی کشته شد و قاتل وی به هر علت قصاص نشود، خون وی به هدر نمی رود و باید دیه مقتول از بیت المال پرداخت شود.