در حالات معنوى امام رضا(علیه السلام)، چنین بیان شده است که ایشان کم خواب بود و بسیار روزه مى گرفت هیچ گاه سه روز روزه ماهیانه ایشان ترک نمى شد و مى فرمود: این سه روز روزه معادل روزه یکسال است[1].  امام، نزدیکترین حالت بنده به خداى را زمانى مى دانست که او براى خداوند سجده کند[2].
 آن حضرت وقتى پیراهن خود را به دعبل هدیه داد؛ فرمود:« احتفظ بهذا القمیص فقد صلیت فیه الف لیلة کل لیلة الف رکعة و ختمت فیه القرآن الف ختمة »؛[3] دعبل! این پیراهن را قدر بدان و خوب محافظت کن! که من در آن هزار شب و هر شبی هزار رکعت نماز خوانده ام و در آن هزار ختم قرآن به جای آورده ام.
 امام رضا(علیه السلام) در مورد آداب نماز نیز چنین مى فرمود:
 «اگر برای نماز ایستادی تلاش کن با حالت کسالت و خواب آلودگی و سستی و تنبلی نباشد. بلکه با آرامش و وقار نماز را بجای آور و بر تو باد که در نماز خاشع و خاضع باشی و برای خدا تواضع کنی و خشوع و خوف را برخود هموار سازی در آن حال که بین بیم و امید ایستاده ای و پیوسته با طمأنینه و نگران باشی. همانند بنده گریخته و گنهکار که در محضر مولایش ایستاده و در پیشگاه خدای عالمیان بایست. پاهای خود را کنار هم بگذار و قامتت را راست نگهدار و به راست و چپ توجه نکن! و چنان باش که گوئی خدا را می بینی، که اگر تو او را نمی بینی او تو را می بیند.»[4] رجاء بن ابو ضحاک، که مامون وى را براى آوردن امام رضا (علیه السلام) ماموریت داده بود، در بخشى از گزارش خود به مامون مى گوید:
 من پیوسته از مدینه تا مرو با ایشان بودم، به خدا قسم کسى را باتقوى تر از او نسبت به خدا ندیدم، و کسى را که بیشتر از او در تمام اوقاتش ذکر خدا گوید؛ ندیدم، و ندیدم کسى را که خدا ترس تر و پارساتر از او باشد.[5].
 نام و یاد خدا را در همه حال جارى مى ساخت و این فرهنگ را به یاران خود منتقل مى کرد؛ هر گاه مى خواست یادداشتى براى نیازمندیهایش نویسد، مى نوشت: بسم اللَّه الرّحمن الرّحیم. ان شاء الله به یاد خواهم آورد. و سپس هر چه مى خواست یادداشت مى کرد.[6]
پی نوشت ها
______________________
[1]. نورالابصار، ص 335.
[2]. کافى 3 264
[3]. بحارالانوار، ج 79، ص 309
[4]. فقه الرضا(علیه السلام)، ص 101
[5]. عیون اخبار الرضا(علیه السلام)، ج 2، ص 183.
[6]. رهاورد خرد(ترجمه تحف العقول)، ص 457

 در حالات معنوى امام رضا(علیه السلام)، چنین بیان شده است که ایشان کم خواب بود و بسیار روزه مى گرفت هیچ گاه سه روز روزه ماهیانه ایشان ترک نمى شد و مى فرمود: این سه روز روزه معادل روزه یکسال است[1].  امام، نزدیکترین حالت بنده به خداى را زمانى مى دانست که او براى خداوند سجده کند[2].
 آن حضرت وقتى پیراهن خود را به دعبل هدیه داد؛ فرمود:« احتفظ بهذا القمیص فقد صلیت فیه الف لیلة کل لیلة الف رکعة و ختمت فیه القرآن الف ختمة »؛[3] دعبل! این پیراهن را قدر بدان و خوب محافظت کن! که من در آن هزار شب و هر شبی هزار رکعت نماز خوانده ام و در آن هزار ختم قرآن به جای آورده ام.
 امام رضا(علیه السلام) در مورد آداب نماز نیز چنین مى فرمود:
 «اگر برای نماز ایستادی تلاش کن با حالت کسالت و خواب آلودگی و سستی و تنبلی نباشد. بلکه با آرامش و وقار نماز را بجای آور و بر تو باد که در نماز خاشع و خاضع باشی و برای خدا تواضع کنی و خشوع و خوف را برخود هموار سازی در آن حال که بین بیم و امید ایستاده ای و پیوسته با طمأنینه و نگران باشی. همانند بنده گریخته و گنهکار که در محضر مولایش ایستاده و در پیشگاه خدای عالمیان بایست. پاهای خود را کنار هم بگذار و قامتت را راست نگهدار و به راست و چپ توجه نکن! و چنان باش که گوئی خدا را می بینی، که اگر تو او را نمی بینی او تو را می بیند.»[4] رجاء بن ابو ضحاک، که مامون وى را براى آوردن امام رضا (علیه السلام) ماموریت داده بود، در بخشى از گزارش خود به مامون مى گوید:
 من پیوسته از مدینه تا مرو با ایشان بودم، به خدا قسم کسى را باتقوى تر از او نسبت به خدا ندیدم، و کسى را که بیشتر از او در تمام اوقاتش ذکر خدا گوید؛ ندیدم، و ندیدم کسى را که خدا ترس تر و پارساتر از او باشد.[5].
 نام و یاد خدا را در همه حال جارى مى ساخت و این فرهنگ را به یاران خود منتقل مى کرد؛ هر گاه مى خواست یادداشتى براى نیازمندیهایش نویسد، مى نوشت: بسم اللَّه الرّحمن الرّحیم. ان شاء الله به یاد خواهم آورد. و سپس هر چه مى خواست یادداشت مى کرد.[6]
پی نوشت ها
______________________
[1]. نورالابصار، ص 335.
[2]. کافى 3 264
[3]. بحارالانوار، ج 79، ص 309
[4]. فقه الرضا(علیه السلام)، ص 101
[5]. عیون اخبار الرضا(علیه السلام)، ج 2، ص 183.
[6]. رهاورد خرد(ترجمه تحف العقول)، ص 457