در پاسخ پرسش شما فرهیخته عزیز ذکر نکاتی چند ضروری است.اولا: حوزه علمیه، مسئولیت نشر تعالیم اسلام و دفاع از مرزهای عقیدتی و فرهنگی اسلام را بر عهده دارد و روحانیت به عنوان پاسداران احکام اسلامی و پایگاه محکم اسلام در برابر انحرافات و کجروی ها در طول تاریخ وظیفه سنگینی را عهده دار هستند و چون فراگیری علوم اسلامی و تعمق و تخصص در آن به دلیل گستردگی آن نیازمند صرف مدت زمان طولانی و اشتغال تمام وقت به تحصیل است که فرصت کسب درآمد و امرار معاش را از آنان سلب می کند از این رو شهریه برای امرار معاش آنها در نظر گرفته شده است تا در سایه تأمین حداقل نیازهای زندگی به تحصیل و تدریس و تبلیغ بپردازند اما سایر دانشجویان می توانند ساعات فراغت خود را صرف شغل و کسب در امد نمایند. پس به بیان دیگر : به علت گستردگى علوم اسلامى و با توجه به تغییراتى که در وضع زندگى مردم پیش آمده و توسعه روزافزون علوم و احتیاجات، ضرورت دارد همیشه گروهى متمحض در تحصیل علوم دینیه باشند، وازطرفی نیز دروس حوزه با چند سال حتى با ده، پانزده سال تحصیل به پایان نمى رسد، بلکه فراگیرى آنها و تعمق و متخصص شدن در این علوم نیازمند مدت زمان بسیار طولانى است و اختصاص دادن بیشترین اوقات در شبانه روز به آنها نیزمى باشد، لذا مشغول شدن طلبه به امورى از قبیل کار و اشتغال و پرداختن به مسائل اقتصادى و… به نوعى مانع عمده در دستیابى به هدف فوق محسوب مى شود ثانیا : آن چه گفتنی است ،اینکه این پرسش وسوالاتی از این دست، ناشی ازعدم آگاهی جامعه از تفاوت ساختاری ومبنایی وفلسفه تاسیس این دومجموعه فرهنگی – تمدنی است ،ونه تنها این دومجموعه بلکه حتی گفتنی است ،تفاوت اساسی وذاتی است بین ساختار روحانیت شیعه با سنی وسایرمراکز علمی – دینی درجهان مانندساختارپاپها ،کاتولیک ها ،پروتستانها و… ،براین اساس وبنابر مبنا و ساختارحوزه های علمیه ،روحانیت شیعی معتقد است که باید دانش آموختگان آنها مستقل از حکومتها ودولتها ومرتبط ووابسته به عموم مردم وجامعه باشد فلذاحوزه های شیعی در عصرهای مختلف سعی شان براین بوده است که از حکومتهایی حتی شیعی مانند صفویه مستقل باشند،واین استقلال فلسفه های زیادی داردکه از آن جمله می توان1- برمبارزه وبرخوردآزاد حوزه با ظلم وستم های حکومتها2- وحفظ همراهی ومردمی بودن 3-و… اشاره کرد که استقلال اقتصادی حوزه نیز،دراین راستا قابل معنا است . به این صورت که بخاطر اینکه ذهن طالبان حقیقت،بهتر بتوانند به رسالتهای خود عمل کنند،ودغدغه های مادی مانعی برای احیاء حق ومبارزه باظلم درآنها نشوداز طرف دیگر چنانچه گفتیم :حوزه براى حفظ استقلال خود و عدم وابستگى به دولت، از امکانات مالى دولت استفاده نمى کند-البته رئیس جمهور محترم بودجه ای رو هم ،برای مراکز دینی اختصاص دادند که تاکید مقام معظم رهبری هم خرج این بودجه در بعضی از اموربازسازی،مرمت ساختمانی حوزه در این راستا بود.-و تنها منبع مالى حوزه وجوهات شرعیه است که توسط افراد خیر به عنوان سهم امام یا خمس و زکات به مراجع عظام تقلید پرداخت مى شود بااین وجود شرعا و بر اساس فتوای همه مراجع مصرف این وجوه فقط برای طلابی است که مشغول تحصیل علوم اسلامی و آماده شدن برای ترویج اسلام هستند مجاز می باشد نه سایر طلابی که مشغول به کارهای دیگر هستند.هر مجموعه ای بودجه خاص خود را دارد،هزینه های سنگینی که صرف دانشگاهها می شود ،به حوزه ها داده نمیشودوبالاترین دریافتی حوزویان سیصد هزار تومان در ماه است با سطح کارشناسی ارشد ودکتری.