عمده این نوع روایات در برخی منابع اهل سنت وجود دارد که خون و بول پیامبر را پاک، خوشبو و غیرنجس میدانند. البته این روایات نادرست است.
روایات در مورد نجس بودن خون، بول و غائط انسان حتی معصومین ـ علیهم السّلام ـ فراوان است از جمله: امام صادق علیه السلام فرمودند: لباسی که با بول نجس شده باشد با آب قلیل دو بار و با آب جاری با یک بار شستن پاک می شود. (1)
رسول گرامی (صل الله علیه و اله و سلم) فرمود: از همه نجاسات به خصوص بول خودداری کنید و دور باشید. (2)
امام باقر (علیه السلام) فرمود: رسول گرامی اسلام ـ صلّی الله علیه و آله ـ را کسی حجامت کرد و خونی که از آن حضرت گرفته بود را به خیال اینکه خون معصوم حلال است، خورد. وقتی پیامبر متوجه شدند، فرمودند: این کار بر تو جایز نبود و نباید می خوردی.(3)
بنابراین خون، بول و مدفوع تمامی انسانها حتی انبیا و ائمه اطهار (علیهم السلام) نجس است نه اینکه کسی بگوید ائمه این روایات را گفتند تا مردم عادی از فضولات غیر معصومین اجتناب کنند چنانچه از حجامت رسول گرامی (صل الله علیه و اله و سلم) حرمت خون معصومین روشن می شود و نیز در روایتی آمده است: وقتی امام حسین (علیه السلام) را در ایام کودکی خواستند مانع شوند تا بر لباس پیامبر اسلام (صل الله علیه و اله و سلم) بول نکند، آن حضرت فرمود: مانع بول کردنش نشوید زیرا این لباس با آب کشیدن پاک می گردد و سپس آبی خواست و جای بول را شست. (4)
پس نهی و جایز ندانستن خوردن خون پیامبر و نیز شستن لباس توسط رسول اکرم (صل الله علیه و اله و سلم) به خاطر بول کردن امام معصوم، دلیل روشن و غیر قابل انکاری است که می رساند شیخیه و برخی دیگر از فرقه های اسلامی و شیعی در این مورد زیاده روی کردند و خیال کردند این فضیلتی برای معصومین است. البته روایات نجس دانستن خون، بول و… در کتب روایی بیشتر از آن است که قابل توجیه و رد باشد.
پی نوشت:
(1) شیخ حر عاملی، محمد. وسائل الشیعه، ج۳، ص ۳۹۷، باب ۲، قم، ال البیت، ۱۴۰۹ هـ ق.
(2) محدث نوری، حسین. مستدرک الوسائل، ج۱، ص ۲۶۹، باب ۱۸، قم، ال البیت، ۱۴۰۸ هـ ق.
(3) شیخ صدوق، محمد. من لا یحضره الفقیه، ج۳، ص ۱۶۰، حدیث ۵ ۳۵۸، قم، جامعه مدرسین، ۱۴۱۳هـ ق.
(4) حر عاملی، محمد. وسائل الشیعه، ج۳، ص ۴۰۵، باب ۸، حدیث۳۹۹۰ و ۳۹۹۱، قم ال البیت، ۱۴۰۹ هـ ق.