سیره سیاسی به معنای الگوها، قواعد و اصول کلی عملی در عالم سیاست است همچون سیره سیاسی پیامبر ص که به مفهوم آموزه هایی است که از زندگی و رفتار سیاسی پیامبر ص می توان الگوگیری کرد. در این میان این اصول و قواعد می توانند تقسیم بندی هایی داشته باشند از جمله اینکه برخی آن را به دو دوسته تقسیم کرده اند: اصول ایجابی و اصول سلبی. البته چنین تقسیم بندی با این اصطلاح چندان شایع نیست و با جستجویی که صورت گرفت تنها در یک مقاله که در یک وبسایت شخصی یکی از محققان نهج البلاغه پژوه درج شده این تقسیم بندی وجود دارد. بر این اساس و با توجه به آنچه در این وبسایت آمده است «اصول ایجابى یا خطوط کلى» که لازم است در تمام امور سیاسى رعایت گردد، و «اصول سلبى یا آفات سیاست» که لازم است در شرایط مختلف از آنها پرهیز شود.(وبسایت شخصی محمدعلی حسن زاده، http://www.nahjeali.com/?p=2458 )از طرفی مهم ترین اصول ایجابی در سیره سیاسی امام علی ع عبارتند از: 1 – حفظ حدود الهى و قانون گرایى 2 – پایبندى به کیفیت استخدام وسیله
3 – صراحت و صداقت
4 – زمانه شناسی
5 – آینده نگری و عاقبت اندیشی
6 – اعتدال و میانه روی
7 – عدالتخواهی و عدالت ورزی
8 – مشورت و رایزنی
اصول سلبی یا آفات سیاست نیز در سیره علوی عبارتند از:
1 – قدرت طلبی
2 – استبداد و خودکامگی
3 – خشونت ورزی
4 – تنگ نظری و انحصار طلبی
5 – دنیازدگی
6 – دروغگویی و فریب کاری
7 – تزویر و ریاکاری
8 – سازشکاری