«وحدت»، انسجام و همبستگی یکی از ضرورت های مهم در هر جامعه پویا و مقاومی است که ریشه در قرآن ، سنت پیامبر، سیره معصومین ع و عقلانیت دارد. قرآن کریم به مسأله وحدت اسلامی اهتمام خاص ورزیده است. اتحاد را نعمت خدا و اختلاف را نوعی از عذاب الهی می داند به گونه ای که بر اساس آموزه های قرآنی ایجاد و حفظ وحدت در جامعه اسلامی از مظاهر تقوای الهی می باشد. آیه «و اعتصموا بحبل الله جمیعا و لا تفرقوا» (آل عمران/103) همه مسلمانان را دعوت به اتّحاد و دوری از اختلاف می کند و در سیاق آیاتی قرار دارد که در صدر آن، مومنان را به رعایت تقوای الهی فرا می خواند. از این جا می توان این نکته را برداشت نمود که ایجاد و حفظ وحدت در جامعه اسلامی از مظاهر تقوای اجتماعی- سیاسی است، چنان که ایجاد تنش و درگیری برخلاف تقوای الهی می باشد.در ادامه همین آیه در دو مورد از اتّحاد و هماهنگی به عنوان نعمت الهی یاد کرده است. طبیعی است که در مقابل، اختلاف و درگیری نقمت و عذاب الهی می باشد. قرآن کریم در آیه ای دیگر که انواع عذاب زمینی و آسمانی را بازگو می کند می فرماید: «او یلبسکم شیعاً و یذیقُ بعضکم بأس بعض» (انعام/65) یا شما را به بصورت گروه های مختلف به هم در آمیزد و به بعضی طعم کیفر بعضی دیگر را بچشاند.اختلاف از بدترین انواع عذاب برای جامعه انسانی است که پیامدهای شوم درونی و بیرونی را در پی دارد. پیامد درونی اش این است که هر لحظه احتمال دارد آتش جنگ و درگیری در چنین جامعه ای شعله ور شود. همه هستی آن را به آتش کشد؛ چنان که قرآن کریم می فرماید: « و کُنتم علی شفا حفرة من النار فانقذکم منها» (آل عمران/103) شما در اثر اختلاف بر لبه گودالی از آتش بودید پس خدا شما را از آن نجات بخشید.
پیامد بیرونی اختلاف این است که جامعه در اثر آن قدرتش را از دست می دهد و در برابر دیگران ضعیف و سرخورده می شود، «ولا تنازعوا فتفشلو و تذهب ریحکم» (انفال/46) با هم منازعه و درگیری نکنید آن گاه سست می شوید و قدرت تان از دست می رود. تعبیر به «تذهب ریحکم» اشاره لطیفی است به این که با نزاع و کشمکش هم قدرت جامعه از بین می رود و هم حیثیت و آبرویش.
وحدت و همبستگی در طول تاریخ باعث شکست توطئه های دشمنان ملت ایران شده است، در واقع غربی ها در طول تاریخ تلاش کرده اند تا با شناخت هر چه بیشتر از اوضاع و احوال ملت های دیگر و به ویژه ملل شرقی و مسلمان و از جمله ملت بزرگ ایران ، راه های نفوذ به این سرزمین را پیدا کرده و به تاراج منابع مادی و معنوی آن پرداخته و در نهایت حلقه های زنجیر استعمار را تکمیل نمایند . این مساله برای استعمارگران به ویژه در زمینه ملت ایران بسیار پررنگ و اساسی بوده است . چرا که ملت ایران بر خلاف ملت های دیگر که پس از مدتی مقاومت در برابر استعمار به راحتی زانو زده و عقب نشینی نموده اند ، هرگز در برابر استعمار سر خم نکرده و مقاومت های جانانه و دلیرانه ای در برابر طرح ها و نقشه های شوم استعماری غربی ها انجام داده است به گونه ای که در دوران استعمار کهن اروپایی ها بر سراسر دنیا ، کشور ما یکی از هشت کشوری بود که هرگز به صورت رسمی تحت سلطه استعمار غربی ها در نیامد هر چند در این مدت ضربه های فراوانی از شلاق استعمار را بر پیکر خویش احساس نمود . بر این اساس غربی ها به منظور کشف راز این مقاومت ، افرادی را تحت عناوینی همچون خاورشناس ، مستشرق و شرق شناس به کشورهای اسلامی و به ویژه کشور ما گسیل داشتند تا با مطالعه عناصر فرهنگی ، جغرافیایی ، تاریخی و … کشور ها