لعن کردن بر شیطان اشکال ندارد کما اینکه خداوند در قران او را لعن کرده است ، اما فحش دادن به او (حرام زاده و … ) جایز نیست و لذا مومن باید حتی نسبت به دشمن خودش حق را بگوید.
یکی از آفات زبان، دشنام و ناسزاگوئی است و آن عبارتست از اینکه انسان از امور قبیح و مستهجن با عبارات و الفاظ صریح تعبیر کند و کلمات ناشایست و دور از شان آدمی را بر زبان جاری نماید که در اصطلاح به آن سب یا فحش می‌گویند. از نظر دین و آداب دینی، مسلمانان موظف به رعایت آداب زبان هستند. انسان‌هایی که از ادب و تربیت صحیحی برخوردار نیستند و هم چنین افرادی که عصبانی می‌شوند و کنترل اعصاب و نفس اماره را از دست می‌دهند و به اصطلاح از حد اعتدال خارج می‌شوند، فحش و توهین بر زبان جاری می‌نمایند ، بددهنی و هرزه گویی، و بیان کلمات رکیک، یکی از خصایص زشت افراد فاسد، عاجز، ناتوان و بی منطق است.
راه درمان و معالجه بیماری دشنام گویی
در روایات و اصول اسلامی راهکارهایی برای درمان این بیماری بیان شده است که عبارتند از:
1- انسان از مقدمات پیدایش غضب اجتناب کند تا نسبت به مؤمنان به خشم نیاید.
2- غضب خود را فرو نشاند و بر اعصاب خود مسلط شود.
3- از معاشرت با اهل فسق و فساد پرهیز نماید تا بتواند زبان خود را از فحش باز دارد.
4- به آثار و عواقب فحش بیندیشد ، یکی از آثار فحش دادن و هرزه گویی آن است که خوبان و نیکان از فحش دهنده نفرت پیدا کنند و در نتیجه از او دوری گزینند و در عوض بدان و پستان دور او را بگیرند و غرق در فساد و تباهی شوند. امیر مومنان در این رابطه می فرماید:«ازهر کلام زشت و سخن ناروا پرهیز کن زیرا با گفتن آن افراد پست به تو روی می آورند و کریمان از تو می گریزند.» (غرر الحکم، ف5، ح91)