نه زیاد بودن تعداد حروف الفبا دریک زبان نشانه کامل بودن آن است و نه کم بودن آن دلیل بر نقصان آن . مثلا تعداد حروف الفبا در زبان چینی از همه زبان ها بیشتر است ولی کسی زبان چینی را کامل ترین زبان نمی داند . در قرآن این چهار حرف وجود ندارد زیرا قرآن کریم به زبان عربی است و در زبان عربی این چهار حرف وجود ندارد . هر چند زبان عربی این چهار حرف را ندارد ولی به گفته متخصصین زبان شناس ، زبان عربی از فارسی کامل تر و وسیع تر و گسترده تر است زیرا تعداد کلماتی که در زبان عربی از این تعداد حروف ساخته می شود و به کار می رود از زبان فارسی بیشتر است . مثلا در زبان عربی برای گاو نر کلمه ثور و برای گاو ماده لفظ بقر و برای شتر نر کلمه جمل و برای شتر ماده کلمه ناقه به کار می رود . شتر و گاو و گوسفند و بز و میش چند ماهه و یک ساله و دو ساله و سه ساله و مانند آن در زبان عربی هر کدام اسم خاصی دارد در حالی که در زبان فارسی به همه گاو و یا شترو یا گوسفند گفته می شود . درخت نخل در زبان عربی متناسب با سن و سال و بار داشتن و نداشتن اسامی متعددی دارد ولی در زبان فارسی این چنین نیست . اشتراک در زبان عربی بسیار است . معروف است که کلمه عین مشترک میان 70 چیز مثل چشم و چشمه و طلا و نقره و جاسوس و امثال آن است در حالی که این اشتراک در زبان های دیگر مانند زبان فارسی بسیار کم تر است .