شفاعت شفاعت نزد اهل سنت قطعی بودن شفاعت امکان شفاعت
۱۳۹۷/۰۲/۱۵
–
۷۸۱ بازدید
چگونه می توان ثابت کرد شفاعت اولیای الهی در آخرت حتمی است؟ در حالی که آیات قرآن حداکثر تنها بر امکان شفاعت دلالت دارد؟
«یَوْمَئِذٍ لا تَنْفَعُ الشَّفاعَةُ إِلاَّ مَنْ أَذِنَ لَهُ الرَّحْمنُ وَ رَضِیَ لَهُ قَوْلاً»؛ طه (20)، آیه 109. «در آن روز شفاعت سودى ندارد، مگر شفاعت کسى که خداى رحمان به او اجازه داده و سخن او را پسندیده است».
به کار بردن فعل ماضى در این آیه، در اصطلاح ادبى بر حتمى بودن وقوع شفاعت دلالت دارد.
آیه : «لا یَشْفَعُونَ إِلاَّ لِمَنِ ارْتَضى » «شفاعت نمى کنند مگر براى کسى که مورد پسند خداوند باشد»: انبیاء (21)، آیه 28. شفاعت شوندگان را توصیف مى کند؛ یعنى، اصل وقوع شفاعت و وجود شفیعان امرى مسلم دانسته شده و به معرفى شفاعت شوندگان پرداخته است.
روایات متواتر از نبى اکرم صلی الله علیه و آله نیز بر وقوع و تحقق آن دلالت مى کند. به همین جهت شفاعت اولیاى الهى در روز رستاخیز، امرى قطعى و ثابت و مورد اتفاق مسلمین است.
. دیدگاه اهل سنت:
فخر رازى:
«امت اسلامى اتفاق نظر دارند که پیامبر اسلام روز رستاخیز حق شفاعت دارد… و معناى شفاعت پیامبر این است که گنه کاران را از عذاب دوزخ مى رهاند تا وارد آتش نشوند و آنها هم که در آن مى سوزند، در پرتو شفاعت پیامبر از آتش دوزخ خارج شده، وارد بهشت مى شوند». تفسیر مفاتیح الغیب، ج 3، ص 63، تفسیر آیه 48 و یا 123 بقره.
علامه قوشجى (صاحب شرح تجرید):
«مسلمانان شفاعت را به عنوان یک اصل مسلم پذیرفته اند و در باره آن اختلاف ندارند. شرح تجرید، ص 501.
ابن تیمیه (از پایه گذاران فرقه وهابیت):
«شفاعت، با روایات متواتر و از طریق اجماع اثبات شده و کسانى که پس از اقامه دلیل، چنین موضوعى را انکار کنند، کافر مى شوند». الرسائل الکبرى، رساله استغاثه، ج 1، ص 481.
نمونه روایات اهل سنّت:
از پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم نقل کرده اند:
«ان شفاعتى یوم القیامه لاهل الکبائر من امتى» «شفاعت من در روز قیامت براى کسانى از امتم خواهد بود که مرتکب گناهان بزرگ شده اند». مسند احمد بن حنبل، ج 3، ص 213؛ سنن ابن ماجه، ج 2، ص 1441.
و نیز: «یشفع یوم القیامه الانبیاء ثم العلماء ثم الشهداء» سنن ابن ماجه، ج 2، ص 1443. «در روز قیامت پیامبران سپس عالمان و سپس شهیدان شفاعت مى کنند» و «یشفع النبیون و الملائکة و المؤمنون» صحیح بخارى، ج 9، ص 160؛ مسند احمد، ج 3، ص 94. «پیامبران، فرشتگان و مؤمنان شفاعت مى کنند».