وی از بنی‌ریاح، تیره‌ای از «یَربُوع»، از شعبه‌های قبیله «تَمیم»، از عرب عدنانی[1] و از بزرگان قبیله خود بود.[2] که در بین راه مکه به کوفه جلوی راه حضرت را گرفت و آن حضرت را وادار کرد تا در سرزمین کربلا فرود آید. در منابع تاریخی و رجالی، هیچ‌گونه آگاهی و نام و نشانی از او پیش از حادثة کربلا در دست نیست.روز عاشورا حرّ از طرف عمرسعد فرماندهی نیروهای قبایل بنی‌تَمیم و همدان را برعهده گرفت.[3] و این حاکی از اعتماد کامل حکومت اموی به اوست، اما چنان که همه می‌دانیم وی به سپاه امام حسین† پیوست و از گذشته توبه نمود و در راه خدا به شهادت رسید.[4] و فاصله میان دوزخ و بهشت را طی مدتی کوتاه، درنوردید و خود را از حضیض شقاوت به اوج قله سعادت رساند.پرسشگر گرامی جهت اطلاع بیشتر درباره این موضوع به دانشنامه جهان اسلام مدخل حربن یزید ریاحی مراجعه فرمایید.
آدرس اینترنتی دانشنامه جهان اسلام: http://rch.ac.ir/article/Details?id=11535
.[1] ر.ک: ابن‌حزم اندلسی، جمهرة‌انساب العرب، ص227.
[2]. سبط‌بن‌جوزی، تذکرة‌الخواص، ص251.
[3]. طبری، تاریخ الامم و الملوک، ج5، ص422؛ ابن‌اثیر، الکامل فی التاریخ، ج2، ص560.
[4]. ابن‌سعد، الطبقات الکبری الطبقه الخامسه، ج1، ص469؛ ابن‌اعثم، کتاب الفتوح، ج5، ص101-102.