ثار در لغت به معنای دم (خون) طلب دم (خونخواهی) و دم مطالب (خونی که خونخواه دارد) آمده است(نهایه، ابن اثیر، ج 1، ص 199 – لسان العرب، ج 2، ص 77 – صحاح اللغه، جوهری، ص 81).ثارالله، یعنی خونی که خداوند خونخواه آن است. «السلام علیک یا ثارالله؛ سلام بر تو ای کشته ای که خداوند خونخواه تو است». هر کشته ای ولی دم و خونخواهی دارد که خونش را مطالبه می کند. این که خداوند خونخواه حسین(ع) نامیده شده، اشاره به این نکته است که خون امام حسین(ع) و خونخواهی آن مسأله ای شخصی نیست. شهادت امام حسین(ع) برای نجات بشر از جهالت و گمراهی تحقق یافت. امام حسین(ع) تمام وجودش برای خدا است. او به خاطر خدا و برای احیای دین الهی و برپا ماندن شعار توحید و نجات بشر از ضلالت و جهالت قیام و خون خود را فدا کرد. او در اوج عبودیت و بندگی خدا است و خدا هم مولا و ولی او است. هر کس حسین(ع) را بکشد با خدا طرف است؛ گویا خداوند ولی دم او است.طبق این بیان، میان تعبیر «ثارالله» در مورد امام حسین(ع) و تعبیر «ابن الله» درباره حضرت عیسی(ع) هیچ تشابهی وجود ندارد زیرا مسیحیان به اقانیم سه گانه «اب (پدر)، ابن (پسر)، روح القدس» معتقدند؛ حضرت عیسی(ع) را خدای پسر می داند و او را دارای شأن الوهیت و خدایی می شمارند برخلاف شیعه که امام حسین(ع) را بنده خدا می داند. تمام افتخار و عزت او در این است که بنده خاشع و خاضع درگاه خدا است.