با دقت در شرایط زمینه ای که پیامبر این حدیث را بیان فرمودند و با توجه به نگاه پیامبر به زن در ابعاد دیگر کاملا مشخص است که منظور پیامبر از بیان این کلام و اهمیت بالای آن چیست.قبل از طلوع اسلام و بطور کلی در تاریخ بشریت ، هرگاه از مسیر انبیا فاصله گرفته می شد زن مورد تکریم و احترام نبود و به دلیل خلقت خاص و جاذبه هایی که داشت(زیبایی ظاهری و عواطفو…) مورد ظلم و ستم واقع می شد و به عنوان یک موجود طفیلی که برای تمتع مردان آفریده شده در نظر گرفته شده و شانیت انسانی او کاملا محو شده بود.به همین دلیل پیامبر بیش از حد انتظار افکار عمومی به بزرگ داشت زن تکیه کرده و به یگانگی او با مرد در مقام انسانیت تصریح نموده و خلقت حکیمانه متفاوت او را بسیار مطلوب و ضروری معرفی می نمودند،که اگر اینگونه نبود و اگر زن این گونه خلق نمی شد هستی به شکل زیبایی اداره نمی شد.با توجه به اینکه در مقام رسالت و نبوت، رحمت عنصر محوری رسالت پیامبران به ویژه وجود گرامی خاتم النبیین(ص) می باشد و خداوند رسول خود را به اوصاف خود مزین نموده، او را به وسیله ی عنصر رحمت ، حبیب قرار داده،سپس معلم و مربی معرفی کرده « و ما ارسلناک الا رحمه للعالمین»بعد عاطفی در زنان نیرومندتر است و طبق تحقیق و تصدیق کارشناسان در ابعاد حیات زن،عواطف در زن قویتر و شکوفاتر است و این یک ضرورت است برای اهمیتی که موضوع خانواده داری دارد.بعد عاطفی زن در تکوین شخصیت فرزندان و تعادل و تحمل مسئولیت مردان و سالم سازی محیط خانواده و گرمی آن نقش اساسی و بی بدیل دارد و از این روست که زنان به عنوان هسته ی اصلی کانون خانواده و مربی اصلی فرزندان و حامی همسران تن به هدایت عاطفه می دهند و به زندگی گرمی و لطافت می بخشند.این تفاوت های طبیعی خدادادی که منشاء کارکردهای طبیعی خداخواهیست رسول گرامی را بر آن داشت که خلاف تصور جاهلیت و برای پاک سازی اذهان از نگاه جاهلی ، با افتخار بفرمایند: حبب الی من دنیاکم النساء و الطیب و جعل قره عینی فی الصلاةچینش این سه عنصر زن پهلو به پهلوی عطر و نماز اخبار مهمی درباره ی زنان دارد.قابل توجه است که ما در روایت دیگریی داریم: من اخلاق الانبیاء حب النساءپس این حدیث نمی خواهد فقط محبوب بودن زن را برای پیامبران ترسیم کند.بلکه با کنار هم قرار دادن زن و عطر و نماز خبر از زیبایی های ظاهری اعطایی به وی از سوی خلقت، و در کنار نماز خبر از وجود قویتر معنوی و معناگراتر او نسبت به مردان می دهد و این هردو موهبت خدادادیست و پیامبر به عنوان یک انسان کامل وقتی محبوب هایش را می شمرد، خبر از اهمیت محبوب و وظیفه مداری او برای این عناصر اعطایی به وی می دهد.این حدیث شریف با لفظ حبب(به ضم حاء و کسر مشدد باء اول و فتح باء دوم) شروع شده و آن به معنی دوست گردانیده شد برمن است که به مراتب از دوست میدارم بالاتر است.یعنی خبر از یک تکلیف و وظیفه در عالم می دهد.محبتی را که متعلق به پروردگار است به زن نسبت می دهد.چرا که زن ظرف تکوین فرزند است و به این لحاظ به مکون حقیقی نزدیکتر است.پیامبر با اعلام این گونه هم به مردان خبر می دهند که زنان دوست داشتنی و قابل احترام و مقدس هستند و نگاه جاهلی را اینگونه از بین می برند و هم به زنان خبر می دهند که تو اینگونه هستی و این دلیل محبوبی.خبر از اندازه ی وجودی زن(ظاهری زیبا و جذاب و متفاوت و باطنی ملکوتی و عاطفی و عمیق) به معنی داشتن نگاه شهوانی نیست.بلکه پاسداشت مواهب اعطایی خداوند به زن است که باید در جای خودش برای آفرینش خرج شود.با نگاه به تاریخ نورانی زندگی نورانی پیامبر اکرم می توان فهمید که حضرت ازدواج اولشان در جوانی با بانوی بزرگوار،حضرت خدیجه(س)بر چه اساس بوده؟خردمندانه و با ارزش نه از روی شهوترانی.پس از رحلت حضرت خدیجه (س) در سنین بالا و با مسئولیت سنگین پیامبری،ازدواج های بعدی با توجه به مطالعه ی همسران ایشان،برای گسترش اسلام با استفاده از سنت های موجود در جامعه بوده است.