اگر با دقت بیشتر به معنای جلمه «یا مُونِسی عِنْدَ وَحْشَتی» «ای آرامش بخش من به هنگام وحشتم» داشته باشیم با توجه به ظاهر دعا و توصیه به خواندن آن، نشان از این دارد که شامل هر نوع وحشت و ترس چه مادی و چه معنوی آن، چه دنیایی و چه اخروی آن و … می شود. همچنین شامل همه مراحل وحشت و ترس از نوع ابتدائی آن تا ترس و حشت در همه امور زندگی دنیایی و آخرتی می شود.
تعابیری با همین مضمامین آیات قرآن، دعاها، مناجات و احادیث فراوان داریم که از خداوند متعال برای رفع وحشت و ترس خود کمک میخواهیم. برای توضیح بیشتر نیز لازم است بدانیم که «وحشت» به معنای مطلق ترس و هراس است. ترس و هراسی که از تنهایی و بی کسی، و بیگانگی ناشی شود و یا از ضعف و ناتوانی حاصل گردد. و یا به خاطر هجوم سختیها، بلاها، گرفتاریها و … به سوی انسان رو آورد.
در تمام این موارد، انسان احتیاج به کسی یا چیزی دارد که به او آرامش و راحتی خیال ببخشد. و اساساً یکی از علل مهم انس گرفتن و گرایش به مونس همین است که آدمی احساس می کند با وجود آن مونس، به آرامش و راحتیِ دست می یابد که بدون آن مونس، هرگز چنین آرامشی را به دست نمی آورد. و از آنجایی که علل و عوامل هراس و وحشت همواره در زندگی آدمی وجود دارند، بنابراین، انسان همواره به دنبال مونسهایی می گردد که بتوانند او را در مقابل ترسها و وحشتها یاری نمایند و به او آرامش خاطر و راحتی خیال ببخشند.
به طور طبیعی هرکس طبق آگاهی و تمایلات و شناختی که دارد مونس خاصی را برای خود برمی گزیند. در این میان، آنانکه معرفتی الهی و قلبی نورانی دارند، با خدای خود مأنوس می شوند. اُنسی که در سخت ترین حوادث وحشت آور، موجب آرامش و اطمینان آنان می شود، و آنان را در برابر بزرگترین ترس و هراسها حفظ می کند. به همین جهت، ملاحظه می شود که مردان بزرگ الهی، در برابر سهمناکترین طوفانها و گردبادهای زندگی، به آرامی و با اطمینان خاطر، ایستادگی می کنند و استوار باقی می مانند.و این تنها اُنس با پروردگار متعال است که می تواند چنین اثری داشته باشد.
قرآن کریم درباره چنین افرادی می فرماید:« اَلا اِنَّ اَوْلِیاءَ اللَّه لا خَوْفٌ عَلَیْهِمْ وَلاهُمْ یَحْزَنُونَ ».(سوره یونس/ آیه62 )«آگاه باشید (دوستان و) اولیای خدا، نه ترسی دارند و نه غمگین می‌شوند».