اگر خداوند همه جاست پس چرا به هنگام دعا کردن دست ها را به طرف آسمان بلند می کنند؟

از روایات استفاده می شود که دعا شرایط و آداب ویژه ای دارد تا راه اجابت و برآورده شدن آن بیشتر و بهتر فراهم گردد. از جمله آداب دعا که در روایات به آن اشاره شده است تضرع کردن و ناله و لابه داشتن به هنگام دعا است. در روایتی آمده است: «رسول اکرم (ص) به هنگام دعا، تضرع و ابتهال داشتند و مانند انسان فقیر و محتاجی که نان و غذا درخواست می کند، هنگام دعا، دستان خود را به سوی آسمان و بالا دراز می کردند» (میزان الحکمه، ج 3، ح 5633).در خطبه ای که پیامبر بزرگ اسلام (ص) به مناسبت فرا رسیدن ماه مبارک رمضان ایراد کردند به مردم سفارش کردند که «بعد از نمازها در این ماه رحمت الهی دست را به سوی آسمان بلند کنند و عاجزانه دعا کنند». این عمل نوعی تضرع و انکسار و خضوع در پیشگاه ربوبی است که خود زمینه ساز عنایت حق و اجابت دعا است و بیانگر آشنایی بنده با مقام رفیع پروردگار و شناخت او از عظمت و کبریایی پروردگار است که امری مطلوب و شایسته و در خور بنده سپاسگزار و حق شناس است. از طرف دیگر نعمت های الهی از عالم بالا و عوالم ملکوت و مجردات سرچشمه می گیرد و نازل می شود و دست بلند کردن دست ها به سوی بالا در وقت دعا در واقع نوعی تشبیه آسمان عالم مادی و محسوس به عالم ملکوت و معقول و مجرد است و در واقع درخواست نزول رحمت الهی و سرازیر شدن نعمت های ربانی از عالم ملکوت و مجردات به عالم ماده و محسوسات و از جمله نزول رحمت حق بر فرد دعا کننده است.این موضوع مورد پرسش افراد از امامان(ع)نیز بوده است از جمله در روایتی آمده:(فقد روى ((هشام بن الحکم )) ان زندیقا دخل على الامام الصادق (ع ) وساله عن آیة (الرحمن على العرش استوى ).فـاجـابه الامام (ع ) موضحا : (( ونفینا ان یکون العرش او الکرسی حاویا له , وان یکون عز وجل محتاجا الى شی مما خلق , بل خلقه محتاجون الیه )).فقال السائل : اذا , لا فرق فی ان ترفعوا ایدیکم اثنا الدعا الى السما اوتنزلوها الى الارض فقال الامام (ع ) (( ذلک فی علمه واحاطته وقدرته سوا , ولکنه عز وجل امراولیائه وعباده برفع ایـدیهم الى السما نحو العرش , لانه جعله معدن الرزق , فثبتنا ماثبته القرآن والاخبار عن الرسول (ص ) حیث قال : ارفعوا ایدیکم الى اللّه عز وجل , وهذا یجمع علیه فرق الامة کلها )) ((171)) .ورد فـی الـخـصـال عن الامام امیر المؤمنین (ع ) , فی حدیث آخر انه قال :((اذا فرغ احدکم من الـصـلـوة فلیرفع یدیه الى السما, ولینصب فی الدعا فقال ابن سبا : یاامیر المؤمنین الیس اللّه عز وجـل فـی کـل مـکان ؟ قال : بلى , قال : فلم یرفع یدیه الى السما ؟ فقال : او ماتقرا : (وفی السما رزقـکـم ومـاتـوعـدون ) فـمـن ایـن تـطـلب الرزق الامن موضع الرزق وماوعد اللّه عز وجل السما)) ((172)) .در موقع دعا دست بلند کنیم یا نکنیم خداوند آگاه است ,لکن خداوند دستور داده که دستها بسوی عرش الهی دراز شودزیرا معدن رزق آنجاست.در هر صورت چون رزق از آسمان نازل می شودومنشأرزق وروزی است لذا دستور داده شده که هنگام در خواست حاجت ,دست ها بسوی آسمان بلند شود.
بحار الانوار ,ج93ص306