راز مقاومت کشورها را در برابر استعمار شناسایی نمایند و کشورهای استعماری را در زمینه یافتن منفذهایی برای تسخیر در این دژهای مستحکم یاری نمایند . در این میان کشورهای استعماری یکی از رازهای مقاومت سرسختانه ایرانیان را در فرهنگ قوی دینی و اطاعت پذیری آنان از مراجع معظم تقلید یافتند که همواره با عمل به آموزه هایی از قبیل نفی سبیل (آموزه ای که هر گونه سلطه غیر مسلمان را بر مسلمانان نفی می کند) مانع از عملی شدن نقشه های استعمارگران می شد . بر این اساس بود که به منظور رهایی از این نقطه قوت بخش ملت ایران ، اقدام به چند کار اساسی نمودند که در راس آنها ساخت فرقه های انحرافی همچون وهابیت و وبهائیت بود که عامل مهمی در تفرقه افکنی میان مسلمانان بود . آنان همچنین با حمایت از جریان های مذهب ستیز و مرجعیت گریز و تقویت افکاری که هر گونه مرجعیت دینی را انکار می کند تلاش نمودند تا به تضعیف نهاد مرجعیت ، دیانت و مذهب که همواره عامل ایستادگی در برابر استعمار بوده است بپردازند . استعمارگران همچنین به منظور جلوگیری از همبستگی اسلامی میان کشورهای مسلمان که مهمترین مانع نفوذ غرب در سطح جهان اسلام بود چند اقدام مهم انجام دادند از جمله تجزیه کشورهای بزرگ اسلامی ، تشکیل دولت نامشروع اسرائیل ، ایجاد جنگ مذهبی و پر رنگ کردن موضوعات اختلاف برانگیز مذهبی . این موضوع به ویژه به دنبال پیروزی انقلاب اسلامی و برجسته شدن ابعاد سیاسی اسلام که بسان رقیبی در برابر لیبرال دموکراسی غربی قد علم کرده است از سوی غربی ها پیگیری شد و طرح موضوعات اختلاف برانگیز میان شیعیان و سنی ها برجسته تر شد و امروزه کار به جایی رسیده است که حتی میان خود شیعیان نیز تلاش های تفرقه افکنانه صورت می گیرد .
بر این اساس با اندکی تامل در مفهوم و کارکردهای وحدت و نیز توطئه هایی که دشمنان در حال طراحی آن هستند به راحتی می توانیم ضرورت این موضوع را درک نماییم؛ ضرورتی که امروزه در کشور ما بیش از هر موضوع دیگری خود را نمایان می سازد و به خنثی شدن توطئه های دشمنان منجر می شود، به عبارت دیگر امروزه:
1 – وحدت باعث بالا رفتن هزینه مداخلات دشمن در امور داخلی کشور ما می گردد و حتی می توان با جرات اعلام نمود راز اینکه دشمنان ما علیرغم چهل سال دشمنی آشکار با ملت ایران و تهدیدهای مکرری که بر علیه ملت داشته اند جرات مداخله مستقیم به خود نداده اند همین وحدت است و با وحدت و انسجام هر چه بیشتر هزینه مداخلات غیر مستقیم نیز بالا رفته و تاثیرات آن کاهش خواهد یافت.
2 – امروزه دشمنان ملت ایران تلاش می کنند تا با استفاده از بلندگوهای تبلیغاتی خود، فضای مسمومی را بر علیه کشور و ملت ایران فراهم نموده و اهداف نامشروع خود را از این طریق پیگیری نمایند، در حالی که تمسک به وحدت و شنیده شدن صدایی واحد و یکپارچه از جانب ملت در برابر این توطئه تبلیغاتی باعث خنثی شدن این توطئه و القائات می شود.
3 – همانگونه که گفته شد وحدت، از جمله نعمت های الهی است و تفرقه، عامل نقمت و بدبختی است، از طرفی خداوند متعال نیز نسبت به جماعت متحد مسلمانان، عنایت ویژه ای دارد، چنانکه امیر المومنین علی ع در این زمینه می فرماید: « وَ الْزَمُوا السَّوَادَ الْأَعْظَمَ فَإِنَّ یَدَ اللَّهِ مَعَ الْجَمَاعَةِ »(نهج البلاغه، خطبه 127) یعنی همراه با اکثریت مومنین شوید که دست خدا با اکثریت است. از این رو وحدت و همدلی به ویژه در یک جامعه دینی و اسلامی باعث جلب توجه الهی و امدادهای او در برابر توطئه های دشمنان خواهد شد.