تفکر در روایات گاهی پاداشی برتر از هفتاد سال عبادت دارد. قتل نفس محترمه مجازات و عذابی سخت و رفتن در جهنم را به دنبال دارد. هر انسانی باید امید به رحمت خداوند متعال داشته باشد. در شرایط سخت تر توسل انسان و توکلش باید بیشتر باشد. سرنوشت انسان به تعبیری، خود نوشتی از رفتارهای او در پاسخ به تمام وقایع بیرونی است. اگر امری به انسان تحمیل شود یا خارج از اراده و اختیار وادار به انجام آن گردد، متفاوت است از سوء اختیار شخص. یعنی اگر کسی مجبور به انجام کار زشتی باشد مانند مواردی که در پرسش آمده، به هر اندازه که نقش در رسیدن به آن داشته مقصر است و مجازات خواهد شد. اما در جاهایی که خارج از اراده و اختیار و مجبور بوده هیچ گناهی مرتکب نشده و صبر بر آن موجب پاداش نیز می شود. خود کشی قتل نفسی عالمانه و عامدانه است علاوه بر آنکه موجب رهایی شخص از تبعات اعمال قبلی نخواهد شد. بلکه موجب خرید قهر و عذاب الهی است.
ما انسان ها در زندگی با مشکلات متعدد و مختلفی درگیر هستیم و برای گذشتن از مشکلات به درگاه خدای بی نیاز التماس و دعا می کنیم و گاهی اوقات حضرات معصومین علیهم السلام را شفیع قرار می دهیم. ما باید خدا را شاکر باشیم که به ما توجه دارد و اجازه مناجات با خود را به ما داده است . به قول مشهور : زیر هر یا ربِ تو، لبیک ماست . این نکته را متذکر می شوم که نا امیدی از درگاه خدا بعد ازشرک به خدا بزرگترین گناه است . از طرفی یک نوجوان و حتی جوان نورسته صاحب دلی پاک است که می تواند ارتباط خودش با خدا را زودتر به انجام رساند.هیچوقت شکست و ناامیدی را نمی پذیرد و با ایمان خالص به خدای متعال نجات می یابد شواهد بی شمار تاریخی نیز بیانگر قدرت و اراده ی جوان در جلب توجه و خرید مهر و رحمت الهی است. انسان هیچ گاه نباید امید به رحمت الهی و نجات یافتن از مشکلات را از دست دهد.