بین جنگ جهانی و کشور آلمان با جنگ تحمیلی تفاوت زیادی وجود دارد و مقایسه این دو صحیح نیست زیرا در جنگ جهانی دوم ، آلمان در جنگ ، غرامت زیاده خواهیهای هیتلر را پرداخت می کرد و خسارت هایی که متوجه این کشور شد ناشی از تجاوز گری این کشور بود . روشن است که بعد از جنگ باید این آثار از بین می رفت و خاطرات این جنگ از اذهان مردم پاک می شد ، اما در جنگ تحمیلی ، مسأله تجاوز عراق به کشور ما و ضرورت دفاع از آب و خاک این کشور و نظام نوپایی بود که استکبار جهانی این جنگ را برای سرنگونی آن برنامه ریزی کرده بود ، در میان بود و انگیزه و روحیه دفاع از کشور و سرزمین ، روحیه ارزشمندی است که محدود به زمان و شرایط خاصی نیست و با توجه به ماهیت دینی انقلاب و دشمنی های نظام سلطه با آن و ادامه و تشدید آن ، ضرورت تقویت روحیه ایثار و ایستادگی غیر قابل انکار است و مرور خاطرات جنگ و ارج نهادن به رشادت و مجاهدت شهدا و ایثارگران چنین روحیه ای را در جامعه زنده نگاه خواهد داشت . امروز اگر این روحیه وجود نداشت ، شاهد شکست محور مقاومت در منطقه و دستیابی آمریکا و رژیم صهیونیستی به اهداف شومشان بودیم و امنیت و موجودیت کشور زیر سؤال می رفت .
تشییع پیکر شهدا ارج نهادن به مقام کسانی است که عزیزترین سرمایه خود را در راه حفظ امنیت و استقلال کشور تقدیم نموده اند و این کمترین کاری است که می توان در برابر چنین کار بزرگی انجام داد . شهدا قهرمانان ملی ما هستند که باید مورد احترام قرار بگیرند و هر دین و آیینی که داشته باشیم باید در برابر چنین افرادی که امنیت و آرامش را برای کشور ما به ارمغان آوردند ، سر تعظیم فرو آوریم و یاد و خاطره آنها را زنده نگاه داریم .
بنابر این مسأله خود جنگ و خسارت ها و زیان های ناشی از آن نیست ، بلکه حفظ ارزش ها و آرمانهایی است که جوانان این مرز و بوم جان خود را در راه آن تقدیم نمودند و این ارزش ها همیشه قابل احترام و ارج هستند و روحیه ایثار و مقاومت جهت حفظ و پیشرفت میهن عزیزمان را همواره برای نسل های مختلف کشور زنده نگه می دارد.