مسأله اسرائیل با مسأله روسیه از نظر ماهیت متفاوت است .زیرا در مسأله اسرائیل ، مسأله غصب سرزمین ، نقض حاکمیت و نادیده گرفتن حقوق ملت فلسطین و تأسیس دولت نامشروع و جعلی اسرائیل در میان است ، اما در موضوع جدا شدن قسمت هایی از کشور مان در جریان قراردادهای ننگین دوران قاجار ، مسأله امضای قراردادها توسط پادشاهان وقت کشور ما به عنوان مقامات رسمی کشور در میان است هر چند امضای این قراردادها نتیجه بی کفایتی و ضعف این حکام بوده است ، اما به هر حال قرار دادهایی است که پس از جنگ و درگیری و در چارچوب مذاکرات و گفت گوهای رسمی و توافقات میان دو طرف به امضا رسیده است . هر چند به دلیل قدرت روسیه و ضعف حاکمان وقت به ضرر کشورما تمام شد ، اما مسأله تصرف غاصبانه و بیرون کردن مردم از سرزمین های خود و اعمال حاکمیت جابرانه که در مورد فلسطین مطرح است ، در میان نبوده است .
اینکه کشور ما در دوران استعمار از ناحیه کشورهای استعماری از جمله روسیه تزاری و انگلستان متحمل خسارت ها و زیان های زیادی شده جای تردیدی وجود ندارد ، اما این روند استعماری پایان پذیرفته و امروز روسیه به حقوق کشور ما احترام می گذارد . بر خلاف رژیم صهیونیستی که در یک فرایند کاملاً غیر قانونی و غاصبانه سرزمین های فلسطینی را اشغال نموده و آنها را از سرزمینهای خود اخراج نموده و یهودیان را از مناطق مختلف جهان به فلسطین انتقال داده و هیچ حقی برای مردم فلسطین قائل نیست .
هر چند بخش بسیار کمی از سرزمینهای فلسطینی در ابتدا برای پیدا نمودن جای پا و چارچوب توطئه برنامه ریزی شده ، از آنان خریداری شد ، اما واگذاری بخشی از زمین ها توسط فلسطینیان به معنای واگذاری همه زمین ها و حاکمیت آن نبوده و رژیم صهیونیستی با سوء استفاده از آن بخش از زمینهای خریداری کرده و تصرف و غصب زمینهای دیگر ، حق حاکمیت مردم فلسطین بر سرزمین خود را نقض کرده و دولت جعلی اسرائیل را پایه گذاری نمود .
دشمنی نظام جمهوری اسلامی با رژیم صهیونیستی به دلیل ماهیت غاصبانه و جعلی این رژیم و نادیده گرفتن حقوق مردم فلسطین و مقابله با خوی سلطه جویی و زیاده خواهیها و رفتارهای غیر انسانی و وحشیانه این رژیم است که نه تنها از آن کاسته نشده ، بلکه امروز نیز با شدت ادامه دارد و با حمایت همه جانبه امریکا و برخی کشورهای اروپایی و با همراهی برخی کشورهای به ظاهر اسلامی و انفعال برخی دیگر همراه است .
نظام جمهوری اسلامی بر اساس احترام متقابل و در راستای مصالح و منافع ملی خویش , خواستار برقراری و گسترش روابط با تمامی کشورها از جمله روسیه است و اگر با امریکا و رژیم صهیونیستی رابطه ندارد به دلیل ماهیت استکباری وسلطه جویانه و خوی تجاوز طلبی آنان است که امکان ایجاد و برقراری رابطه بر اساس احترام متقابل را مخدوش می سازد . این در حالی است که روسیه چنین نگرشی را در روابط با ایران نداشته و در صدد تحمیل خواسته ها و تمایلات خود بدون در نظر گرفتن منافع ملی کشور ما نبوده و نیستند . بنابر این اگر امروز نظام جمهوری اسلامی با کشور روسیه روابط دوستانه دارد از آنجاست که این رابطه بر اساس احترام متقابل و حفظ استقلال کشور ما و در راستای تامین منافع ملی ما شکل گرفته است و با اصل عزت و حکمت و مصلحت به عنوان چارچوب سیاست خارجی ما هماهنگ است و از آنجا که سلطه و وابستگی در کار نیست و این گونه نیست که این رابطه یک طرفه بوده و جمهوری اسلامی به طور مطلق از اهداف این کشورها پیروی کند و وابسته به این کشورها باشد . البته بدیهی است که تمامی کشورها در روابط با یکدیگر منافع ملی خویش را در نظر گرفته و در راستای آن به تعامل با سایر کشورها می پردازند . اما آنچه مهم است این است که این رابطه و تعامل از حالت رابطه به وابستگی و سلطه یک طرف بر طرف دیگر نیانجامد و تعامل ایران با کشورهایی همچون روسیه در این چارچوب قابل ارزیابی است.
روابط جمهوری اسلامی ایران با روسیه با توجه به جایگاه دو کشور در مسایل منطقه ای و بر اساس منافع مشترک دو کشور شکل گرفت .تلاش مشترک ایران و روسیه برای حفظ ثبات سیاسی و تامین امنیت در منطقه آسیای مرکزی سبب ایجاد اعتماد متقابل در میان دو کشور گردید .بر خلاف تبلیغات غربی که در صدد تخریب روابط دو کشور بودند , با شکل گیری سیاست حسن همجواری و عدم مداخله در امور داخلی در میان دو کشور, این ارتباط در مسیر توسعه قرار گرفت . روسیه ایران را به عنوان یک قدرت منطقه ای که ضامن ثبات می تواند باشد مورد توجه قرار داد. دریای خزر و مشکلات و مسایل گوناگون آن یکی از عوامل نزدیکی سیاست های دو کشور به یکدیگر بوده است . انعقاد قرار داد تکمیل نیروگاه هسته ای بوشهر از سوی روسیه با وجود مخالفت های آمریکا از جلوه های استقلال عمل در سیاست خارجی روسیه و توجه به منافع خویش و منافع کشور ماست .نقش آفرینی مثبت روسیه در منطقه و حضور منطقی این کشور در بحران سوریه بیانگر عقلانیت و رویکرد منطقی این کشور نسبت به تحولات منطقه ای و جهانی است که با جهت گیریهای کشور ما همسو بوده و نزدیکی روابط میان دو کشور را به همراه داشته است .